THE DEVELOPMENT OF SUPERVISION MODEL BY USING COACHING AND KALYANAMITRA APPROACH TO ENHANCE COLLABORATIVE LEARNING MANAGEMENT ABILITY THROUGH 4EX2 INQUIRY-BASED INSTRUCTION FOR SIXTH GRADE MATHEMATICS TEACHERS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to: 1) develop a supervision model by using coaching and Kalyanamitra approach to enhance collaborative learning management ability through 4Ex2 inquiry-based instruction for sixth grade mathematics teachers; and 2) study the effect of developed supervision model application. The research procedure consisted of 3 steps: step 1 development of a supervision model; step 2 development of supervision instruments; and step 3 experiment of the developed model. The sample was 36 mathematics teachers and 8 educational supervisors. Seven research instruments were employed. The instructments used to develop the model based on the first objective were: 1) an IOC assessment form, 2) an assessment form for the use of supervison manual, and 3) an assessment form for the use of teacher development documents. The instruments in response to the second objectives were: 1) a supervision form for the use of teacher development documents, 2) an ability assessment form of learning management plan writing, 3) an assessment form for teaching and learning behaviors, and 4) a test of knowledge and understanding in collaborative learning management through inquiry-based instruction. Data were analyzed by mean, percentage, standard deviation, coefficient of variation, t-test, and content analysis.
The research findings were as follows:
- Results of supervision model development
1.1 The developed supervision model consisted of 5 components: 1) principles; 2) objectives; 3) supervision process consisting of 5 steps: step 1 building understanding and faith, step 2 being mercy in asking questions and needs, step 3 intentionally seeking for operational guidelines, step 4 exchanging learning and reflections, and step 5 assessing yourself and evaluating works openly; 4) supervision assessment; and 5) supervision tools.
1.2 The coefficient of variation (C.V.) of the model was 3.07, which was at a very high level.
- Effects of developed supervision model application
2.1 The level of knowledge and understanding towards collaborative learning management through 4Ex2 inquiry-based instruction of the teachers after attending the workshop was higher than that of before with a statistical significance level of .05.
2.2 The collaborative learning management plans through 4Ex2 inquiry-based instruction had complete required components, be able to integrate with other learning sujects, and covered clear question details in the correct sequence with complete learning management process. The assessment of the learning management plans was at a high level in average.
2.3 The learning management behaviors of the teachers after attending the supervision process was at a high level.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
เนื้อหาของแต่ละบทความเป็นทัศนะของผู้เขียน ซึ่งที่ปรึกษา บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการบริหารวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
References
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2558). รายงานผลการดำเนินงานการพัฒนาบุคลากรแกนนำโดยใช้การสร้างระบบการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง (Coaching และ Mentoring): สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 1. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนิพรรณ จาติเสถียร. (2557, กรกฎาคม-ธันวาคม). การชี้แนะทางปัญญาเพื่อการพัฒนาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 7 (2), 28.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธารทิพย์ นรังศิยา. (2559). การวิเคราะห์โมเดลเชิงสาเหตุของความสำเร็จของการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยงครู. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 11 (2), 235.
ปารณีย์ ขาวเจริญ. (2559). การพัฒนารูปแบบการนิเทศโดยวิธีการสอนงานและการเป็นพี่เลี้ยงของครูพี่เลี้ยงนักศึกษาประสบการณ์วิชาชีพครู คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระธรรมปิฎก. (2544). พุทธวิธีในการสอน (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2545). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สื่อตะวัน.
ภัณฑิรา สุปการ. (2557). รูปแบบการบริหารจัดการการนิเทศการศึกษา สำหรับศตวรรษที่ 21. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ช การพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎีกลยุทธ์สู่การ (พิมพ์ครั้งที่ 12). นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิจารณ์ พาณิช. (2555). วิถีสร้าง การเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บริษัท ตถาตา.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ องค์การมหาชน. (2558). รายงานผลการทดสอบทาง การศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2557. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ องค์การมหาชน. (2559). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2558. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ องค์การมหาชน. (2560). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2559. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2551). ทักษะ/กระบวนการทางคณิตศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ส เจริญ การพิมพ์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2. (2559). รายงานการติดตาม ตรวจสอบ ประเมินผลและนิเทศการศึกษา. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). รายงานการศึกษาระบบการนิเทศ ปัญหา ความต้องการ และรูปแบบการนิเทศที่เอื้อต่อการยกระดับคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาการนิเทศและเร่งรัดพัฒนาคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). หลักสูตรแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้การพัฒนาข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาก่อนแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งศึกษานิเทศก์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุภาภรณ์ ใจสุข. (2559). รายงานผลการศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการการนิเทศการสอนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ของครูผู้สอนคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2546). แนวคิดเกี่ยวกับการบูรณาการการศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม “ในวิธีการเรียนรู้ของคนไทย: ประมวลสาระจากการประชุมและรวมข้อเขียนจากนักคิด”. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
Arends, R. I. (1994). Learning to tech (3th ed.). New York: McGraw–Hill.
Brown, W. B. & Moberg D, J. (1980). Organization theory and management: A Macro approach. New York: John Wiley and Sons.
Dillenbourg, P. (1999). Collaborative learning cognitive and computational approaches (2nd ed.). Pergamon: Elsevier Science.
Joyce, B. & Showers, B. (1996, March). The evaluation of peer coaching. Education Leadership Improving Professional Practice, 53 (6), 12-16.
Knight, J. (2004, November). Instructional coaches make progress through partnership: intensive support can improve teaching. Journal of Staff Development: Spring, 25 (2), 32-37.
Lasley, T., Matczynski, T. & Roley, J. (2002). Strategies for teaching in a diverse society: Instructional model (2nd ed.). Belmont, Califonia: Wadsworth.
Marshall, J. C., Horton, B. & Smart, J. (2009). 4E×2 instructional model: Uniting three learning constructs to improve praxis in science and mathematics classrooms. Journal of Science Teacher Education, 20 (6), 501-516.
Swan, M. (2006). Collaborative learning in Mathematics: A challenges to our beliefs and practices. London: National Institute for Advanced and Continuing Education (NIACE); National Research and Development Centre for Adult Literacy and Numeracy (NRDC).