การประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการดูแลผู้สูงอายุ: ศึกษาเฉพาะกรณีผู้สูงอายุชุมชนบ้านไร่ ตำบลทุ่งต้อม อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • พระชญานันท์ กิตฺติปัญโญ มหาวิทยาลัย มหามกุฎราช วิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา
  • พระวุฒิชัย มหาสทฺโท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • เดชา ตาละนึก มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • สกุณา คงจันทร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่

คำสำคัญ:

การประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา, ผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาตามหลักไตรสิกขาในการดูผู้สูงอายุของชุมชนบ้านไร่ ตำบลทุ่งต้อม อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่และ 2) เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการดูแลผู้สูงอายุของชุมชน บ้านไร่ ตำบลทุ่งต้อม อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ ผู้วิจัยได้ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลสำหรับงานวิจัย จำนวน 15 คน

ผลการวิจัยพบว่า การประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการดูแลผู้สูงอายุ 3 ด้านคือ 1) ด้านศีล 2) ด้านสมาธิ และ 3) ด้านปัญญาทั้ง 3 ด้านนี้ ถูกนำไปใช้กับการประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการดูแลผู้สูงอายุของชุมบ้านไร่ 3 ด้าน คือ 1) ด้านร่างกาย 2) ด้านจิตใจ และ 3) ด้านปัญญา ผลการดำเนินงานชี้ให้เห็นว่า เมื่อผู้สูงอายุมีการประยุกต์ใช้หลักทางพุทธศาสนาคือ พระพุทธศาสนาได้กล่าวถึงแนวคิดเกี่ยวกับการดูแลตนเองคือ หลักไตรสิกขา ซึ่งเป็นหลักการในการดูแลตนเองและระวังตนเองในเรื่องของร่างกายและจิตใจ

แนวทางแก้ไขควรเพิ่มคือ ลูกหลานควรดูแลเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด จัดสร้างกิจกรรมเกี่ยวกับการอบรมธรรมะสู่ชุมชนให้แก่ผู้สูงอายุ จัดกิจกรรมโครงการธรรมะเยียวยา กิจกรรมการออกกำลังกายด้วยการฝึกโยคะเพื่อการกำหนดลมหายใจเข้าออก การดูแลเอาใจใส่ผู้สูงอายุในชุมชนโดยเฉพาะผู้สูงอายุป่วยติดเตียงอยากให้หน่วยงานของภาครัฐเช่น สาธารณสุขตำบล เทศบาล สันป่าตองได้ดูแลผู้สูงอายุอย่างทั่วถึงเป็นต้น

References

จำนง อดิวัฒนสิทธิ์ และคณะ. (2540). การขัดเกลาทางสังคม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมม์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ทรงธรรม์ สวนียะ. (2540). บทบาทของครอบครัวจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อภาวการณ์พึ่งตนเองของ ผู้สูงอายุลดถอยลง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมม์ทีเค พริ้นติ้ง.

ธนพรรณ ธานี. (2545). การก่อให้เกิดกระบวนการประชาสังคมบวร. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก. (2545). อายุยืนอย่างมีคุณค่า. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

พรเทพ สาระหงส์. (2540). พุทธจริยธรรมในการดูแลผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหิดล.

ยาจินต์ สินสุภา. (2554). ความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อการจักกิจกรรมของวัดเพื่อสวัสดิการสังคม สำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมม์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วศิน อินทสระ. (2558). หลักไตรสิกขาเป็นกระบวนการศึกษาที่มีลักษณะบูรณาการเพราะองค์ประกอบของไตรสิกขาประกอบด้วยศีล สมาธิ ปัญญา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิสุทธิ์ เพ็ญพิไล ฤทธาคณานนท์. (2541). พัฒนาการมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช. (2541). ไตรสิกขาว่า ไตรสิกขา ได้แก่ ศีลสิกขา จิตสิกขาปัญญาสิกขา หรือ ศึกษาศีล ศึกษาจิต ศึกษาปัญญา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมม์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เสถียรพงษ์ วรรณปก. (2550). การนําหลักธรรมทางพระพุทธศาสนามาประยุกต์เข้ากับชีวิตประจําวันเพื่อนําไปสู่การพัฒนาตนเองและสังคมได้แก่หลักไตรสิกขา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมม์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2019-06-29