THE DEVELOPMENT OF HISTORICAL TOURISM ROUTE BY WIANG SA COMMUNITY’S PARTICIPATION, SURAT THANI PROVINCE

Main Article Content

Witchuta Haicharoen

Abstract

The goals of this study were as follows: 1) design and develop historical tourism routes in the Wiang Sa Community 2) develop tourism activities in the Wiang Sa community, and 3) develop tour guides for historical tourism activities in the Wiang Sa community. This research was qualitative. The data were analyzed by the descriptive analytics method. The key informants were selected: 50 residents, 15 tour operators, 50 tourists, and 15 people from 6 related sectors. The research results revealed that 1) the historical tourism route of the Wiang Sa community, including Wat Wiang Sa – Shrine – Phra Sri Sakayamunee – Pagoda and Ancient Pond – Hin Sai Daeng image of Buddha – Ancient Harbour – Phraya U Thong shrine and the wisdom learning route and community culture; 2) the development of historical tourism activities of Wiang Sa community should be based on the route and the itinerary. It is a link of the ancient city archaeological site to the tourism activities together with the learning activities in the wisdom of the community, and 3) the development of tourism leader is the local youth development skill of tourism leader in historical and community way of life. At present, there are 19 tourism leaders.

Article Details

How to Cite
Haicharoen, W. (2022). THE DEVELOPMENT OF HISTORICAL TOURISM ROUTE BY WIANG SA COMMUNITY’S PARTICIPATION, SURAT THANI PROVINCE. RMUTK Journal of Liberal Arts, 4(2), 106–120. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/larts-journal/article/view/256420
Section
Research Articles

References

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา. (2554). การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยบูรพา.

จักรินรัตน์ นิยมค้า. (2558). การพัฒนาศักยภาพการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ของท้องถิ่น จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ทิพาพร ไตรบรรณ. (2557). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์: กรณีศึกษาหมู่บ้านอรัญญิก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ธณัศวัล กุลศรี. (2559). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์: กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์สิรินธร ตำบลโนนบุรี อำเภอ สหัสขันธ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

นงคราญ สุขสม. (2543). โบราณคดีศรีวิชัย มุมมองใหม่การศึกษาวิเคราะห์แหล่งโบราณคดีรอบอ่าวบ้านดอน. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

นงคราญ สุขสม. (ม.ป.ป). ประวัติศาสตร์และโบราณคดีสุราษฎร์ธานี. กรุงเทพฯ: อาทิตย์ คอมมูนิเคชั่น.

พจนีย์ แก้วเจริญ. (2551). โครงการการสืบค้นประวัติศาสตร์เมืองเวียงสระเพื่อหาแนวทางในการฟื้นฟูวิถีชีวิตชุมชนโดยกลุ่มเยาวชนและชุมชนเมืองเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี: รายงานฉบับสมบูรณ์. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

วิภาวรรณ ปิ่นแก้ว. (2551). การศึกษาเพื่อเสนอเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สารัท ชลอสันติสกุล. (2556). การขุดตรวจทางโบราณคดี คูเมืองโบราณเวียงสระ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. นิตยสารศิลปากร, 56(6), 53-70.

สุรัตน์ เลิศล้ำ, ปานใจ ธารทัศนวงศ์, สุรพล นาถะพินธุ, พงศ์ธันว์ สำเภอเงิน และ Sokrithy, I. (2553). โครงการศึกษาความเชื่อมโยงของวัฒนธรรมท้องถิ่นสมัยอดีต ถึงปัจจุบันเพื่อพัฒนาฐานข้อมูลวัฒนธรรมและอารยธรรมโบราณในพื้นที่บริเวณล่มแม่นํ้าโขงและคาบสมุทรมลายา: รายงานฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

อมรา ศรีสุชาติ. (2557). ศรีวิชัยในสุวรรณทวีป. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.