THE DEVELOPMENT OF LEARNING ACHIEVEMENT AND GEOGRAPHICAL CONCEPT OF NINTH GRADE STUDENTS BY INQUIRY-BASED LEARNING

Main Article Content

สรัญยา บุญมาก

Abstract

The objectives of this study were 1) to compare learning achievement of ninth graded students before and after using inquiry – based learning 2) to study geographic concept of ninth graded students after using inquiry – based learning 3) to study students opinions towards inquiry – based learning. The Sample of this study comprised of 40 ninth graded students who were studying in the second semester at Triamudomsuksa nomklao samutprakan school amphoe Phrapradang Samutprakan province. The research instrument were lesson plan; achievement test on Geography of South America; geography concept test and questionnaire. The data were analyzed by mean (), standard deviation (S.D.) t-test dependent and content analysis The results of the study were as follows:  1) Learning achievement of ninth graded students after using  inquiry – based learning was statistically higher than before using inquiry – based learning at .05 significance level.  2) Geographic concepts of ninth graded students after using inquiry – based learning were at the in high level. 3) The ninth graded students’ opinions towards  inquiry – based learning were at the high agreement level.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้
สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน
พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรรณิการ์ กวางคีรี. (2554). “การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์และความเข้าใจที่คงทนของนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่จัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้.” วิทยานิพนธ์ปริญญา
ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการนิเทศ. นครปฐม บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กิตติคุณ รุ่งเรือง. (2556). การจัดการเรียนการสอนภูมิศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
กุหลาบ หงส์ทอง. (2546). “การพัฒนาชุดการเรียนรู้ เรื่อง กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับชุมชน
สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3.” ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตร
และการนิเทศภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์. (2558). ศาสตร์การคิด : รวมบทความเรื่องการคิดและการสอนคิด.
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
นาตยา ภัทรแสงไทย. (2525). ยุทธวิธีการสอนสังคมศึกษา. กรุงเทพฯ : พีรพัฒนา.
พรพัฒน์ สัธนรักษาเวศ. (2553). “การศึกษาผลการเรียนรู้และความสามารถในการคิด
อย่างมีวิจารณญาณ เรื่อง วิกฤตการณ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ของนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้”. ปริญญาศึกษา
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศึกษา ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ลัดดา ศิลาน้อยและคณะ. (2553). โครงการสัมมนาเชิงปฏิบัติการ การพัฒนาสมรรถนะครู
สังคมศึกษา ด้วยกระบวนการวิจัยสู่ความเชี่ยวชาญ ตามแนวการจัดการเรียนรู้ใน
ศตวรรษที่ 21. ขอนแก่น : สาขาวิชาสังคมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ :
มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
สิริวรรณ ศรีพหล. (2552). การจัดการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา
และวัฒนธรรม. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิทย์ มูลคำและอรทัย มูลคำ. (2546). 21 วิธีการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด.
พิมพ์ครั้งที่ 5 กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การสอนคิดเชิงมโนทัศน์. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2553). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรีรัตน์ สินกัน. (2554). “ผลของการพัฒนามโนทัศน์โดยการใช้กระบวนการสืบเสาะในเรื่อง
พื้นที่ผิวและปริมาตร.” ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนคณิตศาสตร์
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
Michaelis, John U. (1992). Social Studies for Children A Guide to Basic Instruction.
Tenth Edition. Boston: Allyn and Bacon
Nelson, Murry R. (1992). Children and Social Studies. New York: Harcourt Brace
Jocanvich College Publishers.