การจัดการงานผู้อำนวยการผลิตของกลุ่มละครขนาดเล็ก: กรณีศึกษาการผลิตละครของกลุ่มละครเสาสูงเรื่องดราม่าอ่ะเนอะ! (Drama Crazy!)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทนำ: ผู้อำนวยการผลิตในฐานะของผู้ที่มีส่วนรับผิดชอบในการบริหารจัดการศิลปะการแสดงกลุ่มละครเวทีไม่ว่าจะเป็นขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ ทั้งยังมีบทบาทอย่างมากในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ศิลปะการแสดงซึ่งสอดคล้องกับการพัฒนาตามแผนยุทธ์ศาสตร์บ่มเพาะธุรกิจการแสดงของสำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการงานของผู้อำนวยการผลิตในกลุ่มละครเวทีขนาดเล็ก โดยใช้กรณีศึกษาการผลิตละครเวทีเรื่อง ดราม่าอ่ะเนอะ! (Drama Crazy!) ของกลุ่มละครเสาสูง ซึ่งมีสมาชิกไม่เกิน 10 คน และจัดแสดง ณ แกลเลอรี Play Art House ย่านถนนทรงวาด ระเบียบวิธีวิจัย: เป็นวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการและวิจัยสร้างสรรค์ผลการวิจัยนำเสนอแนวทางต้นแบบการจัดการงานฝ่ายธุรกิจของผู้อำนวยการผลิต แบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเตรียมงาน: วางแผนด้านงบประมาณ การตลาด การประชาสัมพันธ์ และการประสานงาน ขั้นระหว่างการแสดง: การขายบัตร การต้อนรับผู้ชม และการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ขั้นหลังการแสดง: การประเมินผลและถอดบทเรียนเพื่อพัฒนากระบวนการผลิต ผลการวิจัย: บทบาทของผู้อำนวยการผลิตมีความสำคัญต่อความสำเร็จของกลุ่มละครขนาดเล็ก โดยช่วยเสริมการบริหารจัดการด้านธุรกิจ การเงิน การตลาด และเทคนิคการผลิต อีกทั้งยังสนับสนุนการสื่อสารและการทำงานร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพระหว่างทีมงานและเจ้าของพื้นที่ สรุป: ดังนั้นงานวิจัยนี้เสนอแนวทางต้นแบบที่สามารถนำไปปรับใช้เพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ด้านศิลปะการแสดงให้สามารถสร้างรายได้และยกระดับการจัดการภายในกลุ่มละครขนาดเล็กได้อย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
** ข้อความ ข้อคิดเห็น หรือข้อค้นพบ ในวารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสารเป็นของผู้เขียน ซึ่งจะต้องรับผิดชอบต่อผลทางกฎหมายใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นจากบทความและงานวิจัยนั้น ๆ โดยมิใช่ความรับผิดชอบของคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี **
เอกสารอ้างอิง
Clark, T. (2014). Business model you [In Thai]. Post Publishing.
Cohen, R. (2011). Working together in theatre: Collaboration and leadership. Palgrave Macmillan.
Creative Economy Agency (Public Organization). (2020, August 31). Creative industries development report 2020: Performing arts [In Thai]. Creative Economy Agency (Public Organization). https://www.cea.or.th/th/single-industries/Creative-Industries- Development-Report-2020-Performing-Arts
Heffner, H. C., Selden, S., & Sellman, H. D. (1946). Modern theatre practice (4th Ed.). Appleton-Century-Crofts.
Holden, J. (2015, February). The ecology of culture: A report commissioned by the Arts and Humanities Research Council’s Cultural Value Project. Arts and Humanities Research Council. https://www.ukri.org/publications/ahrc-cultural-value-project-report/
James, S. (2010). So you want to be a theatre producer. Nick Hern Books.
Kanchanapokin, K. (2019). Hybrid event marketing. Ookbee.
Kincman, L. (2013). The stage manager’s toolkit. Focal Press.
Lonazzi, D. A. (1992). The stage management handbook. Betterway Books.
Osterwalder, A., et al. (2015). Value proposition design: How to create products and services customers want [In Thai]. WeLearn.
Parrish, D. (2010). Creative business: How they do it [In Thai]. Thailand Creative & Design Center (TCDC).
Pillai, J. (2013). Cultural mapping: A guide to understanding place, community and continuity.Selangor.
Samerjai, C., & Wareewanich, T. (2013). Principles of marketing [In Thai]. SE-ED Education.
Varisrapurisha, K. (2008). Drama scene 1. V Print.
Waewhong, N., et al. (2007). Perspectives on dramatic arts [In Thai]. Academic Publishing Project, Faculty of Arts, Chulalongkorn University.
