ร่องรอยแห่งความทรงจำ: วัสดุธรรมชาติกับปรากฏการณ์วิทยาในศิลปะร่วมสมัย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีเป้าหมายที่จะศึกษาศักยภาพของวัสดุธรรมชาติในงานศิลปะร่วมสมัย โดยได้เลือกผลงานของศิลปินจำนวน 5 คน ได้แก่ แอนดี้ โกลด์สเวิร์ทธี วอลเตอร์ เดอ มาเรีย อัลเซล์ม คีเฟอร์ อเล็กซานดรา เคไฮโยกลู และจูเซ็ปเป้ เปโนเน่ เพื่อเป็นตัวแทนของการศึกษา โดยอาศัยแนวทางการวิเคราะห์ที่เรียกว่าปรากฏการณ์วิทยา อันเป็นการศึกษาปรากฏการณ์ของวัสดุในสองประเด็นหลัก คือ 1) ลักษณะพื้นฐาน เช่น ความแข็ง อ่อน เหลว หรือการเสื่อมสลายที่เกิดขึ้นในผลงานศิลปะทั้งในตัววัสดุเองและที่โดยความจงใจของศิลปิน และ 2) การวิเคราะห์กระบวนการทางวัฒนธรรมที่วัสดุเหล่านั้นถูกทำให้ปรากฏขึ้นในบริบทที่เฉพาะเจาะจง รวมถึงประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับศิลปินและวัตถุด้วย ผลการศึกษา พบว่าวัสดุธรรมชาติในศิลปะร่วมสมัยแสดงประเด็นใหญ่ 5 ประเด็นดังนี้ 1) ร่องรอยของการดำรงอยู่ ที่แสดงถึงเวลาผ่านการเปลี่ยนแปลงของวัสดุ 2) การมีอยู่ที่ไร้ตัวตน ที่กระตุ้นการตระหนักรู้ถึงธรรมชาติที่ถูกละเลย 3) ความเงียบของวัสดุ ที่เปิดเผยคุณค่าของธรรมชาติในแบบเรียบง่าย 4) การเคลื่อนไหวที่หยุดนิ่ง ที่สร้างบทสนทนาระหว่างมนุษย์และภูมิทัศน์ และ 5) รากเหง้าที่ไร้ราก ที่สะท้อนความเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติ การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าวัสดุธรรมชาติมีศักยภาพในการสร้างบทสนทนาที่ลึกซึ้งระหว่างมนุษย์กับโลก และเป็นสื่อที่ช่วยบันทึกเรื่องราวของเวลา ความทรงจำ และพื้นที่เฉพาะ ทั้งยังเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปินและผู้ชมเข้าใจถึงความสำคัญของการรักษาความสมดุลระหว่างมนุษย์และธรรมชาติในยุคปัจจุบัน