นิยายคลาสสิคจีนสมัยหมิงและการกลายเป็นญี่ปุ่นในงานศิลปะอุคิโยเอะ

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเกี่ยวกับนิยายคลาสสิคจีนสมัยราชวงศ์หมิง และการกลายเป็นญี่ปุ่นผ่านการดัดแปลงภาพในจินตนาการเป็นงานศิลปะญี่ปุ่นประเภทอุคิโยเอะ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดด้านรูปแบบและเนื้อหาที่มีการดัดแปลงภาพในจินตนาการจากนิยายจีนโบราณสู่งานภาพพิมพ์แกะไม้อุคิโยเอะของญี่ปุ่นระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17-19 วิธีดำเนินการวิจัยใช้การวิเคราะห์ผลงานอุคิโยเอะภายใต้รูปแบบเนื้อหาจากนิยายคลาสสิคจีน 2 เรื่อง คือ ซานกั๋วเหยี่ยนอี้และสุยหู่จ้วน โดยวิเคราะห์จากผลงานของศิลปินอุคิโยเอะ จำนวน 5 คน ได้แก่ คัตซึชิกะ โฮะคุไซ อุตะงาวะ คุนิโยชิ ทสึกิโอกะ โยชิโทชิ อุตะงาวะ คุนิซาดะ และโทโยฮาระ คุนิจิกะ ผลการวิจัยพบว่า แนวคิดที่ปรากฏในงานอุคิโยเอะญี่ปุ่นซึ่งมีหัวข้อจากนิยายคลาสสิคจีนสมัยหมิงนอกจากอ้างอิงตามการแปลเนื้อหาแล้ว ยังผ่านกระบวนการสร้างภาพลักษณ์และจินตนาการของศิลปิน เกิดการหลอมรวมและดัดแปลงลักษณะทางวัฒนธรรมที่แตกต่างสู่ความเป็นญี่ปุ่น โดยรูปแบบและเนื้อหาสะท้อนให้เห็นอัตลักษณ์ของสังคมญี่ปุ่นสมัยเอโดะผ่านการดัดแปลงข้ามสื่อทางวัฒนธรรม ทำให้ตัวบทเดิมของจีนพัฒนาสู่การกลายเป็นญี่ปุ่นของตัวบทใหม่ ศิลปินไม่ได้เคร่งครัดหรือยึดติดกับต้นแบบอย่างเข้มงวด การดัดแปลงในผลงานศิลปะเกิดขึ้นเพื่อให้สอดคล้องกับรสนิยมของตัวศิลปินและประชาชน ภายใต้ความคิดสร้างสรรค์ทางสุนทรียะของตัวศิลปินอุคิโยเอะ