ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาการบริหารการศึกษาอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ก.พ. 8, 2021
คำสำคัญ:
ศาสตร์พระราชา, การบริหารการศึกษา, การพัฒนายั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
แนวคิดการพัฒนาตามศาสตร์พระราชาได้รับการกล่าวถึงว่าเป็นแนวทางที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ได้ทรงพระราชทานพระราชดำริ พระบรมราโชวาท หลักการทรงงาน หลักปรัชญาและหลักทฤษฎี เพื่อเป็นแนวทางในการปฎิบัติเพื่อความยั่งยืน โดยมุ่งเน้นในการพัฒนา “คน” เพื่อให้คนสามารถอยู่ร่วมกับสิ่งแวดล้อมและภูมิสังคมที่มีความแตกต่างกันได้ เมื่อนำศาสตร์พระราชามาประยุกต์ใช้ในการบริหารการศึกษาซึ่งถือได้ว่าเป็นกระบวนการที่สำคัญในการพัฒนาคน โดยน้อมนำหลักการองค์ความรู้ 6 มิติ หลักในการทรงงาน 23 ข้อ และยุทธศาสตร์พระราชทาน "เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา" มาประยุกต์ใช้ในการทำงานและแก้ไขปัญหาในเรื่องต่าง ๆ
Article Details
บท
บทความวิชาการ (Articles)
References
กาญจนา เงารังสี. (2559). การศึกษากับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย. 21(2), 13-18.
คณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการนายกรัฐมนตรี.
จุติมา รัตนพลแสนย์. (2558). การศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. เอกสารประกอบการสอน วิชาการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2560). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพและแนวทางการนำมาใช้ในสถานศึกษา.วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 10(1), 34-41.
ชัยยุทธ ปัญญสวัสดิ์สุทธิ์. (2561,1 สิงหาคม). งานวิจัยเชิงพื้นที่ ตอบโจทย์แก้การศึกษาเหลื่อมล้ำตรงจุด. กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.). สืบค้านจาก https://www.eef.or.th/งานวิจัยเชิงพื้นที่010819/.
เดชา ปุญญบาล. (2560). 9 ตามรอยพระบาท ศาสตร์พระราชา. Journal of the Association of Researchers, 22(2), 13-20.
ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์. (2559). วิกฤติการศึกษาไทย. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 2(2), 3-21.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักการองค์ความรู้ 6 มิติ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช [แผ่นพับ]. กรงเทพฯ:กระทรวงศึกษาธิการ.
ทินกร พูลพุฒ. (2560). รูปแบบการบริหารงานจัดการศึกษาอุ้งผางโมเดล กรณีศึกษา อำเภออุ้งผางของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ตาก เขต 2. วารสารวไลยอลงกรณ์
ในพระบรมราชูปถัมภ์. 12(1), 105-120.
ธเนศ ขำเกิด. (2549). เครื่องมืออันทรงพลังของ KM. วารสารส่งเสริมเทคโนโลยี. 33(190), 80-83.
บุญรักษ์ ยอดเพชร. (2560,10 ตุลาคม). นำ”ศาสตร์พระราชา”ปรับการเรียนการสอน. เดลินิวส์. สืบค้านจากhttps://www.dailynews.co.th/education/603228.
บุษกร วัฒนบุตร, พระครูโอภาสนนทกิตติ์และพระครูอุดมสิทธินายก. (2561). ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาคนไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6(พิเศษ). 539-552.
ปรียานุช ธรรมปิยา. (2558). การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษา (พ.ศ.2549-2557) (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: ศูนย์สถานศึกษาพอเพียง มูลนิธิยุวสถิรคุณ.
พระครูสังฆรักษ์บุญใส รตนปุตฺโต. (2558). คุณธรรมของผู้นำทางการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ. 2(1), 57-69.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาสภิกขุ). (ม.ป.ป.). กตัญญูกตเวทิตากถา การทำบุญอุทิศแก่บรรพบุรุษ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภาและสถาบันลือธรรม.
ฤทัยรัตน์ ปัญญาสิมและดวงใจ ชนะสิทธิ์. (2560). การบริหารงานแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารศิลปากร
ศึกษาศาสตร์วิจัย. 9(1), 299-313.
ลัญจกร นิลกาญจน์ ปัญญา เลิศไกรและสุดา มีบัว. (2560). การจัดการศึกษาฝ่าวิกฤติด้วยฐานคิดเศรษฐกิจพอเพียงเทศบาลตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารราชพฤกษ์. 15(1),
20-26.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2553). ข้อเสนอทางเลือกระบบการศึกษาที่เหมาะสมกับสุขภาวะคนไทย. กรุงเทพฯ : โครงการศึกษาเพื่อพัฒนาข้อเสนอทางเลือกที่เหมาะสำหรับการปฏิรูปการศึกษาเพื่อสุขภาวะคนไทย
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2554). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 3(6), 63-71.
ศรัณย์ เจียระไน, พิมพา ม่วงศิริธรรม และอัศวิน มณีอินทร์. (2558). รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
16(2), 44-54.
สมบัติ นพรัก. (2561). ศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาศาสตร์การบริหาร. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
สภานิติบัญญัติแห่งชาติ. (2560). ศาสตร์ของพระราชา: ผู้นำโลกในการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ:คณะกรรมการโครงการเฉลิมพระเกียรติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ.
สุชาดา นันทะไชย. (2549). เอกสารประกอบการบรรยาย เรื่อง แนวทางการจัดการศึกษาตาม ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นมาจาก http//amin.edu.ku.ac.th/ artic/suchada.doc.
สุรชาติ คหินทพงษ์. (2552, 18 กันยายน). การบริหารโรงเรียนแบบพึ่งตนเอง. True ปลูกปัญญา.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2557). ตามรอยพระยุคลบาท ครูแห่งแผ่นดิน (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_____________. (2562,24 มกราคม). ยุทธศาสตร์พระราชทาน. ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
สำนักงานปลัดกระทรวง. สืบค้นจาก https://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php?NewsID=53609&Key=news_Surachet
สุเมธ งามกนก. (2554). เศรษฐกิจพอเพียง : จากสานศึกษาสู่ชุมชนยั่งยืน. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม. 7(1), 9.
สุเมธ แสงนิ่มนวล. (2560). ต้นแบบการบริหารจัดการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 7(1), 96-113.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). การทรงงานพัฒนาประเทศ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2551). หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สำนักงานยุทธศาสตร์ด้านนโยบายสาธารณะ.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและส่งคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ.2560 – 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร.
สืบค้นมาจาก http://www.trueplookpanya.com/learning/detail/1002/018548
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ. (2552). คู่มือมาสร้างองค์กรแห่งความสุขกันเถอะ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สัญญา สัญญาวิวัฒน์ และ ชาย สัญญาวิวัฒน์. (2550). การบริหารจัดการแนวพุทธ. กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
อภิชัย พันธเสน, วราพร ศรีสุพรรณ, ฐิติพร ศิริพันธ์ พันธเสน, พิสิฐ นาครําไพ, ศุภธิดา ศิริวงศ์, สรประเวศ กระจ่างคันถมาตร์,...อรอนงค์ อินทรหะ. (2558). รายงานการการสังเคราะห์งานวิจัยว่าด้วยปัญหา
และข้อเสนอแนะในกระบวนการจัดการศึกษาไทย: ประเด็นปัญหาคุณภาพการศึกษา (2535-2558) (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อุษา รุ่งโรจน์การค้า. (2555). การอภิปรายความกระแสพระราชดำรัสว่าด้วยความรู้รักสามัคคี (วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการสื่อสารมวลชน). กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Hersey and Blanchard’s. (1982). Management of organizational behavior: Utilizing human resources. New York: Prentice -Hall.
Eisenhower, Dwight D. (n.d.). Mandate for Change, 1953-1956. New York: Doubleday & Company.
McGregor, D. (1960). The Human Side of Enterprise. New York: Mcgraw–Hill.
Sergiovanni. (1980). Education Governance and Administrational. New Jersey: Prentice-Hall,Inc.
คณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการนายกรัฐมนตรี.
จุติมา รัตนพลแสนย์. (2558). การศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. เอกสารประกอบการสอน วิชาการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2560). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพและแนวทางการนำมาใช้ในสถานศึกษา.วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 10(1), 34-41.
ชัยยุทธ ปัญญสวัสดิ์สุทธิ์. (2561,1 สิงหาคม). งานวิจัยเชิงพื้นที่ ตอบโจทย์แก้การศึกษาเหลื่อมล้ำตรงจุด. กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.). สืบค้านจาก https://www.eef.or.th/งานวิจัยเชิงพื้นที่010819/.
เดชา ปุญญบาล. (2560). 9 ตามรอยพระบาท ศาสตร์พระราชา. Journal of the Association of Researchers, 22(2), 13-20.
ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์. (2559). วิกฤติการศึกษาไทย. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 2(2), 3-21.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักการองค์ความรู้ 6 มิติ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช [แผ่นพับ]. กรงเทพฯ:กระทรวงศึกษาธิการ.
ทินกร พูลพุฒ. (2560). รูปแบบการบริหารงานจัดการศึกษาอุ้งผางโมเดล กรณีศึกษา อำเภออุ้งผางของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ตาก เขต 2. วารสารวไลยอลงกรณ์
ในพระบรมราชูปถัมภ์. 12(1), 105-120.
ธเนศ ขำเกิด. (2549). เครื่องมืออันทรงพลังของ KM. วารสารส่งเสริมเทคโนโลยี. 33(190), 80-83.
บุญรักษ์ ยอดเพชร. (2560,10 ตุลาคม). นำ”ศาสตร์พระราชา”ปรับการเรียนการสอน. เดลินิวส์. สืบค้านจากhttps://www.dailynews.co.th/education/603228.
บุษกร วัฒนบุตร, พระครูโอภาสนนทกิตติ์และพระครูอุดมสิทธินายก. (2561). ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาคนไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6(พิเศษ). 539-552.
ปรียานุช ธรรมปิยา. (2558). การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษา (พ.ศ.2549-2557) (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: ศูนย์สถานศึกษาพอเพียง มูลนิธิยุวสถิรคุณ.
พระครูสังฆรักษ์บุญใส รตนปุตฺโต. (2558). คุณธรรมของผู้นำทางการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ. 2(1), 57-69.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาสภิกขุ). (ม.ป.ป.). กตัญญูกตเวทิตากถา การทำบุญอุทิศแก่บรรพบุรุษ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภาและสถาบันลือธรรม.
ฤทัยรัตน์ ปัญญาสิมและดวงใจ ชนะสิทธิ์. (2560). การบริหารงานแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารศิลปากร
ศึกษาศาสตร์วิจัย. 9(1), 299-313.
ลัญจกร นิลกาญจน์ ปัญญา เลิศไกรและสุดา มีบัว. (2560). การจัดการศึกษาฝ่าวิกฤติด้วยฐานคิดเศรษฐกิจพอเพียงเทศบาลตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารราชพฤกษ์. 15(1),
20-26.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2553). ข้อเสนอทางเลือกระบบการศึกษาที่เหมาะสมกับสุขภาวะคนไทย. กรุงเทพฯ : โครงการศึกษาเพื่อพัฒนาข้อเสนอทางเลือกที่เหมาะสำหรับการปฏิรูปการศึกษาเพื่อสุขภาวะคนไทย
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2554). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 3(6), 63-71.
ศรัณย์ เจียระไน, พิมพา ม่วงศิริธรรม และอัศวิน มณีอินทร์. (2558). รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
16(2), 44-54.
สมบัติ นพรัก. (2561). ศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาศาสตร์การบริหาร. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
สภานิติบัญญัติแห่งชาติ. (2560). ศาสตร์ของพระราชา: ผู้นำโลกในการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ:คณะกรรมการโครงการเฉลิมพระเกียรติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ.
สุชาดา นันทะไชย. (2549). เอกสารประกอบการบรรยาย เรื่อง แนวทางการจัดการศึกษาตาม ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นมาจาก http//amin.edu.ku.ac.th/ artic/suchada.doc.
สุรชาติ คหินทพงษ์. (2552, 18 กันยายน). การบริหารโรงเรียนแบบพึ่งตนเอง. True ปลูกปัญญา.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2557). ตามรอยพระยุคลบาท ครูแห่งแผ่นดิน (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_____________. (2562,24 มกราคม). ยุทธศาสตร์พระราชทาน. ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
สำนักงานปลัดกระทรวง. สืบค้นจาก https://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php?NewsID=53609&Key=news_Surachet
สุเมธ งามกนก. (2554). เศรษฐกิจพอเพียง : จากสานศึกษาสู่ชุมชนยั่งยืน. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม. 7(1), 9.
สุเมธ แสงนิ่มนวล. (2560). ต้นแบบการบริหารจัดการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 7(1), 96-113.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). การทรงงานพัฒนาประเทศ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2551). หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สำนักงานยุทธศาสตร์ด้านนโยบายสาธารณะ.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและส่งคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ.2560 – 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร.
สืบค้นมาจาก http://www.trueplookpanya.com/learning/detail/1002/018548
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ. (2552). คู่มือมาสร้างองค์กรแห่งความสุขกันเถอะ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สัญญา สัญญาวิวัฒน์ และ ชาย สัญญาวิวัฒน์. (2550). การบริหารจัดการแนวพุทธ. กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
อภิชัย พันธเสน, วราพร ศรีสุพรรณ, ฐิติพร ศิริพันธ์ พันธเสน, พิสิฐ นาครําไพ, ศุภธิดา ศิริวงศ์, สรประเวศ กระจ่างคันถมาตร์,...อรอนงค์ อินทรหะ. (2558). รายงานการการสังเคราะห์งานวิจัยว่าด้วยปัญหา
และข้อเสนอแนะในกระบวนการจัดการศึกษาไทย: ประเด็นปัญหาคุณภาพการศึกษา (2535-2558) (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อุษา รุ่งโรจน์การค้า. (2555). การอภิปรายความกระแสพระราชดำรัสว่าด้วยความรู้รักสามัคคี (วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการสื่อสารมวลชน). กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Hersey and Blanchard’s. (1982). Management of organizational behavior: Utilizing human resources. New York: Prentice -Hall.
Eisenhower, Dwight D. (n.d.). Mandate for Change, 1953-1956. New York: Doubleday & Company.
McGregor, D. (1960). The Human Side of Enterprise. New York: Mcgraw–Hill.
Sergiovanni. (1980). Education Governance and Administrational. New Jersey: Prentice-Hall,Inc.