การวิเคราะห์ตัวบทและการถอดรหัสความงามแบบอ่อนเยาว์ในสื่อโฆษณา

Main Article Content

พรรณพิลาศ กุลดิลก

บทคัดย่อ

            การวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความหมายเชิงสัญญะของความงามแบบอ่อนเยาว์ที่ถูกนำเสนอผ่านโฆษณาผลิตภัณฑ์ลดเลือนริ้วรอย และเพื่อวิเคราะห์การถอดรหัสความหมายเชิงสัญญะของผู้หญิงวัยกลางคนต่อการนำเสนอโฆษณาดังกล่าว โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ แบ่งการศึกษาออกเป็น 2 ส่วนคือ ส่วนที่ 1 การวิเคราะห์ตัวบทภาพยนตร์โฆษณาผลิตภัณฑ์กลุ่มลดเลือนริ้วรอยแห่งวัยสำหรับผู้หญิง จำนวน 16 ชิ้นงาน และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้หญิงวัยกลางคนที่เคยรับชมภาพยนตร์โฆษณาดังกล่าว จำนวน 30 คน ผลการวิจัยพบว่า โฆษณาลดเลือนริ้วรอยแห่งวัยสำหรับผู้หญิงทั้งหมด ได้ประกอบสร้างความหมายของความงามสำหรับผู้หญิงวัยกลางคนผ่านองค์ประกอบทั้งด้านวัจนภาษาและอวัจนภาษาควบคู่กัน โดยความหมายของความงามของผู้หญิงวัยกลางคนที่ถูกประกอบสร้าง คือ ความงามแบบอ่อนเยาว์ ไร้ริ้วรอย เนื่องจากริ้วรอยคือรูปสัญญะ แห่งอายุที่เพิ่มมากขึ้น และมีความหมายถึงความไม่สวยงามอันเป็นปัญหาสำคัญที่ผู้หญิงวัยกลางคนทุกคนต้องพบเจอ  และจากการสัมภาษณ์พบว่ากลุ่มตัวอย่างทั้งหมดมีการถอดรหัสสารภาพยนตร์โฆษณาดังกล่าวในรูปแบบการอ่านความหมายแบบจุดยืนที่ผู้รับสารต่อรองความหมาย เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างทุกคนสามารถตีความสารได้ถูกต้องตามที่ผู้ส่งสารต้องการ แต่ไม่ได้เกิดความเชื่อคล้อยตามสารในโฆษณานั้นทั้งหมด

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กชกรณ์ เสรีฉันทฤกษ์. (2551). วาทกรรมความงามของผู้หญิงในสังคมไทย: มุมมองพหุมิติ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา.กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.

จันทิมา ปัทมธรรมกุล. (2550). วิเคราะห์การสร้างวาทกรรมความงามของโฆษณาผลิตภัณฑ์บำรุงผิว. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต (สื่อสารมวลชน). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ชลธิชา พันธุ์พานิช. (2537). สิทธิคุณค่าของความเป์นมนุษย์กับการประกวดนางงาม. วิทยานิพนธ์สังคม สงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โชติรส หอเจริญและเอื้อบุญ เอกะสิงห์. (2559). ส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อผู้หญิงในอำเภอเมืองลำปางในการซื้อผลิตภัณฑ์ต้านริ้วรอยบนใบหน้า. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2 (1), 112-132.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2543). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น.(พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิภาษา.

ฐานเศรษฐกิจ. (2557). พฤติกรรมการเสพสื่อทีวีที่เปลี่ยนไป. วันที่ค้นข้อมูล 15 ตุลาคม 2558. เข้าถึงได้จากhttp://www.thanonline.com/index.php?option=com_content&view=article&id=241120

ณัฐวิภา สินสุวรรณ. (2553). การวิเคราะห์ตัวบทและการถอดรหัสความหมายเชิงสัญญะของโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสังคมไทย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญรักษ์ บุญญเขตมาลา. (2537). ฐานันดรที่สี่ จากระบบโลกถึงรัฐไทย. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

รัชนินท์ พงศ์อุดม. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับค่านิยมเกี่ยวกับความงาม: การศึกษาวาทกรรมโฆษณา เครื่องสำอางในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สื่อเพื่อสุขภาวะทางสังคม. (2551).รู้ทันสื่อ. วันที่ค้นข้อมูล 29 กันยายน 2558. เข้าถึงได้จากhttp://inetfoundation.or.th/icthappy/download/media/2012/8.bookMedia.pdf.

อนุชนา วิชเวช. (2560). ดันอุตสาหกรรมความงามไทยติดท็อปเท็นโลกใน 5 ปี. วันที่ค้นข้อมูล 8 มกราคม 2561, เข้าถึงได้จาก http://mgronline.com/business/detail/9600000044032.

อริยา อินทามระ. (2538). สตรีไทยกับศัลยกรรมเสริมความงาม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.

อุ่นใจ เจียมบูรณะกุล. (2547). วาทกรรมความสวย อัตลักษณ์ วัฒนธรรมการบริโภค: กรณีศึกษานักศึกษาหญิงมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. คณะสังคมศาสตร์.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อุไรวรรณ รัตนพันธ์. (2552). มายาคติในโฆษณาครีมหน้าขาวสาหรับผู้หญิงของไทย ปี 2550. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภาษาอังกฤษ

Decoopman. I., Gentina, E., Fosse-Gomez, M.H. (2010). A Confusion of Generation: Identity Issues around the Exchange of Clothing between Mothers and their Adolescent Daughters. Recherche et Applications en Marketing, 25 (3), 7-26.

Kathy Davis. (1995). Reshaping the Female Body: The Dilemma of Cosmetic Surgery. Routledge.