การศึกษาการใช้ประโยชน์และความพึงพอใจของแอปพลิเคชันหาคู่บนโทรศัพท์มือถือของกลุ่มชายรักชาย (เกย์)

Main Article Content

วรยุทธ พายพายุห์
พัชนี เชยจรรยา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประโยชน์และความพึงพอใจของแอปพลิเคชันหาคู่บนโทรศัพท์มือถือของกลุ่มชายรักชาย (เกย์)  รวมทั้งศึกษาปัจจัยการใช้แอปพลิเคชันหาคู่บนโทรศัพท์มือถือของชายรักชาย  และศึกษาความคาดหวังการใช้แอปพลิเคชันหาคู่  การคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ( Purposive  sampling ) โดยเกณฑ์พิจารณาคัดเลือกจากเพศชายรักชาย จำนวน 10 คน โดยคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลสำคัญจากการใช้งานแอปพลิเคชันจริง มีอายุระหว่าง 20 – 35 ปี และเข้าใช้งานมากกว่า 2 ชั่วโมงขึ้นไปต่อวัน  ส่วนใหญ่ทำอาชีพเป็นพนักงานบริษัท นักศึกษา  และประกอบอาชีพอิสระ  ตามลำดับ


การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพโดยผู้วิจัยได้ทบทวนแนวคิด  ทฤษฎี  รวมทั้งองค์ความรู้ต่าง ๆ ที่มีอยู่เพื่อใช้นำมาอธิบายปรากฎการณ์วิเคราะห์ข้อมูลและเป็นแนวทางในการสร้างกรอบแนวคิดทางทฤษฎีและกรอบการวิจัยในการศึกษาปัจจัยการใช้แอปพลิเคชันหาคู่บนโทรศัพท์มือถือของกลุ่มชายรักชาย (เกย์)  มีดังนี้  แนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับความคาดหวัง (Expectancy Theory)  ทฤษฎีการเปิดเผยตนเอง (self - disclosure theory)  แนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับแรงจูงใจ (Theories of Motivation)  ทฤษฎีลำดับขั้นความต้องการของ Abraham H. Maslow (Maslow's Hierarchy of  Need)  ทฤษฎีการสื่อสารระหว่างบุคคล (Theory of Interpersonal Communication)  แนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการใช้ประโยชน์และความพึงพอใจของผู้บริโภค (Uses-and-gratification)  ข้อมูลเกี่ยวกับแอปพลิเคชันหาคู่ของชายรักชาย  และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง 


ผลการวิจัยพบว่า  ผู้ให้ข้อมูลสำคัญไม่มีความคาดหวังอื่นใดจากแอปพลิเคชันหาคู่ให้มีบริการนอกเหนือจากปัจจุบัน  เพราะตอนนี้ตอบสนองความต้องการอย่างสมบูรณ์เนื่องจากเป็นเพียงสื่อกลางที่ทำให้กลุ่มชายรักชายได้รู้จักกันเท่านั้นเหมือนมีบุคคลกลางที่รู้จักทั้ง 2 ฝ่ายแล้วแนะนำให้ทั้ง 2 ฝ่ายรู้จักกัน  เมื่อทั้ง 2 ฝ่ายรู้จักกันวิธีการติดต่อกันเป็นการให้เบอร์โทรศัพท์หรือสนทนากันผ่านไลน์แอป  ซึ่งมีปัจจัยการเข้าใช้งาน 2 ปัจจัย  คือ  ปัจจัยภายในที่เกี่ยวกับตัวบุคคลและปัจจัยภายนอกที่เกี่ยวกับแอปพลิเคชันหาคู่  ด้านแรงจูงใจการใช้แอปพลิเคชันหาคู่เกิดจากมีพื้นที่เปิดรับเฉพาะกลุ่มชายรักชายได้อย่างอิสระ  ไม่ต้องกังวลเรื่องความไม่เข้าใจของสังคมที่ยังไม่เปิดรับและยังมีพื้นที่ได้พูดคุยสื่อสารกับเพศเดียวกัน  ส่วนด้านประโยชน์และความพึงพอใจต่อการที่ได้จากใช้แอปพลิเคชันหาคู่  คือ  การทำความรู้จัก  การหาเพื่อน การหาคู่นอน  การสานความสัมพันธ์  การคบหาคู่สนทนาเป็นคนรัก  การอำนวยความสะดวก  และผลการวิจัยผู้ให้ข้อมูลสำคัญมีความพึงพอใจเป็นอย่างมากต่อแอปพลิเคชันหาคู่บนโทรศัทท์มือถือที่มีช่องทางการสื่อสารเฉพาะกลุ่มในโลกออนไลน์ที่มีแต่เพศชายรักชายเข้าใช้งานแอปพลิเคชันนี้เท่านั้น

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กิ่งรัก อิงคะวัต. (2552). รูปแบบการดำเนินชีวิต พฤติกรรมการบริโภค และพฤติกรรมการเปิดรับสื่อของ กลุ่มชายรักชาย (เกย์) ในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

จิซัง. (ม.ป.ป.). อันดับประชากรเกย์ทั่วโลก. สืบค้นจาก https://board.postjung.com/814023

เจริญวิทย์ ฐิติวรารักษ์. (2544). การสร้างสารสนเทศและภาพตัวแทนของชายรักชายในเว็บไซต์ไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

ชยภัทร จินดาเลิศ. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการอ่านหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นแนวชายรักชาย (YAOI) และวิถีทางเพศของวัยรุ่นไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

ชิษณุกร พรภาณุวิชญ์. (2540). ความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อบทบาทการจัดการ ทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นของสมาชิกองค์การบริหารการบริหารส่วนตำบล: กรณีศึกษาจังหวัดแพร่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพมหานคร.

ไชโย นิธิอุบัติ. (2546). การสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองของกลุ่มชายรักชาย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

เทพประทาน เหมเมือง. (ม.ป.ป.). รวม “APP” นัดยิ้ม ทางเลือกยอดนิยมของชาวสีรุ้งที่เติบโตอย่างเงียบๆ ในเมืองไทย. สืบค้นจาก http://genonline.co/2018/06/29/rainbows-app/

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2553). การศึกษาเกย์ในสังคมไทย 5 ทศวรรษของการสร้างความรู้. วารสารเพศวิถีศึกษา, 2(2), 141-180.

นภัสสร ดุลยธรรมถักดี. (2561). จะดีเหรอ? แอปพลิเคชันเกย์ “นัดซั่ม” กันง่ายกว่า “ซื้อของออนไลน์”. สืบค้นจาก https://mgronline.com/live/detail/9610000002975

นุชจรินทร์ ศรีสุวรรณ์. (2553). พฤติกรรมการใช้งานและปัจจัยที่มีผลในการเลือกใช้แอปพลิเคชันบนโทรศัพท์เคลื่อนที่สมาร์ทโฟน กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพมหานคร.

บุษบา สุธีธร. (2548). ทฤษฎีการสื่อสารภายในบุคคลและระหว่างบุคคล. ใน ประมวลสาระชุดวิชาปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร. หน่วยที่ 7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ฝากจิต ปาลินทร ลาภจิตร. (2556). หลักการและทฤษฎีการติดต่อสื่อสาร. เอกสารประกอบการสอนรายวิชาการสื่อสารและการผลิตสื่อในงานส่งเสริมการเกษตร ภาควิชาส่งเสริมการเกษตร คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

พัชนี เชยจรรยา, เมตตา วิวัฒนากุล และถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2538). แนวคิดหลักนิเทศศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.

พัชนี เชยจรรยา และประทุม ฤกษ์กลาง. (2540). รูปแบบการสื่อสารภายในครอบครัวและการเปิดรับสื่อมวลชนของเยาวชนในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิสิฐ มหามงคล. (2546). ความคาดหวังและความพึงพอใจของผู้โดยสารต่อการใหบริการ ของบริษัทการบินไทย จํากัด (มหาชน) (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.

ภัทรวดี พันธุ์จันทร์. (2548).กลยุทธ์การสื่อสารเรื่องชายรักชายของสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

สมลักษณ์ เพชรช่วย. (2540).ความคาดหวังในการเรียนการศึกษาสายสามัญ วิธีเรียนทางไกลของ ผู้ใช้แรงงานในโรงงานอุตสาหกรรม จังหวัดระยอง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.

สิทธิพัฒน์ เฉลิมยศ. (2551). แนวทางในการผลักดันการสร้างมาตรการป้องกันแก้ไขปัญหาการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมของเกย์ในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต, กรุงเทพมหานคร.

สิริอร วิชชาวุธ. (2547). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สีตลา ประติพัทธ์กุลชัย. (2551). การเปิดรับสื่อ ทัศนคติ และพฤติกรรมทางสังคมของกลุ่มชายรักชายในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

สุณีย์ ธีรดากร. (2542). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนวคณะครุศาสตร์ วิทยาลัยครูพระนคร.

สุธรรม ธรรมรงค์วิทย์. (2548). อำนาจและการขัดขืนชายรักชายในสังคมที่มีความสัมพันธ์ต่างเพศเป็นใหญ่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.

สุพร เกิดสว่าง. (2546). ชายรักชาย. กรุงเทพมหานคร: สมาคมอนามัยเจริญพันธุ์.

สุรพงษ์ โสธนะเสถียร และพจนา ธูปแก้ว. (2549). การสื่อสารเพื่อการจัดการองค์กรเกย์ในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

องอาจ นัยพัฒน์. (2548). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อรพินท์ ศักดิ์เอี่ยม. (2537). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจที่เด็กได้รับจากการชมรายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

อรุณีประภา หอมเศรษฐี. (2530). การสื่อสารมวลชนเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Adam, B. D. (2002). From liberation to transgression and beyond. In D. Richardson & S. Steven (Eds.), Handbook of lesbian and gay studies. London: Sage.

Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37, 122-147.

Bluethailand. (2560). ไทม์ไลน์ [เฟซบุ๊ก เพจ]. สืบค้นจาก http://www.facebook.com/bluedthailand


Clay, R. (1988). Chambers English dictionary. London: Bunay Suffolk.

De Cecco, J. P. (1967). The psychology of language, thought and instruction. New York: Holt Runchart and Winston.

Getzel, J. W., Jackson, M., & Philip, W. (1968). Educational administration as a social process. New York: Harper & Row.

Jackson, P. A. (1995). Dear uncle go: Male homosexuality in Thailand. Bangkok: Bua Luang Books.

Jackson, P. A. (1997). Kathoey>
Jackson, P. A. (1999). Tolerant but unaccepting: The myth of a Thai “Gay Paradise In P. A. Jackson & N. M. Cook (Eds.), Genders & sexualities in modern Thailand (pp.226-242). Bangkok: Silkworm Books.

Minimore. (2560). แอปพลิเคชันหาคู่ ครูเพศศึกษาในโลกดิจิตัล. สืบค้นจาก https://minimore.com/b/p2EKL/2

Oxford University, (1989). The oxford English dictionary (2nd ed.). Oxford: Oxford University.

Porter, L. W., & Lawler, E. E. (1968). Managerial attitudes and performance. Homewood, IL: R.D. Irwin.

Postjung. (2561). เกย์. สืบค้นจาก http://board.postjung.com

Potatotechs. (2560). 5 แอพหาคู่พิชิตความเหงาก่อนวาเลนไทน์ (Valentine’s). สืบค้นจาก https://www.potatotechs.com/app-valentine/

Schrock, A. (2000). MySpace or ourspace: A media system dependency view of myspace (Unpublished master’s thesis). University of Central Florida, Florida.

Son, W. (1988). Essential English dictionary. London: GlasGow Co.

Tanakon Karapun. (2557). ทฤษฎีการสื่อสาร และแบบจำลองการสื่อสาร. สืบค้นจากhttp://tanakonkarapun.blogspot.com/2014/08/blog-post_64.html

Tong, S., & Van De Wiele, C. (2014). Breaking oundaries: The uses & gratifications of grindr. In UbiComp 2014 - Proceedings of the 2014 ACM International Joint Conference on Pervasive and Ubiquitous Computing. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/264859510_Breaking_Boundaries_The_Uses_Gratifications_of_Grindr

Turner, W. B. (2000). A genealogy of queer theory. Philadelphia: Temple University Press.

Vroom, W. H. (1970). Work and motivation. New York: John Wiley and Sons.

Warner, M. (1993). Fear of the queer planet. Minneapolis: University of Minnesota Press.