การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ศุภากร สุรดินทร์กูร สาขาการจัดการมรดกวัฒนธรรมและอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คำสำคัญ:

การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, การส่งเสริมประสิทธิภาพการท่องเที่ยว, แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

          การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการศึกษาวิจัยเชิงผสมผสาน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการส่งเสริมประสิทธิภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานครที่ส่งผลต่อรายได้จากการท่องเที่ยวของประเทศ เพื่อศึกษาลักษณะของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่ส่งผลต่อปริมาณนักท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร และเพื่อนำเสนอแผนยุทธศาสตร์จากการวิจัยเรื่องการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร โดยผู้วิจัยได้ใช้วิธีการศึกษาจากเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก และใช้เครื่องมือแบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ ข้าราชการระดับบริหารที่เกี่ยวข้องกับนโยบายการท่องเที่ยวของกรุงเทพมหานคร และผู้บริหารองค์กรเอกชน
           ผลการวิจัยสามารถนำมาใช้เป็นแนวทางการพัฒนาแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร ดังนี้ ประการแรก คือ การส่งเสริมประสิทธิภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับบริการการท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยว นอกจากนี้ต้องดำเนินการควบคู่กับการพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการท่องเที่ยว และระบบการขนส่งสาธารณะ ทั้งยังต้องสร้างการรับรู้เส้นทางการคมนาคมที่เข้าใจง่าย พัฒนามาตรการดูแลความปลอดภัย พัฒนาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ด้วยการสื่อสารวัฒนธรรมไทยเป็นเครื่องมือ และพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตกรุงเทพมหานคร รวมถึงส่งเสริมให้ทุกภาคส่วนทำการตลาดโดยแหล่งท่องเที่ยว และชุมชนมีส่วนร่วม ประการที่สอง คือ การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยส่งเสริมให้เกิดการทำงานร่วมกันระหว่างภาครัฐ เอกชน ผู้ประกอบการ และคนในชุมชน เพื่อให้ได้แนวทางในการวางแผนพัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพ ส่งเสริมให้ทุกภาคส่วนได้รับประโยชน์จากการท่องเที่ยว เพื่อให้เกิดการกระจายรายได้จนสามารถนำไปพัฒนาการท่องเที่ยวในแต่ละพื้นที่ได้อย่างยั่งยืน อีกทั้งส่งเสริมให้นักท่องเที่ยวมีส่วนร่วมกับแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ให้เกิดการเรียนรู้ และสืบทอดวัฒนธรรม ประชาชนเกิดการจัดการความรู้อย่างเป็นระบบ เพื่อให้สามารถรวบรวมข้อมูลให้นักท่องเที่ยวได้มีโอกาสเรียนรู้วัฒนธรรมได้อย่างครบถ้วน

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555- 2559. กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กรวรรณ สังขกร และคณะ. (2559). รายงานวิจัย ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวจีน ใน ประเทศไทยหลังกระแสภาพยนตร์ The Lost in Thailand. เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กองนโยบายและแผนงาน สำนักผังเมืองกรุงเทพมหานคร. (2559). รายงานการศึกษาจำนวนนักท่องเที่ยวและนักทัศนาจนในเขตกรุงเทพมหานคร ปี พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2562,จากhttp://cpd.bangkok.go.th:90/web2/SAT/0361.pdf

กองยุทธศาสตร์บริหารจัดการ สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล. (2556). แผนพัฒนากรุงเทพมหานคร ระยะ 20 ปี (พ.ศ.2556-2575). สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2562, จาก http://www.bangkok.go.th/

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศรายจังหวัดปี 2561. สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2562, จาก https://www.mots.go.th/

กัญญามน อินหว่างและคณะ. (2554). แนวทางการพัฒนานวัตกรรมแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดพิษณุโลก. ทุนสนับสนุนการวิจัย. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยพิษณุโลก.

กิตติศักดิ์ กลิ่นหมื่นไวย. (2554). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนจังหวัดลำปาง. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จิรประภา อัครบวร. (2549). สร้างคนสร้างผลงาน. กรุงเทพมหานคร : ก.พลพิมพ์

ณัฐช์นิชา ตั้งวีรัตน์กร. (2551). บทบาทของรัฐและเอกชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวของจังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นงลักษณ์ จันทาภากุล และนรินทร์ สังข์รักษา (2556). การศึกษาศักยภาพในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนบ้านหัวเขาจีนจังหวัดราชบุรี. ใน วารสารวิทยบริการ, 24(2) : 143-156.

นุชนารถ สุรัตนวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. ใน วารสารมนุษยศาสตร์. 18(1) : 31-50.

ภัทรา แจ้งใจเจริญ. (2558). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษาชุมชนโอหงิมาจิหมู่บ้านชิราคาว่าโกจังหวัดกิฝุประเทศญี่ปุ่น. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมาคมไทยธุรกิจการท่องเที่ยว. (2562). โครงสร้างผู้บริหารและบุคลากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2562, จาก https://www.atta.or.th/

สุชาดา บวรกิติวงศ์. (2548). สถิติประยุกต์ทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร.

สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวกีฬา. (2562). โครงสร้างและอัตรากำลังของส่วนราชการและหน่วยงานภายใต้กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. สืบค้นเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2562, จาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/ga/download/article/article_20170511092355.pdf

Sirirassamee, Thaweep. (2004). Research Associate Editor: Tourism. Bangkok: The Thailand Research Fund.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2020-12-28