The communities participation in th development sustainable tourism to Rai Kareang rice in Dan Chang District, Supanburi Province Communities Participation in the Development Sustainable Tourism to Kareang Rice in Dan-Chang District, Suphanburi Province

Main Article Content

Rungnapa Lertpatcharapong
Thiraporn Sangpiroon
Noppavej Boonmee
Worravej Onnom
Phatarporn Iamviriyawat
Napaporn Janchay

Abstract

This research is concerned with three main objectives as 1) to study the content and the culture of Ka-Reang Rice, 2) to develop the tourism activities by creating the participatory approach and 3) to develop a sustainable tourism model by using Ka-Reang Rice and use the study method as conceptual documents and Grounded Theory and collect the data by Participant Observation, In-depth Interview, Participation Action Meeting, and Focus Group with associated network partners to verify the information by using Trianglulation Technique and Content Analysis Method and presented by Descriptive Approach.


The research result indicated that Ka-Reang people from Ta Pheng Ki Village have the way of life, belief and rituals about “Rice” a symbol of abundance of livelihood to create and participate to the wisdom process of rice cultivation which is Ka-Reang culture to cultivate rice with non-chemical and safe. For the important rituals about rice is called as “Kwan Khow” New Marit Making and attend worship at Chulamanee Relics, etc. These two cultures will encourage the tourism to participate according to the 12 months Farm Rice calendar. This strategy can help to develop a sustainable tourism by using these three elements as 1) the participation and job distribution to Ka-Reang people for their responsible, 2) Tourism Management such as accommodation, food, tourism activities and transportation including welcoming reception and selling souvenir products and, 3) Traditional rice conservation.

Article Details

How to Cite
Lertpatcharapong, R., Sangpiroon, T., Boonmee, N. ., Onnom, W., Iamviriyawat, P., & Janchay, N. (2023). The communities participation in th development sustainable tourism to Rai Kareang rice in Dan Chang District, Supanburi Province: Communities Participation in the Development Sustainable Tourism to Kareang Rice in Dan-Chang District, Suphanburi Province. International Thai Tourism Journal, 19(2), 1–24. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jitt/article/view/260135
Section
Research Article

References

บรรณานุกรม

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2561). การท่องเที่ยวเชิงเกษตรสีเขียว รู้จัก สัมผัสจริง กับพื้นที่สีเขียวทั่วไทย. สืบค้นเมื่อ 21 กรกฎาคม 2561, จาก AGRO-tourism-BOOK-THAI pdf.

กฤติยา จักรสาร. (2545). การส่งเสริมความรู้พื้นฐานด้านพฤกษศาสตร์ให้แก่มัคคุเทศก์และนักท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มคุณค่าทางการท่องเที่ยว. (การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2556). แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2560, จาก http://tourism- dan1.blogspot.com.

คณะกรรมการพัฒนาเกษตรอินทรีย์แห่งชาติ. (2551). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาเกษตรอินทรีย์แห่งชาติ ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2551 – 2554 และแผนปฏิบัติการพัฒนาเกษตรอินทรีย์แห่งชาติ พ.ศ. 2551 – 2554. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

จิรานุช โสภา และคณะ. (2560). การพัฒนากลุยุทธ์การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษาชุมชนบ้านห้วยหินดำ อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. (งานวิจัยฉบับสมบูรณ์, มหาวิทยาลัยสวนดุสิต).

ถิรพร แสงพิรุณ. (2555). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนในอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จังหวัดกำแพงเพชร–นครสวรรค์. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์, สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสวนดุสิต).

ถิรพร แสงพิรุณ. (2560). ตำราการอนุรักษ์และการพัฒนาทรัพยากรทางการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์บริการสื่อและสิ่งพิมพ์กราฟฟิคไซท์.

นรินทร์ สังข์รักษา และคณะ. (2560). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรชุมชนบ้านดงเย็นในพื้นที่พิเศษเมืองโบราณอู่ทอง. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10 (2), 2161-2172.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร. เพรส แอนด์ ดีไซน์.

ประยุทธ์ จันทร์โอชา. (21 มิถุนายน 2560). นายกฯ เปิดปาฐกถาพิเศษ ไทยแลนด์ 4.0 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ข่าวการเมือง. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2561, จาก https://hilight.kapook.com

ภัทร์อาภรณ์. (2561. สัมภาษณ์). ปัญหาของข้าวไร่กะเหรี่ยง อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. สัมภาษณ์เมื่อวันที่ 1 กันยายน 2561.

มหาวิทยาลัยสวนดุสิตร่วมกับสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. (2561). เอกสารสรุปผลการประชุมโครงการระดมสมองและประสานความร่วมมือเพื่อการพัฒนาและเพิ่มมูลค่าการผลิตข้าวปลอดภัยในจังหวัดสุพรรณบุรี. (รายงานวิจัย, มหาวิทยาลัยสวนดุสิต วิทยาเขตสุพรรณบุรี).

มูลนิธิกระจกเงา. (2561). ชนเผ่ากะเหรี่ยงและประวัติความเป็นมา: โครงการพิพิธภัณฑ์ชาวเขาออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 มกราคม 2561, จาก http://www.hilltribe.org.

ราณี อมรินทร์รัตน์. (2560). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนในเขตกรุงเทพมหานคร. การประชุมวิชาการและนําเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ราชธานีวิชาการ ครั้งที่ 2 “การวิจัย 4.0 เพื่อการพัฒนาประเทศสู่ ความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน”

สถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (2561). การท่องเที่ยวโดยชุมชน: CBT. สืบคนเมื่อ 22 กรกฎาคม 2561, จาก http://www.cbt-i.or.th.

สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร (องค์การมหาชน). (2555). การดำเนินการด้านการรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูล โครงการพัฒนาระบบคลังข้อมูล 25 ลุ่มน้ำ และแบบจำลองน้ำท่วมน้ำแล้ง ศึกษา ลุ่มน้ำท่าจีน. กรุงเทพมหานคร: บริษัท แอสดีคอน คอร์ปอเรชั่น จำกัด.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2559). การศึกษาผลกระทบของราคาส่งออกข้าวไทยและประเทศคู่แข่งที่มีต่อความต้องการนำเข้าข้าวจากไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร.

Harris, R & Vogel, D. (2003). E-Commerce for Community-Based Tourism in Developing Countries. Hong Kong New Jersey. New Jersey Department of Agriculture. the State University of New Jersey, NJ.

Khamung, R. (2015). A Study of Cultural Heritage and Sustainable Agriculture Conservation as a Means to Develop Rural Farms as Agritourism Destinations. Silpakorn University Journal of Social Sciences, Humanities, and Arts, 15(3), 1-35.