การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยาโดยใช้การสืบเสาะหาความรู้ร่วมกับ กระบวนการคิดรวบยอดเพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการสื่อสารวิทยาศาสตร์และ การรู้ดิจิทัลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) พัฒนาและหาคุณภาพของรูปแบบการจัดการเรียนรู้
ชีววิทยา 2) ศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยา โดย 2.1) ศึกษาความสามารถ
การสื่อสารวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 หลังเรียนด้วยรูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยา
2.2) ศึกษาการรู้ดิจิทัลชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 หลังเรียนด้วยรูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 42 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยา 2) แผนการจัดการเรียนรู้ 3) แบบประเมินความสามารถการสื่อสารวิทยาศาสตร์ 4) แบบประเมินการรู้ดิจิทัล วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย(M) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการวิจัย พบว่า 1. รูปแบบการจัดการเรียนรู้ชีววิทยาที่พัฒนาขึ้นมี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1.1) หลักการ 1.2) วัตถุประสงค์ 1.3) ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้มี 5 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 สร้างความสนใจ (Motivate: M) ขั้นตอนที่ 2 สำรวจและสรุปความคิดรวบยอด (Explore & Summarize of concepts : E) ขั้นตอนที่ 3 อภิปราย (Discuss: D) ขั้นตอนที่ 4 ขยายความรู้ (Expand: E) และขั้นตอนที่ 5 ประเมินผล (Assess: A) 1.4 การวัดและประเมินผล 1.5 ปัจจัยสนับสนุน 2. ประสิทธิผลของรูปแบบพบว่า 2.1 ความสามารถในการสื่อสารวิทยาศาสตร์ด้านการนำเสนอของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 มีพัฒนาการสูงขึ้น 2.2 การด้านการรู้ดิจิทัลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 มีพัฒนาการสูงขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). คู่มือการใช้หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551
ฉบับปรับปรุง พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา, กระทรวงศึกษาธิการ.
ญาสุมิน วรกิจจานนท์. (2562). การจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ด้วยกระบวนการสืบเสาะหาความรู้:
แนวทางและวิธีการสอน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิทยพัฒน์.
ฐิติยา เนตรวงษ์. (2562). การเรียนรู้แบบสืบเสาะและสร้างสรรค์เป็นฐานเพื่อพัฒนาการรู้ดิจิทัลสำหรับการ
เรียนร่วม: การศึกษาเพื่อปวงชนในยุคดิจิทัล วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือปีที่ 10 ฉบับที่ 3 กันยายน – ธันวาคม 2562.
ทรงลักษณ์ สกุลวิจิตร์สินธุ. (2560). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการเรียนรู้ร่วมกันทางออนไลน์.
วารสารวิชาการ Veridian E-Journal10,2(พฤษภาคม-สิงหาคม): 437-450.
ธนกร อรรจนาวัฒน์. (2558). การพัฒนาความสามารถในการสื่อสารวิทยาศาสตร์และการทำงานเป็นทีม
โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบแสวงหาความรู้เป็นกลุ่มของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต การศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยา วงศ์ใหญ่. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. วารสารวิชาการ Veridian
E-Journal ปีที่10 ฉบับที่2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2560.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 9). นครปฐม: ศูนย์วิจัยและพัฒนาทาง
การศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2558). Education for the future ปรับห้องเรียน เปลี่ยนอนาคต ผ่าทางตัน
วิกฤตการศึกษาไทย ชู ทางออกอนาคตการศึกษาศตวรรษที่ 21. งานสัมมนาหัวข้อโลกสู่ไทย
ทิศทางใหม่ของการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21 ปี 2558. คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศศิเทพ ปติพรเทพิน. (2557). วิทยาศาสตร์กับการสื่อสาร. กรุงเทพฯ : เอพริล เรน พริ้นติ้ง จำกัด.
ศิโรจน์ ศรีโกมลทิพย์ย์และศิวนิต อรรถวุฒิกุล. (2559). ผลการใช้สื่อมัลติมีเดียร่วมกับการจัดการเรียนการ
สอนในชั้นเรียนที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการผลิตสื่อศิลปะสำหรับเด็ก. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal9,1(มกราคม-เมษายน): 1459-1472.
สุมาลี อ๋อมชัยกาศ. (2563). การสอนวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 21: แนวคิดและการประยุกต์ใช้.
กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Arens, F. W. (1997). Contemporary advertising. New York: McGraw-Hill
Ausubel, D. P. (1968). Educational Psychology: A Cognitive View. New York: Holt, Rinehart
and Winston.
European Commission. (2018). Science, Research and Innovation Performance of the EU
: Strengthening the Foundations for Europe's Future. Luxembourg: Publications Office of the European Union. https://doi.org/10.2777/565770
Llewellyn, D. (2013). Inquire Within: Implementing Inquiry-based Science Standards in
Grades 3-8 (3rd ed.). Corwin Press.
National Research Council. (2012). A Framework for K-12 Science Education: Practices,
Crosscutting Concepts, and Core Ideas. Washington, DC: The National Academies Press. https://doi.org/10.17226/13165
Prensky, M. (2001). Digital natives, digital immigrants.Horizon9,5: 1-6. Accessed June25.
Availablefromhttp://www.marcprensky.com/writing/PrenskyDigitalNatives,DigitalImmigrants-Part1.pdf
White, J. (2015). Digital Literacy Skills for FE Teachers. London: Learning Matters.
