ศิลปะแนวไม่จีรังในศิลปะร่วมสมัยของไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative research) มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาแนวความคิด เนื้อหา วัสดุ และกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นของผลงานศิลปะแนวไม่ จีรังในศิลปะร่วมสมัยของไทย 2. จำาแนกประเภทผลงานศิลปะแนวไม่จีรังในศิลปะร่วมสมัยของไทย โดยมีกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นผลงานศิลปะแนวไม่จีรังในศิลปะร่วมสมัย ของไทยที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ.2530-2560 จำานวน 16 ชิ้น และเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (In-depth Interview) ผลการวิจัยพบว่า 1. แนวความคิด เนื้อหา วัสดุ และกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นของผลงานศิลปะแนว ไม่จีรังในศิลปะร่วมสมัยของไทยนั้นมีความสอดคล้องกัน โดยศิลปินต่างต้องการสะท้อนแนว ความคิด และเนื้อหาเรื่องความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่งซึ่งเป็นวิถีแห่งสัจธรรม โดยอาศัย คุณสมบัติอันเปราะบางของวัสดุและกระบวนการเสื่อมสภาพ เพื่อขับเน้นแนวความคิดและ เนื้อหาให้ปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น 2. ประเภทผลงานศิลปะแนวไม่จีรังในศิลปะร่วมสมัยของไทยสามารถจำแนกโดยพิจารณา จากองค์ประกอบของผลงานศิลปะแนวไม่จีรัง ได้แก่ เจตจำานง (Directive intention) วัสดุ (Materials) การเสื่อมสภาพในตัวเอง (Inherent vice) และเวลา (Time) ซึ่งทำาให้จำแนก ผลงานศิลปะแนวไม่จีรังได้ 3 ประเภท คือ 1. ผลงานศิลปะแนวไม่จีรังที่มีธรรมชาติเป็นผู้ กระทำการขับเคลื่อนกระบวนการเปลี่ยนแปลง 2. ผลงานศิลปะแนวไม่จีรังที่มีมนุษย์เป็นผู้ กระทำการขับเคลื่อนกระบวนการเปลี่ยนแปลง 3. ผลงานศิลปะแนวไม่จีรังที่มีธรรมชาติและ มนุษย์เป็นผู้กระทำการขับเคลื่อนกระบวนการเปลี่ยนแปลง