ร่องรอยการปฏิวัติวัฒนธรรมบนพื้นที่ศิลปะ 798 กรุงปักกิ่ง
DOI:
https://doi.org/10.69598/sbjfa269321คำสำคัญ:
การปฏิวัติวัฒนธรรม, พื้นที่สาธารณะ, พื้นที่ศิลปะ 798บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาร่องรอยทางประวัติศาสตร์สมัยปฏิวัติวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อพื้นที่ศิลปะ 798 และการใช้พื้นที่และการบริหารจัดการภายในอาคารสถานที่บนพื้นที่ศิลปะ 798 การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กระบวนการวิจัยในการศึกษาข้อมูลเชิงสำรวจเพื่อศึกษาข้อมูล การเก็บข้อมูลจากการสังเกต โดยมีจุดมุ่งหมายในการศึกษาเพื่อให้ได้ข้อมูลจากการเจาะลึกแบบมีโครงสร้าง ซึ่งเป็นข้อมูลหลักของการวิจัยในครั้งนี้ ร่วมกับการศึกษาข้อมูลจากการสำรวจ และข้อมูลภาคเอกสารที่เกี่ยวข้อง เพื่อนำผลมาศึกษาวิเคราะห์ตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า อดีตสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมที่ยังคงหลงเหลือปรากฎ การพัฒนาพื้นที่สร้างสรรค์ และอัตลักษณ์ของพื้นที่ศิลปะ 798 อาคารโรงงานเก่าหลายแห่งยังคงอนุรักษ์สภาพดั้งเดิม เพื่อคงไว้ซึ่งบรรยากาศเก่า ๆ อันเป็นส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์พื้นที่ศิลปะแห่งนี้ ในส่วนของกระบวนการวางแผน การบริหารจัดการของพื้นที่ศิลปะ 798 ได้พัฒนาพื้นที่ให้กลายเป็นพื้นที่สร้างสรรค์ และแหล่งเรียนรู้ทางศิลปะ โดยได้รับการสนับสนุนและส่งเสริมจากรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีน ให้เป็นพื้นที่ของกลุ่มอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ตามแผนการออกแบบชุมชนเมืองของคณะกรรมการการวางแผนผังชุมชนเมืองแห่งสถาบันปักกิ่ง และแผนพัฒนาแหล่งเรียนรู้ศิลปะร่วมสมัยตามนโยบายอุตสาหกรรมวัฒนธรรมของรัฐที่สนับสนุนให้เกิดการพัฒนาในพื้นที่ศิลปะ 798 ตามนโยบายอุตสาหกรรมวัฒนธรรมที่ระบุไว้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมฉบับที่ 12 (2011-2015) และมีการพัฒนาและเชื่อมต่อกับการสร้างบทบาทในเชิงศิลปะร่วมสมัยที่มีเครือข่ายในระดับนานาชาติด้วยผ่านการมีพื้นที่และศูนย์ศิลปะร่วมสมัยเกิดขึ้น และตั้งอยู่ภายในพื้นที่ศิลปะแห่งนี้
Downloads
เอกสารอ้างอิง
เขียน ธีระวิทย์. (2519). การเมืองและการปกครองของสาธารณรัฐประชาชนจีน. กราฟิคอาร์ต.
จิรวัฒน์ พิระสันต์. (2557). ชุมชนปฏิบัติการด้านการเรียนรู้ (Community of Arts Practice). ดาวเงิน.
ไชน่าเรดิโออินเตอร์เนชั่นแนล (ภาษาไทย). (2554, 4 กรกฎาคม). จีนเร่งพัฒนาอุตสาหกรรมวัฒนธรรม. ไชน่าเรดิโออินเตอร์เนชั่นแนล: CRI. http://thai.cri.cn/247/2011/07/04/242s187912.htm
บุญศักดิ์ แสงระวี. (2523). โจวเอินไหลว่าด้วยศิลปะ วรรณคดี ละคร และภาพยนตร์. กอไผ่.
ปิยะแสง จันทรวงศ์ไพศาล. (2552). ศิลปะจีนสมัยใหม่. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Art District. (n.d.). 798 Art District, Beijing. https://www.798district.com/
Beijing Institute of Urban Planning Committee. (2006). Beijing city planning and design history (1949-2005). Beijing Institute of Urban Planning Committee.
Chantarawongpaisarn, P. (2009). Contemporary of Chinese art. Chulalongkorn University press. [in Thai]
China Radio International [CRI online: Thai Version]. (2011, July 4). China speeds up development cultural industries. China Radio International: CRI. http://thai.cri.cn/247/2011/07/04/242s187912.htm [in Thai]
Dekker, R. (2011). 798 Art Zone Beijing: Site of ‘Cultural Revolution’ or Showpiece of City Marketing? [Unpublished master dissertation]. Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen, Universiteit Gent. https://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/790/567/RUG01-001790567_2012_0001_AC.pdf
Huang, R. (2008). Beijing 798: Reflections on “Factory” of Art. Sichuan Fine Arts Publishing House.
Phirasant, P. (2014). Community of Arts Practice. Dow Ngern. [in Thai]
Sang-rawee, B. (1980). Zhōu Ēnlái: on Art, Literature, Drama, and Films. Ko-phai. [in Thai]
Teerawit, K. (1976). People's Republic of China politics and government. Graphic Art. [in Thai]
Wong, A. (2010, December 10). China to further strengthen HK's role in 12th Five-Year Plan. International Business Times. https://archive.fo/WVSH
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 © ลิขสิทธิ์ โดย ผู้เขียน และวารสารศิลป์ พีระศรี

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้อยู่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์ CC BY 4.0
ทัศนะและข้อคิดเห็นในบทความเป็นของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้อง และไม่รับผิดชอบต่อข้อคิดเห็นเหล่านั้น




