ประติมานวิทยา “เจ้าแม่ทับทิม” ในสังคมไทย
DOI:
https://doi.org/10.69598/sbjfa279923คำสำคัญ:
ประติมานวิทยา, เจ้าแม่ทับทิม, คติการนับถือ, สังคมไทยบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและวิเคราะห์เทวลักษณะรูปเคารพเจ้าแม่ทับทิมที่ปรากฏในสังคมไทย การวิจัยนี้ใช้วิธีการเชิงคุณภาพ โดยศึกษาทฤษฎีประติมานวิทยาผ่านการวิจัยเอกสารเพื่อวิเคราะห์เทวลักษณะของเจ้าแม่ทับทิม และดำเนินการวิจัยภาคสนามในศาลเจ้าไทยและจีนจำนวน 100 แห่ง ด้วยการถ่ายภาพและสังเกตลักษณะทางประติมานวิทยา เพื่อรวบรวมข้อมูลเทวลักษณะของเจ้าแม่ทับทิมในบริบทสังคมไทย ผลการศึกษา พบว่า รูปเคารพเจ้าแม่ทับทิมในสังคมไทยมีอยู่ด้วยกัน 5 ลักษณะ ได้แก่ 1) เจ้าแม่ตุ๊ยบ่วยเต๊งเหนี่ยงของกลุ่มจีนไหหลำ 2) เจ้าแม่เทียนโฮ่วเต๊งหม่ายของกลุ่มจีนไหหลำ 3) เจ้าแม่เจียตุ้นเต๊งเหนี่ยงของกลุ่มจีนไหหลำ 4) ปึงเถ่าม่าของกลุ่มจีนแต้จิ๋ว และ 5) เจ้าแม่ทับทิมตามความเชื่อดั้งเดิมของกลุ่มคนไทย จากการศึกษา พบว่า เทวะประติมานเจ้าแม่ทับทิมสร้างขึ้นตามคติการนับถือ “เทวนารีแห่งสายน้ำ” ซึ่งเป็นการนับถือบูชาร่วมกันของกลุ่มคนไทย ที่มีวิถีชีวิตและผูกพันกับแม่น้ำลำคลอง พวกเขาบูชาในฐานะเทพารักษ์ “เจ้าแม่ผู้ดูแลสายน้ำ” และกลุ่มคนจีนที่อพยพเข้ามาตั้งรกรากในสังคมไทย ซึ่งบูชาเทวนารีประจำท้องถิ่นตน 4 องค์ ดังนี้ 1.เจ้าแม่ “เทียนโฮ่วเซิ่งหมู่”(天后圣母)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่เทียนเฮาสิ่งเบ้ว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่เทียงโห่วเซี้ยบ้อ” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่เทียนโฮ่วเต๊งหม่าย” เพียงแต่ออกเสียงไปตามแต่สำเนียงถิ่นตน 2.เจ้าแม่สุยเหว่ยเซิ่งเหนียง(水尾圣娘)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่จุ้ยโบ้ยสิ่งหนิว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่จุ้ยบ๋วยเซี้ยเนี้ย” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่ตุ๊ยบ่วยเต๊งเหนี่ยง” 3.เจ้าแม่เจิ้งซุ่นเซิ่งเหนียง(正顺圣娘)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “เจ้าแม่เจี่ยซุนสิ่งหนิว” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “เจ้าแม่เจี่ยสุงเซี้ยเนี้ย” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “เจ้าแม่เจียตุ้นเต๊งเหนี่ยง” และ 4.เจ้าแม่เปิ่นโถวมา(本头妈)กลุ่มจีนฮกเกี้ยนเรียกว่า “ปุ้นเถาม่า” กลุ่มจีนแต้จิ๋วเรียกว่า “ปึงเถ่าม่า” กลุ่มจีนไหหลำเรียกว่า “บุ๋นเก่าม้า” ต่อมาเมื่อมีการแปลป้ายชื่อเจ้าแม่เป็นภาษาไทยผู้คนพากันขนานนามรูปเคารพที่กล่าวมาข้างต้นเป็นภาษาไทยร่วมกันว่า “เจ้าแม่ทับทิม” จนทำให้เกิดความสับสนและเข้าใจคลาดเคลื่อนว่าคือเจ้าแม่องค์เดียวกัน ซึ่งข้อเท็จจริงแล้วเจ้าแม่แต่ละองค์ต่างมีที่มาแตกต่างกันอย่างชัดเจน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ถาวร สิกขโกศล. (2561). จาก “มาจู่” สู่เจ้าแม่ทับทิม. วารสารศิลปวัฒนธรรม, 39(8), 152-164.
เทพย์ สาริกบุตร. (2509). ภูมิเทพยพิธี ประมวลพิธีกรรมการตั้งศาลพระภูมิครบถ้วนสมบูรณ์แบบโหรหลวง และแบบสามัญที่ท่านโหราจารย์ถือปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : เสริมวิทย์บรรณาคาร.
ปิยะแสง จันทรวงศ์ไพศาล. (2553). 108 สิ่ง มิ่งมงคลจีน. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2565). พจนานุกรมศัพท์ผังเมือง ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส.
สมาคมใหหนำแห่งประเทศไทย. (2566). อัตลักษณ์ไหหลำและศาลเจ้าจีนไหหลำในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : บริษัท บี.ซี.เพรส (บุญชิน) จำกัด.
สำนักราชเลขาธิการ. (2531). สถาปัตยกรรมพระบรมมหาราชวัง. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์กรุงเทพ.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
เหล่าตั๊ง. (2551). เรื่องเล่าชาวแต้จิ๋ว. กรุงเทพฯ : นิวเซ็นจูรี่.
陈瑞贵:《全球化下多元文化性的可能》,《国际论坛》第2卷第1期,2001年。
石沧金:《东南亚水尾圣娘信仰,广泛分布在地化影响》,《海南之声》第53期,吉隆坡:马来西亚雪隆海南会馆(天后宫),2008年。
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 JESSADA NINSANGUANDECHA

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution 4.0 International License.
บทความนี้อยู่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์ CC BY 4.0
ทัศนะและข้อคิดเห็นในบทความเป็นของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้อง และไม่รับผิดชอบต่อข้อคิดเห็นเหล่านั้น




