THE EFFECTS OF GROUP COUNSELING ON FLOURISHING, COPING, AND SELF-ESTEEM OF UNDERGRADUATE STUDENTS’
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research is a quasi-experimental study. Its objectives are to: 1) compare flourishing, coping, and self-esteem before and after participating in group counseling, 2) compare flourishing, coping, and self-esteem between the experimental group and the control group, and 3) study the coefficients of variation of flourishing, coping, and self-esteem of students after participating in group counseling sessions. The research sample consisted of 24 undergraduate students, derived by simple random sampling. They were divided into two groups: 12 in the experimental group and 12 in the control group. The research instruments included 1) the group counseling program, 2) a flourishing test, 3) a coping test, and 4) a self-esteem test. The statistics used in the research were percentage, mean, standard deviation, t-test, and coefficient of variation.
The results of the study were as follows:
- The flourishing, coping, and self-esteem of students after participating in the group counseling were higher than before, with statistical significance at .05.
- The flourishing, coping, and self-esteem of the experimental group were higher than those of the control group, with statistical significance at .05.
- The coefficient of variation of students’ flourishing, coping, and self-esteem were 2.40%, 2.70%, and 6.30%, respectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
เนื้อหาของแต่ละบทความเป็นทัศนะของผู้เขียน ซึ่งที่ปรึกษา บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการบริหารวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
References
จ๊อบเอสดีบี. (2566). ปัญหาการทำงานที่เด็กจบใหม่อาจต้องเจอ. ค้นเมื่อ 27 ตุลาคม 2566, จาก https://th.jobsdb.com/th/career-advice/article
จิตรภาณุ แย้มยิ่ง, สุเมษย์ หนกหลัง และนฤมล พระใหญ่. (2566). ผลของโปรแกรมการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการที่มีต่อการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชน. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6 (6), 87-104.
เจษฎา บุญมาโฮม. (2548). รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาและพัฒนาโปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มเพื่อเพิ่มการเผชิญปัญหาและการใส่ใจในการเรียนของนักศึกษาสาขาครุศาสตร์ จังหวัดนครปฐม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ไฉไล เที่ยงกมล และคณะ. (2564). ปัจจัยทํานายพฤติกรรมการเผชิญปัญหาของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลตํารวจ. วารสารวิจัยเพื่อการส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิต, 1 (3), 1-12.
นุชนาถ อูมูดี และคณะ. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 14 (3), 34-48.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2567). หน่วยที่ 14 การให้บริการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ใน เอกสารการสอนชุดวิชาเทคนิคการปรึกษาเบื้องต้น. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พุทธชาด วูโอริ. (2564). การพัฒนาโปรแกรมฝึกพูดกับตนเองเชิงบวกเพื่อส่งเสริมความฉลาดทางอารมณ์และการเห็นคุณค่าในตนเองของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. วารสารชุมชนวิจัย, 15 (1), 138-152.
เพ็ญสุดา ไชยเมือง และคณะ. (2567). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมทำร้ายตนเองในวัยรุ่นจังหวัดเลย. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 9 (4), 515-525.
ภมรพรรณ์ ยุระยาตร์. (2564). ทฤษฎีและเทคนิคการให้การปรึกษากลุ่มและจิตบำบัด. มหาสารคาม: อภิชาติการพิมพ์.
ภรภัค วงศ์อรุณ และนฤมล พระใหญ่. (2564). ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบผสมผสานที่มีต่อการเห็นคุณค่าในตนเองของนิสิตวิชาชีพครู. วารสารการวัดผลการศึกษา, 38 (104), 245-257.
ภูริเดช พาหุยุทธ. (2566). ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบําบัดแบบอย่างสั้นมุ่งเน้นหาคําตอบที่มีต่อการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาปริญญาตรีสาขาจิตวิทยา. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, 16 (1), 1-15.
มรรยาท รุจิวิชชญ์. (2556). การจัดการความเครียดเพื่อสร้างเสริมสุขภาพจิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิมลรัตน์ ปฏิพัทธ์วุฒิกุล. (2555). ผลของกลุ่มจิตวิทยาพัฒนาตนและการปรึกษาแนวพุทธที่มีต่อการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตนและการเผชิญปัญหาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิวพร อุดมสินานนท์ และณัฐสุดา เต้พันธ์. (2566). ประสบการณ์ทางจิตใจภายหลังการรับบริการปรึกษาเชิงจิตวิทยาในผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์และสาธารณสุข. วารสารจิตวิทยาคลินิกไทย, 51 (1), 12-24.
สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2565). เปิดผลสำรวจพฤติกรรมนักศึกษาไทยน่าห่วงสุขภาพจิต ทำร้ายตัวเอง หนี้นอกระบบ. ค้นเมื่อ 17 มกราคม 2566, จาก https://www.bangkokbiznews.com/health/education/1040764
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). แผนด้านการอุดมศึกษาเพื่อผลิตและพัฒนากำลังคนของประเทศ พ.ศ. 2564-2570 ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
Butler, J. & Kern, M. L. (2016). The PERMA-Profiler: A brief multidimensional measure of flourishing. International Journal of Wellbeing, 6 (3), 1-48.
Carver, C. S. & Connor-Smith, J. (2010). Personality and coping. Annual Review of Psychology, 6 (1), 679-704.
Coopersmith, S. (1967). The antecedents of self-esteem. New York: Freeman.
Corey, G. (2016). Theory and practice of group counseling (9th ed.). Australia: Cengage Learning.
Hayes, S. C., Strosahl, K. D. & Wilson, K. G. (2012). Acceptance and commitment therapy: The process and practice of mindful change (2nd ed.). New York: Guilford Press.
Lazarus, R. S. & Folkman, S. (1984). Stress, appraisal, and coping. New York: Springer Publishing.
Masten, A. S. (2014). Ordinary magic: Resilience in development. New York: Guilford Press.
Nezu, A. M., Nezu, C. M. & D’Zurilla, T. J. (2013). Problem-solving therapy: A treatment manual. New York: Springer Publishing.
Wang, Y., Zhang, Y., Chen, M. & Chen, Y. (2021). Adolescents’ daily executive function: Methodological considerations, daily variation, and associations with daily experiences. Psychological Assessment, 33 (10), 973-986.
Wilson, J. R., Thompson, K. L. & Brown, S. M. (2019). The effect of group counseling on coping strategies among university students. Journal of College Student Development, 60 (4), 425-438.
