KHON

ผู้แต่ง

  • อมรา กล่ำเจริญ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

คำสำคัญ:

Khon

บทคัดย่อ

The objectives of this research are to protect a Thai classical dance drama, Khon, which is one of the Thai cultural heritage and local wisdom, by collecting and storing the information concerning this performance art; and to preserve it, under the community engagement, by providing its archives and nominating it as one of the world intangible cultural heritage to UNESCO when Thailand joins the convention for the safeguarding of the intangible cultural heritage in the future. The research methodology is conducted by studying the documents and research papers concerned, making a field trip to cooperate with the authorities concerned, interviewing the people concerned, and observing the styles found in performing Khon in the present.

            It is found that Khon has been preserved, inherited, and developed continually from the Ayutthaya to the Rattanakosin Periods under the patronage of a monarch. Traditionally, Khon was one of the royal performance arts. Later it had been extended to the commoners.  Up until now, the authority being in charge of this performing art has been the Fine Arts Department, Ministry of Culture. In terms of education, a college of Dramatic Arts was established in 1934. Nowadays there are 12 colleges of Dramatic Arts under the supervision of the Banditpatanasilpa Institute, Ministry of Culture which provide performing and musical arts education from the fundamental to tertiary levels. At the present time, the community engagement in preserving and inheriting Khon performing arts has been found in the Khon performance shows organized and provided by the Crown Property Bureau, Queen Sirikit, various foundations, educational institutions, public agencies, and people interested.  Being considered as the Thai cultural heritage and local wisdom among Thai ways of life, a kind of performing arts with a combination of various branches of sciences and art genres, and a unique and advanced performing art which is the symbol of the Thainess, Khon should be nominated as one of the world intangible cultural heritage to UNESCO.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมศิลปากร. (2557). สูจิบัตรงานสัปดาห์วันอนุรักษ์มรดกไทย พุทธศักราช 2557. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
Fine Arts Department. (2014). Program of the Royal Thai Conservation Day. 2014. Bangkok: Fine Arts Department.
คำรณ สุนทรานนท์. (2557). ผู้ช่วยศาสตราจารย์ประจำสาขาวิชานาฏศิลป์ไทย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. สัมภาษณ์. 15 ธันวาคม.
Komron Soontranon. (2014). Assistant Professor, Program in Thai Classical Dance, Rajamangala
University of Technology Thanyaburi. Interview. 15 December.
ฉวีวรรณ ควรแสวง. (2557). ผู้จัดการโรงเรียนอำนวยวิทย์, ประธานคณะกรรมการกองทุนพระพุทธเลิศหล้านภาลัย อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. สัมภาษณ์. 20 กันยายน.
Chawewan Khuansawang. (2014). Director of Amnuayvidhya School, Chairman of the Board Phra Phut Luea Napalai, Amphoe Phra Pradaeng, Samut Prakarn Province. Interview. 20 September.
ฐาปนีย์ สังสิทธิวงศ์. (2556). โขน: ศิลปะประจำชาติไทยและสื่อวัฒนธรรมในบริบทสังคมร่วมสมัย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ. 14(2): 59-66.
Thapanee Sungsitivong. (2013). Khon: Thai Traditional Arts and Cultural Media in Contemporary Society Context. Institute of Culture and Arts Journal. 14(2): 59-66.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยา. (2507). ตำนานอิเหนา. ธนบุรี: ท่าพระจันทร์.
Damrong Rajanupab, His Royal Highness. (1964). Tamnan E-Nao. Thaoburi: Ta Phra Chan.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2511). Khon. Bangkok: กรมศิลปากร.
Dhanit Yupho. (1968). Khon. Bangkok: Fine Arts Department.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
Royal Institute. (1999). Royal Institute Dictionary, 1999. Bangkok: Royal Institute.
มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพ ในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ. (2550). จดหมายเหตุการณ์จัดสร้างเครื่องแต่งกายโขน-ละคร. กรุงเทพฯ: มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ.
Foundation of the Promotion of Supplementary Occupations and Related Techniques of Her Majesty
Queen Sirikit of Thailand. (2007). Archives Create the Dresses of Khon-Lakhon. Bangkok: The Foundation of the Promotion of Supplementary Occupations and Related Techniques of Her Majesty Queen Sirikit of Thailand.
ลา ลูแบร์. (2548). จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม. สันต์ ท. โกมลบุตร, แปล. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพฯ: ศรีปัญญา.
La Loubere. (2005). Du royaume de Siam par Monsieur de La Loubere. Sant T. Komonbuth, Traducteur. (2nd Edition). Bangkok: Si Panya.
สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์. (2549). โขนศาลาเฉลิมกรุง. กรุงเทพฯ: สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์.
Crown Property Bureau. (2006). Chalermkrung Royal Theatre. Bangkok: Crown Property Bureau.
อมรา กล่ำเจริญ และคณะ. (2557). โขน. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.
Amara Klumchareon and the Others. (2014). Khon. Bangkok: Department of Cultural Promotion, Ministry of Culture.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2018-12-27