THE RELATIONSHIP BETWEEN LEARNING STYLES AND CHARACTERISTICS OF SMART FARMER IN WESTERN REGION, THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aimed to 1) study learning styles of farmers in the western region, 2) identify smart farmer characteristics among farmers in the western region, and 3) analyze the relationship between learning styles and smart farmer characteristics among farmers in the western region. The sample in the study was 400 farmers, selected by multi-stage sampling. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, and point-biserial correlation coefficient.
The findings of the study indicated that 1) farmers in the western region had accommodating learning style the most, accounting for 35.30%, followed by converging learning style of 35.00%, assimilating learning style of 8.00%, and diverging learning style of 7.80%, respectively. 2) Overall farmers had smart farmer characteristics at a high level. 3) Diverging learning style was negatively related to smart farmer characteristics at a low level (r = -.125*) with statistical significance.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
เนื้อหาของแต่ละบทความเป็นทัศนะของผู้เขียน ซึ่งที่ปรึกษา บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการบริหารวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2556). คู่มือขับเคลื่อนนโยบาย Smart Farmer และ Smart Officer. ค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2561, จาก http://www.trat.doae.go.th
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2560). จำนวนครัวเรือนเกษตรกร ปี 2560. ค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2561, จาก https://data.go.th/dataset/2560
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2556). คู่มือแนวทางการขับเคลื่อนนโยบาย Smart Farmer และSmart Officer. ค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2561, จาก http://www.opsmoac.go.th
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2559). แผนการพัฒนาการเกษตรในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). ค้นเมื่อ 3 กันยายน 2565, จาก http://www.oae.go.th
กองวิจัยและพัฒนางานส่งเสริมการเกษตร กรมส่งเสริมการเกษตร. (2563). คู่มือดำเนินการโครงการพัฒนาบุคลากรในงานส่งเสริมการเกษตรเชิงพื้นที่. ค้นเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2566, จาก http://new.research.doae.go.th
กัมพล ทองเรือง. (2556). รูปแบบการเรียนรู้ตามแนวคิดของ Kolb ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2554 มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2562, จาก https://dric.nrct.go.th/Search/SearchDetail/276594
คณะกรรมาธิการการเกษตรและสหกรณ์ วุฒิสภา. (2564). รายงานการพิจารณาศึกษาเรื่อง การขับเคลื่อนเกษตรกรปราดเปรื่อง (Smart Farmer) ภายใต้แผนการปฏิรูปประเทศและยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. ค้นเมื่อ 24 ตุลาคม 2565, จาก https://www.senate.go.th
ฉัฐสิณี หาญกิตติชัย และชาตรี บุญนาค. (2563). การพัฒนาเกษตรกรและองค์กรเกษตรกรสู่การเป็นเกษตรกรปราดเปรื่องและองค์กรเกษตรกรต้นแบบ. วารสารเกษตร มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2 (1), 97-108.
ทรงเกียรติ อิงคามระธร และคณะ. (2561). การพัฒนาเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดจังหวัดราชบุรีให้เป็น Smart Farmer โดยการเรียนรู้จาก Smart Farmer ต้นแบบ. ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2562, จาก https://www. irdmcru.mcru.ac.th
ทิศนา แขมมณี. (2560). รูปแบบการเรียนการสอน: ทางเลือกที่หลากหลาย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นารา กิตติเมธีกุล, วรางคณา ถาวรวิริยตระกูล และธนชาติ เราประเสริฐ. (2559). ความสามารถในการถ่ายทอดองค์ความรู้ของเกษตรกรตัวอย่างในจังหวัดหนองคาย. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 54: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (2 กุมภาพันธ์ หน้า 419-428). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มนู วัลยะเพชร์. (ม.ป.ป.). การพัฒนาพื้นที่ภาคตะวันตกกับแผนเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ระยะที่ห้า (พ.ศ. 2525-2529). ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2560, จาก http://legacy.orst.go.th/?knowledges
มาลีนี จุโฑปะมา. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. บุรีรัมย์: เรวัตการพิมพ์.
ละเอียด ศิลาน้อย และกันฑิมาลย์ จินดาประเสริฐ. (2561). การใช้มาตรประมาณค่าในการศึกษาวิจัยทางสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ การโรงแรม และการท่องเที่ยว. วารสารบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 8 (15), 118-119.
ลัทธพร รัตนวรารักษ์. (2562). Digital technology กับการยกระดับคุณภาพชีวิตเกษตรกรไทย. ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2566, จาก https://www.pier.or.th/abridged/2019
วรทัศน์ อินทรัคคัมพร. (2546). หลักจิตวิทยาในการส่งเสริมการเกษตร. ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2566, จาก https://www.agecon-extens.agri.cmu.ac.th/
วิชาญ เลิศลพ. (2554). แบบการเรียนของนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กรุงเทพมหานคร. ค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2562, จาก http://www.ssruir.ssru.ac.th
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล. (2561). ทะเบียนเกษตรกร ปี 2561. ค้นเมื่อ 12 เมษายน 2561, จากhttps://data.go.th/dataset/2560
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2562). หนี้สินครัวเรือนเกษตร ปี 2562. ค้นเมื่อ 3 กันยายน 2565, จาก http://service.nso.go.th
Franz, I. N. (2010). How farmers learn: Implications for agricultural educations State University Journal of Rural Social Sciences, 25 (1), 37-59.
Gaurav, P. et al. (2017). Learning styles for designing distance learning modules for farmers of hill districts of Uttarakhand. Indian Journal of Extension Education, 17 (3), 4-5.
Kamarulzaman, W. (2012). Critical review on effect of personality on learning styles. In Proceeding of the 2nd International Conference on Arts, Social Science & Technology Penang, Malaysia (3-5 March pp.1-7). Penang: University Tunku Abdul Rahman.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.