สัมพันธบททางการสื่อสารของศิลปะ: กรณีศึกษา การถ่ายโยงรูปแบบและเนื้อหาผลงานของถวัลย์ ดัชนี

บทคัดย่อ

งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการถ่ายโยงการสื่อสารรูปแบบและเนื้อหาผลงานจิตรกรรมสู่ตัวบทปลายทางของผลงานศิลปะของถวัลย์ ดัชนี รวมทั้งเหตุผลที่เป็นเช่นนั้น รูปแบบของงานวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสาร การวิเคราะห์ตัวบท การเก็บข้อมูลภาคสนาม และการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลหลักที่เกี่ยวข้องในการเก็บรวบรวมข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า ตัวบทปลายทางที่เกิดขึ้น แบ่งออกได้เป็น 3 แบบ โดยตัวบทปลายทางแต่ละแบบมีระยะที่ห่างจากตัวบทต้นทางจากน้อยไปหามาก ตามลำดับ คือ ตัวบทปลายทางแบบเลียนแบบ ตัวบทปลายทางแบบขยายความ/ตัดทอน และตัวบทปลายทางแบบดัดแปลง ซึ่งปรากฏตัวบทปลายทางที่เคารพในตัวบทต้นทางเท่านั้น ทั้งนี้ มีทั้งตัวบทปลายทางที่เป็นทัศนศิลป์ โสตศิลป์ และโสตทัศนศิลป์    ที่สามารถผลิตซ้ำได้อย่างไม่รู้จบอย่างกลมกลืนกับบริบทที่ร่วมสมัย เพื่อให้ผลงานของถวัลย์ ดัชนียังมีลมหายใจอยู่เสมอ ทำให้เกิดการขยายจำนวนผู้รับสารมากขึ้น แม้รัศมีของตัวบทปลายทางจะเปลี่ยนแปลงไป