การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการพัฒนาอาชีพเพื่อสร้างรายได้สำหรับผู้สูงอายุในตำบลโคกกลาง อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์
คำสำคัญ:
การมีส่วนร่วม, การพัฒนาอาชีพ, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการพัฒนาอาชีพเพื่อสร้างรายได้สำหรับผู้สูงอายุ ในตำบลโคกกลาง อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนต่อการพัฒนาอาชีพเพื่อสร้างรายได้สำหรับผู้สูงอายุในตำบลโคกกลาง อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ผู้นำชุมชน ผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างมีจำนวนทั้งสิ้น 414 ราย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคาระห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุระหว่าง 55-60 ปี รายได้เฉลี่ยต่อครัวเรือนต่ำกว่า 10,000 บาท/เดือน มีอาชีพเกษตรกรรม รายได้จากการประกอบอาชีพต่ำกว่า 3,000 บาท/เดือน และส่วนใหญ่เข้าร่วมเป็นสมาชิกกลุ่มอาชีพเกษตรกรรม การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการพัฒนาอาชีพเพื่อสร้างรายได้สำหรับผู้สูงอายุ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาแต่ละด้านพบว่า ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีระดับมากที่สุด คือ ด้านการรับประโยชน์ รองลงมา ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน และด้านการพัฒนาอาชีพ
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. แผนพัฒนาผู้สูงอายุแห่งชาติฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564). กรุงเทพฯ
เกรียงศักดิ์ เขียวยิ่ง. (2550). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองรัตน์พริ้นติ้ง.
ชไมพร สืบสุโท, รัตนา สีดี และฐิฎิกานต์ สุริยะสาร. (2553). กลยุทธ์การพัฒนากลุ่มอาชีพเพื่อเพิ่มศักยภาพ ด้านการแข่งขัน กรณีศึกษา กลุ่มอาชีพทอผ้าลายสายฝน ตำบลบ้านกิ่ว อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง. นนทบุรี. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันท์. (2549). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ตฤณธวัช ธุระวร. (2547). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมอาชีพ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าคุณทหารลาดกระบัง. กรุงเทพฯ.
ทะเบียนท้องถิ่นองค์การบริหารส่วนตำบลโคกกลาง, สำนัก. (2559). สภาพทั่วไปและข้อมูลพื้นฐานสำคัญขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สุรินทร์: องค์การบริหารส่วนตำบลโคกกลาง จังหวัดสุรินทร์.
ธีระกุล เอี่ยมอำภา. (2537). รายงานการวิจัยส่งเสริมและพัฒนาอาชีพของกลุ่มสตรี: กรณีศึกษาตำบลบางสระแก้ว อำเภอแหลมสิงค์ จังหวัดจันทบุรี. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นงนุช สุนทรชวกานต์ และสายพิณ ชินตระกูลไทย. (2552). รายงานวิจัยการสร้างโอกาสการทำงานของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นาฤดี สุลีสถิร. (2541). รายงานวิจัยอัตมโนทัศน์และการปรับตัวของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2547). แนวคิดเชิงวิเคราะห์เกี่ยวกับการพัฒนา. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปาริชาติ วลัยเสถียร. (2543). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ปารียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมกรุงเทพ.
ปิยากร หวังมหาพร. (2554). พัฒนาการเชิงนโยบายภาครัฐจากอดีตสู่ปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริม กรุงเทพ
ภานุ อดกลั้น. (2556). ทฤษฎีการสูงอายุ. อุดรธานี: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี.
มหาวิทยาลัยมหิดล. (2553). โครงการศึกษาเพื่อหารูปแบบการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุในพื้นที่ชนบท. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). กรุงเทพฯ.
รฐา เตียวต๋อย. (2549). สภาพการดำเนินงานและการมีส่วนร่วมของสมาชิกกลุ่มอาชีพโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์. มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ.
ศราวุธ ดีมาก. (2549). การพัฒนากลุ่มอาชีพบ้านสะพานหิน หมู่ที่ 9 ตำบลท่าฉนวน อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
ศศิเพ็ญ พวงสายใจ และคณะ. (2551). โครงการความเป็นไปได้ในการส่งเสริมและสร้างแนวทางการมีงานทำเพื่อการมีรายได้ของผู้สูงอายุในพื้นที่นำร่องจังหวัดลำปาง กรณีศึกษา ตำบลห้างฉัตร อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง. เชียงใหม่: คณะเศรษฐศาสตร์.
ศิริกาญจน์ อุ่นนันกาศ. (2552). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาอาชีพที่ยั่งยืน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่.
สมพันธ์ เตชะอธิกา และคณะ. (2553). โครงการศึกษาอาชีพและโอกาสที่จะได้รับค่าตอบแทนที่เหมาะสมสอดคล้องกับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.