การออกแบบเครื่องแต่งกายสตรีทแวร์สำหรับกลุ่มนิยมความหลากหลาย ทางวัฒนธรรมจากแนวคิดศิลปะลัทธินีโอ-ดาดา

บทคัดย่อ

สตรีทแวร์ (Streetwear) เป็นรูปแบบการแต่งกายที่มีความเปลี่ยนแปลงไปตามพัฒนาการของสังคมโดยเริ่มต้น
ช่วงยุค ค.ศ. 1980 ในประเทศสหรัฐอเมริกา การแต่งกายรูปแบบสตรีทแวร์ถูกพัฒนาขึ้นจากการผสมผสานอิทธิพล
ของวัฒนธรรมย่อย (Subculture) ส่งผลให้รูปแบบการแต่งกายสตรีทแวร์เป็นส่วนหนึ่งของการแสดงออกถึง
ความหลากหลายทางวัฒนธรรม (Cultural diversity) ซึ่งเป็นแนวคิดที่เกิดขึ้นอยู่บนรากฐานของความเท่าเทียมและ
สิทธิหลักเสรีนิยม ที่บุคคลสามารถแสดงออกผ่านรูปแบบของการผสมผสานเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายจากหลากหลาย
วัฒนธรรมเข้าด้วยกัน ซึ่งในปัจจุบันเป็นที่นิยมในตลาดแฟชั่นระดับสากล
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวทางการแต่งกายสตรีทแวร์ และ (2) การออกแบบเครื่องแต่งกาย
สตรีทแวร์ สำหรับกลุ่มนิยมความหลากหลายทางวัฒนธรรมจากแนวคิดศิลปะลัทธินีโอ-ดาด้า โดยใช้กระบวนการวิจัย
3 ขั้นตอน ได้แก่ (1) กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพด้านกลุ่มเป้าหมาย (2) กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพด้านแนวคิดการ
ออกแบบ และ (3) กระบวนการออกแบบผลงานสร้างสรรค
ผลจากการวิจัยพบว่า (1) กลุ่มนิยมความหลากหลายทางวัฒนธรรม คือกลุ่มคนรุ่นวาย (Generation Y)
อายุ 22-37 ปี และรุ่นซี (Generation Z) อายุน้อยกว่า 22 ปี และ (2) แนวคิดศิลปะลัทธินีโอ-ดาดา มักมีเนื้อหา
เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน (Daily life) วัฒนธรรมสังคม (Social Culture) โดยศิลปินมักถ่ายทอด สิ่งเหล่านั้น
ออกมาอย่างเสียดสี ตลกขบขัน เป็นนามธรรม และทำให้ผู้ชมเกิดคำถามต่องานศิลปะที่รับชมอยู่ นิยมจัดองค์ประกอบ
ให้เกิดความรู้สึกขัดแย้ง (Contrasting) นิยมใช้คือเทคนิคแอสแซมบลาจ (Assemblage) และนำวัสดุสำเร็จรูปเข้ามา
เป็นส่วนประกอบของผลงาน (3) ผู้วิจัยได้นำผลสรุปจากการวิเคราะห์กลุ่มเป้าหมายและแนวคิดการออกแบบมา
พัฒนาเป็นผลงานออกแบบสร้างสรรค์คอลเลกชั่นเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายจำนวน 5 ชุด