รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน ย่านเมืองเก่าภูเก็ต Guidelines for Creative City Tourism Management for Sustainable Conservation of Phuket Old Town
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการจัดการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์ย่านเมืองเก่าภูเก็ตอย่างยั่งยืน 2) เพื่อสร้างแนวทางการจัดการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์ย่านเมืองเก่าภูเก็ตอย่างยั่งยืน การศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการเก็บข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มกับผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 20 คน จาก 5 ภาคส่วน ได้แก่ วิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวและสมาชิกชุมชนย่านเมืองเก่าภูเก็ต มัคคุเทศก์ในพื้นที่ หน่วยงานภาครัฐด้านการจัดการท่องเที่ยว ผู้ประกอบการในพื้นที่ย่านเมืองเก่า และผู้ให้บริการนักท่องเที่ยวในพื้นที่ ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) และวิธีการสุ่มแบบอ้างอิงด้วยบุคคลและผู้เชี่ยวชาญ (Snowball Sampling) ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์แก่นสาระ (Thematic Analysis)
ผลการวิจัยพบว่า การศึกษาการจัดการเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน ประกอบไปด้วย การจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรม การจัดการสภาพแวดล้อมและสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อการท่องเที่ยว และการพัฒนาสู่เมืองสร้างสรรค์ ในด้านการสร้างแนวทางการจัดการเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืนมีแนวทาง ได้แก่ แนวทางการจัดการเมืองสร้างสรรค์ แนวทางการสร้างประสบการณ์ที่น่าจดจำ แนวทางการสร้างการรับรู้คุณค่า และแนวทางการอนุรักษ์ย่านเมืองเก่า ซึ่งได้รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน ย่านเมืองเก่าภูเก็ต ในรูปแบบ BABA YAYA Model
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ 2566-2570. สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
เบญจรงค์ ทุมปัดชา. (2558). การอนุรักษ์และพัฒนาย่านพาณิชยกรรมเก่าชุมชนบ้านสิงห์ท่า อำเภอเมืองยโสธร จังหวัดยโสธร. วารสารวิชาการการออกแบบสภาพแวดล้อม, 2(1), 43-59.
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุททธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต, 29(2), 31-48.
ปิยะนาถ อังควาณิชกุล. (2563). การเปลี่ยนแปลงทางภูมิทัศน์และลักษณะอาคารของสถาปัตยกรรม
ชิโนโปตุกีสในเมืองภูเก็ต. คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พาฝัน นิลสวัสดิ์ดูฮาเมลน์. (2563). การพัฒนาศักยภาพมรดกทางประวัติศาสตร์ของเมืองเก่าสงขลา เพื่อเพิ่มมูลค่าในรูปแบบของการท่องเที่ยวเมืองเก่า. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 9(2), 52-64.
พัชราภรณ์ คชินทร์. (2565). การนำเสนอภาพแทนความเป็นไทยในรายการเสน่ห์ห้องเครื่อง. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 7(1), 159-174.
พีรดร แก้วลาย และทิพย์สุดา จันทร์แจ่มหล้า. (2556). เมืองสร้างสรรค์แนวทางการพัฒนาเมืองจากสินทรัพย์สร้างสรรค์ท้องถิ่นไทย. สถาบันพระปกเกล้า
วันเพ็ญ มังศรี. (2565). เพชรบุรีเครือข่ายเมืองสร้างสรรค์ของยูเนสโก. วารสารรัฏฐาภิรักษ์, 64(1), 86-99.
สุธิดา แจ้งประจักษ์ (2565). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(2), 214-222.
ศิริเพ็ญ ดาบเพชร. (2565). การวิเคราะห์โมเดลประสบการณ์การท่องเที่ยวที่น่าจดจำและคุณลักษณะของแหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(5), 217-233.
สำนักงานเศรษฐกิจสร้างสรรค์. (2565). วิถีเมือง “เชียงใหม่” ต้นแบบเมืองสร้างสรรค์ภาคเหนือ. https://www.cea.or.th/th/single-research/Creative-City-Chiangmai
ยงธนิศร์ พิมลเสถียร. (2556). ย่านเมืองเก่าและชุมชนดั้งเดิมกับการอนุรักษ์. วารสารเมืองโบราณ, 39(2), 97-107.
อภิปิยา เทียนทรัพย์. (2566). แนวทางการอนุรักษ์และพัฒนาภูมิทัศน์เมืองโบราณเชียงแสน จ.เชียงราย. สาระศาสตร์, 6(1), 166-179.
อภิวัฒน์ รัตนวราหะ และ คมกริช ธนะเพทย์. (2565). โครงการย่อยที่ 2 แนวทางการออกแบบและพัฒนาเมืองท่องเที่ยวสำหรับประเทศไทย 4.0: กรณีศึกษาภูเก็ต เชียงราย และพัทลุง (รายงานฉบับสมบูรณ์). สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
Aphipiya Thiansup. (2023). The conservation and development guidelines for Chiang Saen ancient city, Chiangrai province. Journal of Architecture and Design. 6(1), 166-179.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
Catanese, A. J., & Snyder, J. C. (1988). Urban planning (Vol. 2). Erlangga.
Chainun Chaiyasain. (2020). Phuket street food: Street foods model providing a creative charm for Phuket’s gastronomy tourism. WMS Journal of Management, 9(2), 120-127.
Denzin, N. K., & Lincoln, Y. S. (Eds.). (2011). The sage handbook of qualitative research. Sage.
Gathen, C., Skoglund, W., & Laven, D. (2021). The UNESCO creative cities network: A case study of city branding. In New metropolitan perspectives: Knowledge dynamics and innovation-driven policies towards urban and regional transition (Vol. 2, pp. 727-737). Springer International Publishing.
Huo, T., Yuan, F., Huo, M., Shao, Y., Li, S., & Li, Z. (2023). Residents' participation in rural tourism and interpersonal trust in tourists: The mediating role of residents’ perceptions of tourism impacts. Journal of Hospitality and Tourism Management, 54, 457-471.
ICOMOS, C. (2002). Principles for the conservation of heritage sites in China. Ventura Printing.
Lynch, K. (1960). The image of the city. The M.I.T. Press.
Rawiwan Oranratmanee. (2015). Dynamics of old districts in Thai conservation cities. Journal of Mekong Societies, 11(2), 97-111.
Ren, L., Li, J., Li, C., & Dang, P. (2021). Can ecotourism contribute to ecosystem? Evidence from local residents' ecological behaviors. Science of The Total Environment, 757, 143814.
Robèrt, K. H. (2000). Tools and concepts for sustainable development, how do they relate to a general framework for sustainable development, and to each other? Journal of Cleaner Production, 8(3), 243-254.
Sanoff, H. (1999). Community participation methods in design and planning. John Wiley & Sons.
Snyder, J. C., Catanese, A. J., & MacGintry, T. (Eds.). (1979). Introduction to architecture. McGraw-Hill.
Su, M. M., Yu, J., Qin, Y., Wall, G., & Zhu, Y. (2021). Ancient town tourism and the community supported entrance fee avoidance–Xitang ancient town of China. Journal of Tourism and Cultural Change, 19(5), 709-731.
Taylor, K. (2004). A charter for all seasons: the Burra Charter in an Asia-Pacific context. Historic Environment, 18(1), 46-49.
Thai Government. (2025, June 17). “Phuket” is the champion city that generates tourism revenue in 2024, sweeping 490 billion – The government is pushing to stimulate Thai tourism, hoping to push GDP up. https://www.thaigov.go.th/news/contents/
details/94202
UNESCO. (2024, September 17). Creative cities network. http://en.unesco.org/creative-cities/home
United Nations. (2024, September 13). Creative Economy Report 2008. UNCTED. https://unctad.org/system/files/official-document/ditc20082cer_en.pdf
