รูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับสื่อวีล็อก ความน่าเชื่อถือ และการตัดสินใจท่องเที่ยวของผู้ชมวีล็อก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของรูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับสื่อวีล็อกและความน่าเชื่อถือที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของผู้ชมวีล็อก (2) เพื่อศึกษาตัวแปรที่สามารถพยากรณ์การตัดสินใจท่องเที่ยวของผู้ชมวีล็อก เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ที่เคยรับชมวีล็อกผ่านช่องทางออนไลน์จำนวน 400 คน เก็บข้อมูลผ่านแบบสอบถามออนไลน์ในช่วงเดือนกันยายนถึงเดือนตุลาคม 2561
ผลการวิจัยพบว่า สามารถแบ่งรูปแบบการดำเนินชีวิตของกลุ่มตัวอย่างได้ 6 กลุ่ม ได้แก่ (1) กลุ่มท่องเที่ยวคือชีวิต (2) กลุ่มครอบครัวสุขสันต์ (3) กลุ่มเรียนรู้สิ่งใหม่ (4) กลุ่มไอทีพาเพลิน (5) กลุ่มอารมณ์ศิลปิน และ (6) กลุ่มตามติดชีวิตคนดัง ส่วนด้านการเปิดรับสื่อวีล็อกนั้น กลุ่มตัวอย่างเปิดรับชมวีล็อกประเภทการท่องเที่ยวมากที่สุด โดยรับชมเป็นประจำทุกวันเป็นระยะเวลา 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมงต่อครั้ง ผ่านทาง YouTube เพื่อผ่อนคลายความเครียดและสร้างความบันเทิง ในด้านความน่าเชื่อถือ กลุ่มตัวอย่างให้ความเชื่อถือต่อวีล็อกด้านความเป็นพลวัตและการนำเสนอข้อมูลที่ทันสมัย ส่วนในด้านการตัดสินใจท่องเที่ยวนั้น กลุ่มตัวอย่างจะให้ความสำคัญด้านการค้นหาข้อมูลก่อนออกเดินทางมากที่สุด
จากการทดสอบสมมติฐานพบว่า รูปแบบการดำเนินชีวิตมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับการตัดสินใจท่องเที่ยว รวมถึงการเปิดรับสื่อวีล็อกและความน่าเชื่อถือก็มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับการตัดสินใจท่องเที่ยวของผู้ชมวีล็อกเช่นกัน โดยตัวแปรพยากรณ์ที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของกลุ่มผู้ชมวีล็อกมีทั้งหมด 5 ตัวแปร ได้แก่ ความน่าเชื่อถือ กลุ่มท่องเที่ยวคือชีวิต กลุ่มครอบครัวสุขสันต์ การเปิดรับสื่อวีล็อก และกลุ่มรูปแบบการดำเนินชีวิตแบบไอทีพาเพลิน
ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัยพบว่า แม้ว่ากลุ่มตัวอย่างจะมีความเชื่อถือในด้านพลวัตมากที่สุด แต่ความเชื่อถือในด้านความเชี่ยวชาญ การมีประสบการณ์และมีความรู้เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวยังมีค่าเฉลี่ยค่อนข้างต่ำ ดังนั้น จึงควรศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือ เช่น ทำอย่างไรที่จะเพิ่มความเชี่ยวชาญของผู้ผลิตวีล็อก เพื่อให้ผู้ชมเกิดความเชื่อถือได้ในระดับเดียวกันกับด้านอื่นๆ เป็นต้น
Article Details
ข้อความและความเห็นในวารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน มิใช่ของคณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
กฤษมันต์ วัฒนาณรงค์. (2554). นวัตกรรมและเทคโนโลยีเทคนิคศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ผลิตตำราเรียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
กิตติยา เด่นชัย. (2557). พฤติกรรมการใช้และการรับรู้ข้อมูลผ่านสื่อสังคมออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกแหล่งท่องเที่ยวและสถานที่พักของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเมืองพัทยา. (การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพมหานคร.
กุลธิดา สายพรหม. (2558). กลยุทธ์การสร้างสรรค์ข่าวพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์ไทย (รายงานการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ชมพูนุท สารวานิชพิทักษ์. (2556). รูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับสื่อ และความภักดีของผู้ฟังรายการวิทยุกรีนเวฟ. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ชาตินพคุณ วิไลวรรณ. (2552). ความน่าเชื่อถือของข้อมูลข่าวสารในเว็บบอร์ดบลูพลาเน็ท พันทิปดอทคอม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,กรุงเทพมหานคร.
ชุลีพร ธานีรัตน์. (2556). รูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับข่าวสาร และพฤติกรรมการท่องเที่ยวตลาดย้อนยุคของนักท่องเที่ยวชาวไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ธนิตา คงชัย. (2559). รูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับข่าวสาร และพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์กับการใช้ประโยชน์ของนักท่องเที่ยวชาวไทย : ในบริบทเทศกาลดนตรี. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ภัสสร บุญพิทักษ์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความไว้วางใจในการตัดสินใจซื้อน้ำหอมแบรนด์เนมผ่านสื่อออนไลน์บนเฟซบุ๊ก. (การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
เรข์ณพัศ ภาสกรณ์. (2554). รูปแบบการดำเนินชีวิต พฤติกรรมการบริโภค และการเปิดรับสื่อของชายรักชายในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
สาธิกานต์ บัวเทิง. (2560). อิทธิพลของบล็อกเกอร์ (Blogger) และการรีวิวผลิตภัณฑ์อาหารผ่านสื่อสังคมออนไลน์กับการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภค. (การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
สุภมาส อังศุโชติ, สมถวิล วิจิตวรรณา และรัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2552). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ เทคนิคการใช้โปรแกรม Lisrel (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2560). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทยปี 2560. สืบค้นจาก https://www.etda.or.th
อภิชญา ณัฐพงศ์พฤทธิ์. (2558). รูปแบบการดำเนินชีวิต การรับรู้ข้อมูลการท่องเที่ยวจากสื่อออนไลน์ ความน่าเชื่อถือและพฤติกรรมการตัดสินใจการท่องเที่ยวต่างประเทศ. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
Berlo, D. K., Lemert, J. B., & Mertz, R. J. (1969). Dimensions for Evaluating the Acceptability of Message Sources. Public Opinion Quarterly, 33(4), 563-576.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techiques. New York: John Wiley & Sons. Inc.
Crowel, H., Gribben, H., & Loo, J. (2014). Travel content takes off on YouTube. Retrieve from https://www.thinkwithgoogle.com/consumer-insights/travel-content-takes-off-on-youtube/
Devineni, M. (2017). 10 Different popular types of vlogs. Retrieved September 29, 2018, from http://vloglikepro.com/10-different-popular-types-vlogs
Hovland, C. I., Janis, I. L. & Kelley, H. H. (1953). Communication and persuasion: psychological studies of opinion change. New Haven: Yale University Press.
Jang, H. M., Jung, J. H., & Lee, W. L. (2011). The impact of Video quality and image size of The Effectiveness of online video advertising on YouTube. In American Academy of Advertising Conference Proceedings (p.154-154).
Kapper, J. T. (1960). The effects of mass communication. New York: The Free Press, pp19-26.
Klenosky, D.B. (2002). The “Pull” of tourism destinations: A means-end investigation. Journal of Travel Research, 40(2), 385-395.
Kotler, P., & Dupree, J. (1997). Marketing Management: Analysis, Planning, Implementation, and Control, Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
Mccombs, M. E., & Becker, L. E. (1979). Using Mass Communication Theory. Englewood Cliffs’ NJ : Princtice Hall.
Merill, J. C., & Lowenstein, R. L. (1971). Media, Message. An Men : New Perspectives in Communication. New York : David McKay Company Inc.
Michael M., Lugosi, P, & Ritchie, B. (2010). The Tourism and Leisure Experience: Consumer and Managerial Perspectives. Great Britain: MPG Books Group Ltd.
Plummer, J. T. (1974). The Concept and application of life style segmentation. Journal of Marketing, 38(1), 33-37.
Schmoll, G. A. (1977). Tourism Promotion. London: Tourism International Press.
Simkova, E. & Holzner, J. (2014). Motivation of Tourism Participants. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 159(2014), 660-664.
World Tourism Organization. (2018). UNWTO Annual Report 2017. Retrieved from https://www.e-unwto.org/doi/book/10.18111/9789284419807
