GUIDELINES FOR PROMOTING PUBLIC SERVICES FOR THE QUALITY OF LIFE OF PEOPLE IN HUA HIN MUNICIPALITY, HUA HIN DISTRICT, PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE UNDER THE BUREAUCRATIC SYSTEM 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is 1) capital letter study the quality of life of people in Hua Hin Municipality 2) capital letter study personal characteristics that affect the quality of life of people in Hua Hin Municipality. 3) capital letter study the factors of bureaucracy 4.0 and public services. There is a causal relationship with the quality of life of people in Hua Hin Municipality and 4) capital letter study guidelines for developing public services for the quality of life of people in Hua Hin Municipality. The research was a cohort research with both quantitative research using coding surveys among 162 subjects and qualitative research using in-depth overall qualitative research from 8 subjects.
The research result finds that:
(1) capital letter quality of life of people in Hua Hin Municipality had a high level of quality of life.
2) Individual characteristics, ages, levels of education.
3) The factors of the government system 4.0 in terms of coordination with all organizations between the government and other sectors in generating innovation and in the aspect of adjusting to the digital transformation are rationally related to the quality of life of public service users.
4) The public service provision of the town in terms of promoting the quality of life has shown a casual relationship with the quality of life of public service users at a statistically significant level of 0.05 in terms of managing community, society, and maintaining social order, as well as planning to promote investment in commerce and tourism. There is a casual relationship with the quality of life of public service users in Huahin Municipality at a statistically significant level of 0.05.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
จักรี ศรีจารุเมธีญาณ, ฉัฏฐ์สุดา ชัยโฉม, และชุลีพร นาหัวนิล. (2564). ระบบการบริหารราชการไทย Thai government administration system. วารสารพุทธมัคค์ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 6(1), 241-247.
ณัฐพล ขันธไชย. (2557). How Many Subjects Does It Take to Do a Regression Analysis ? โดย Samuel B. Green. วารสารเกษมบัณฑิต, 15(1), 140-144.
ณัฐวุฒิ แพงสวัสดิ์. (2552). คุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลชัยพร อำเภอบึงกาฬ จังหวัดหนองคาย. [วิทยนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
มยุรี วีระธรรมโม. (2563). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐสู่ระบบราชการ 4.0 (PMQA 4.0) ของสำนักงานที่ดินจังหวัดชุมพร. [วิทยนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
วุฒิสาร ตันไชย และธีรพรรณ ใจมั่น. (2547). พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พุทธศักราช 2542. ในสารานุกรมการปกครองท้องถิ่น. (น. 1-79). สถาบันพระปกเกล้า.
วุฒิสาร ตันไชย. (2559). รูปแบบและประเภทการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 1). สถาบันพระปกเกล้า.
วรัทยา กุลเกลี้ยง. (2556). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครขอนแก่น อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สายพิณ จันทร์มา. (2553). แผนพัฒนาของเทศบาลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน, กรณีศึกษาเทศบาลตำบลหนองแซง อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2560, 3 มีนาคม). ระบบราชการ 4.0 ยึดหลักธรรมาภิบาลเพื่อประโยชน์สุขของประชาชน. https://www.opdc.go.th.
อนันต์สุดา ศรีรุ้ง. (2564). ประสิทธิผลของการบริหารจัดการเทศบาลเมืองหัวหิน อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตามหลักเกณฑ์การบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. วารสารวิชาการการจัดการภาครัฐและเอกชน, 3(3), 135-144.
Green, Samuel B. (1991). How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis?. Multivariate Behavioral Research, 26(3), 499-510.
