THE STUDY OF PGA K’NYAU CULTURAL IDENTITY IN FOLKTALES

Main Article Content

Wichetchay Kamonsujja

Abstract

This academic article was aimed to examine the Pga K’nyau culture identity appeared in folktales. Pga K’nyau folktales of Nong Tao, Mae Wang, Chiang Mai Province. This was investigated through fifteen folktale books of “Fish is Mom, Water is Dad”. It was found that Pga K’nyau folktales appeared the material culture consisted of 5 main types which were 1) implements 2) vehicle 3) food and beverage      4) musical instruments and 5)costume. All of these reflected the material culture was built up by Pga K’nyau ability and wisdom. It was living in nature perfectly, especially living in a wild. Non-material culture appeared for 4 main types which were 1) belief 2) languages 3) living and lifestyle and 4) tradition which indicated Pga K’nyau social context and other cultural reflection through the folktales obviously.

Article Details

How to Cite
Kamonsujja, W. (2020). THE STUDY OF PGA K’NYAU CULTURAL IDENTITY IN FOLKTALES. RMUTK Journal of Liberal Arts, 2(2), 1–19. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/larts-journal/article/view/244879
Section
Research Articles

References

ขวัญชนก นัยจรัญ. (2557). “วิเคราะห์ภาพสะท้อนค่านิยมของไทยจากนิทานพื้นบ้าน” มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 33, 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม): 233-258.

จอนิ โอ่โดเชา. (2547). กำพร้าขนนก. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.

จอนิ โอ่โดเชา. (2552). แม่เป็นปลา พ่อเป็นน้ำ. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.

จอนิ โอ่โดเชา. (2559). ปราชญ์ชาวบ้าน หมู่บ้านหนองเต่า อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. สัมภาษณ์, 1 ธันวาคม.

ณัฎฐ์ชรัชช์ สาระหงษ์ และคณะ. (2561). “ศักยภาพทางวัฒนธรรมของชาวกาเกอะญอ: พลวัตการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโดยชุมชน จังหวัดแม่ฮ่องสอน” วิชาการเครือข่ายบัณฑิตวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ 8 ,14 (มกราคม- มิถุนายน): 87-102.

ณัฐฬส วังวิญญู. (2547). “คำนำถึงพะตีจอนิ” ใน กำพร้าขนนก, หน้า 14-17. วัลลภา แวน วิลเลี่ยนส์วาร์ด และคณะ.กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.

บือพือ. (2543). ชีวิตข้าปกาเกอะญอ. กรุงเทพฯ: สารคดี.

พีระชัย ลี้สมบูรณ์ผล. (2539). ดนตรีของชาวกะเหรี่ยง อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. ปริญญานิพนธ์ ศิลปมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎหมู่บ้านจอมบึง.

พ้อเลป่า. (2536). คนปกาเกอะญอ. กรุงเทพฯ: ปัจจุบัน.

สร้อยแก้ว คำมาลา. (2552). “จากสำนักพิมพ์” ใน แม่เป็นปลา พ่อเป็นน้ำ, หน้า 8-9. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.

มหาวิทยาลัยศิลปากร คณะวิทยาการจัดการ. (2556). ทุ่งนา ป่าสน คนดอย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เมตตา วิวัฒนานุกูล. (2548). การสื่อสารต่างวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริธร สาวเสม. (2555). ดนตรีกะเหรี่ยง กรณีศึกษาหมู่บ้านโป่งกระทิงบน ตำบลบ้านบึง อำเภอบ้านคา จังหวัดราชบุรี. ปริญญาศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชามนุษยดุริยางควิทยา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ.

ศิวกร โอ่โดเชา. (2559). ปราชญ์ชาวบ้าน หมู่บ้านหนองเต่า อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. สัมภาษณ์, 14 ธันวาคม.

เอื้อมพร จรนามล. (2556). “โลกทัศน์ที่ปรากฏในนิทานพื้นบ้านไทยลื้อ อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา” มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 3, 1 (กันยายน-ธันวาคม): 28-38.