Iconography of Goddess “Chaomae Tuptim” in Thai Society
DOI:
https://doi.org/10.69598/sbjfa279923Keywords:
Iconography, Chao Mae Tuptim, Religious belief, Thai societyAbstract
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและวิเคราะห์เทวลักษณะรูปเคารพเจ้าแม่ทับทิมที่ปรากฏในสังคมไทย การวิจัยนี้ใช้วิธีการเชิงคุณภาพ โดยศึกษาทฤษฎีประติมานวิทยาผ่านการวิจัยเอกสารเพื่อวิเคราะห์เทวลักษณะของเจ้าแม่ทับทิม และดำเนินการวิจัยภาคสนามในศาลเจ้าไทยและจีนจำนวน 100 แห่ง ด้วยการถ่ายภาพและสังเกตลักษณะทางประติมานวิทยา เพื่อรวบรวมข้อมูลเทวลักษณะของเจ้าแม่ทับทิมในบริบทสังคมไทย ผลการศึกษา พบว่า รูปเคารพเจ้าแม่ทับทิมในสังคมไทยมีอยู่ด้วยกัน 5 ลักษณะ ได้แก่ 1) เจ้าแม่ตุ๊ยบ่วยเต๊งเหนี่ยงของกลุ่มจีนไหหลำ 2) เจ้าแม่เทียนโฮ่วเต๊งหม่ายของกลุ่มจีนไหหลำ 3) เจ้าแม่เจียตุ้นเต๊งเหนี่ยงของกลุ่มจีนไหหลำ 4) ปึงเถ่าม่าของกลุ่มจีนแต้จิ๋ว และ 5) เจ้าแม่ทับทิมตามความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มคนไทย จากการศึกษา พบว่า เทวะประติมานเจ้าแม่ทับทิมสร้างขึ้นตามคติการนับถือ “เทวนารีแห่งสายน้ำ” ซึ่งเป็นการนับถือบูชาร่วมกันของกลุ่มคนไทย ที่มีวิถีชีวิตและผูกพันกับแม่น้ำลำคลอง พวกเขาบูชาในฐานะเทพารักษ์ “เจ้าแม่ผู้ดูแลสายน้ำ” และกลุ่มคนจีนที่อพยพเข้ามาตั้งรกรากในสังคมไทย ซึ่งบูชาเทวนารีประจำท้องถิ่นตน 4 องค์ ดังนี้ 1.เจ้าแม่ “เทียนโฮ่วเซิ่งหมู่”(天后圣母)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่เทียนเฮาสิ่งเบ้ว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่เทียงโห่วเซี้ยบ้อ” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่เทียนโฮ่วเต๊งหม่าย” เพียงแต่ออกเสียงไปตามแต่สำเนียงถิ่นตน 2.เจ้าแม่สุยเหว่ยเซิ่งเหนียง(水尾圣娘)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่จุ้ยโบ้ยสิ่งหนิว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่จุ้ยบ๋วยเซี้ยเนี้ย” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่ตุ๊ยบ่วยเต๊งเหนี่ยง” 3.เจ้าแม่เจิ้งซุ่นเซิ่งเหนียง(正顺圣娘)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่เจี่ยซุนสิ่งหนิว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่เจี่ยสุงเซี้ยเนี้ย” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่เจียตุ้นเต๊งเหนี่ยง” และ 4.เจ้าแม่เปิ่นโถวมา(本头妈)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “ปุ้นเถาม่า” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “ปึงเถ่าม่า” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “บุ๋นเก่าม้า” ต่อมาเมื่อมีการแปลป้ายชื่อเจ้าแม่เป็นภาษาไทยผู้คนพากันขนานนามรูปเคารพที่กล่าวมาข้างต้นเป็นภาษาไทยร่วมกันว่า “เจ้าแม่ทับทิม” จนทำให้เกิดความสับสนและเข้าใจคลาดเคลื่อนว่าคือเจ้าแม่องค์เดียวกัน ซึ่งข้อเท็จจริงแล้วเจ้าแม่แต่ละองค์ต่างมีที่มาแตกต่างกันอย่างชัดเจน
Downloads
References
ถาวร สิกขโกศล. (2561). จาก “มาจู่” สู่เจ้าแม่ทับทิม. วารสารศิลปวัฒนธรรม, 39(8), 152-164.
เทพย์ สาริกบุตร. (2509). ภูมิเทพยพิธี ประมวลพิธีกรรมการตั้งศาลพระภูมิครบถ้วนสมบูรณ์แบบโหรหลวง และแบบสามัญที่ท่านโหราจารย์ถือปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : เสริมวิทย์บรรณาคาร.
ปิยะแสง จันทรวงศ์ไพศาล. (2553). 108 สิ่ง มิ่งมงคลจีน. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2565). พจนานุกรมศัพท์ผังเมือง ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส.
สมาคมใหหนำแห่งประเทศไทย. (2566). อัตลักษณ์ไหหลำและศาลเจ้าจีนไหหลำในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : บริษัท บี.ซี.เพรส (บุญชิน) จำกัด.
สำนักราชเลขาธิการ. (2531). สถาปัตยกรรมพระบรมมหาราชวัง. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์กรุงเทพ.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
เหล่าตั๊ง. (2551). เรื่องเล่าชาวแต้จิ๋ว. กรุงเทพฯ : นิวเซ็นจูรี่.
陈瑞贵:《全球化下多元文化性的可能》,《国际论坛》第2卷第1期,2001年。
石沧金:《东南亚水尾圣娘信仰,广泛分布在地化影响》,《海南之声》第53期,吉隆坡:马来西亚雪隆海南会馆(天后宫),2008年。
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 JESSADA NINSANGUANDECHA

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
The journal's editorial team does not have to agree with the views and comments in the author's article, nor are they responsible for the comments.




