Communication Design guideline with Families of Special Needs Children Increasing Their Self-Esteem Through Heart by Brain Communication Activities to Heal Us.

Main Article Content

Vichuta Mangkalee
Patchanee Cheyjunya

Abstract

This research aimed to: 1) study personal information, social status, and family duty attitude; 2) explain factors that affect internal communication through self-esteem; and 3) utilize communication factors to design appropriate communication by oneself.


A qualitative method is employed in this study, using the systematic learning design and development process (ADDIE Model) to collect data through in-depth interviews with eight families of special needs children.


It was found that the factors affecting communication in families with special needs included both internal and external factors such as social status and attitude. The internal communication affected the acceptance of the differences in their children, which increased self-esteem in families with special needs children. A Heart Head Heal Model presented additional information for attitude adjustment that led to behavior change. This took time and went through different stages of acceptance. Communication could be a channel of knowledge to create understanding and adjust the construction of acceptance and understanding to be more flexible. In addition, findings demonstrated that parents of families with special children could build immunity and strength within their families through effective communication to reduce pressure from society sensibly and creatively. This could significantly help children with special needs develop their potential.

Article Details

Section
สารนิพนธ์ต้นฉบับหรือบทความวิจัย

References

กุลกนก จั้นวันดี, สำราญ กำจัดภัย และธนานันต์ กุลไพบุตร. (2561). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามหลักการออกแบบของ ADDIE Model ร่วมกับการออกแบบการเรียนรู้แบบย้อนกลับ เรื่องหลักการทำโครงงานคอมพิวเตอร์วิชาเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 10(27), 125-134. https://gsmis.snru.ac.th/e-thesis/file_att1/2018021958421228122_fulltext.pdf

จิราภา ศรีรัตน์, ประนอม รอดคำดี และสุนิศา สุขตระกูล. (2561). ประสบการณ์ของมารดาเด็กออทิสติกวัยเรียนที่รับรู้การถูกตีตรา. วารสารพยาบาลทหารบก, 19(2), 211-219. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JRTAN/article/view/144005

จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2553). จิตตปัญญาศึกษา: การเรียนรู้สู่จิตสำนึกใหม่. แปลนพริ้นติ้ง.

ชัชวาล ศิลปะกิจ. (2563). ดำเนินชีวิตอย่างมีสติ. พิมพ์ดี.

ฐนิสา ศิริภาคย์. (2561). การสื่อสารภายใน พฤติกรรมผู้รับบริการ และพฤติกรรมต่อต้านการบริการของพนักงานในธุรกิจอาหาร. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. TU Digital Collections. 10.14457/TU.the.2017.700

ฐาณารัตน์ สุธนากุลวิทย์. (2558). มิติภายใน กระบวนกร และการลับมีด. บทความการประชุมวิชาการประจำปีจิตตปัญญาศึกษา (ครั้งที่ 7). บ.วี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

ดวงใจ พันธภาค และปริชวัน จันทร์ศิริ. (2553). ระดับความเครียดและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของบิดามารดาเด็กออทิสติกที่นำบุตรเข้ารับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอก สถาบันราชานุกูล. Chulalongkorn Medical Journal, 57(2), 223–38. https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/32229

ดาราวรรณ ต๊ะปินตา. (2558). การให้การปรึกษาโดยการปรับความคิดและพฤติกรรม. พยาบาลสาร, 42 (พิเศษ), 205-213. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/view/57278

ตวงรัก จิรวัฒนรังสี. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมของผู้ชมที่มีต่อภาพความรุนแรงในสื่อ: ศึกษาผ่านภาพยนตร์เรื่อง Funny Games U.S.(2007). [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. TU Digital Collections. 10.14457/TU.the.2015.533

เพชรรัตน์ พงษ์เจริญสุข (แปล). (2562). ว่าด้วนสุนทรียสนทนา: On Dialogue by David Bohm. สวนเงินมีมา.

นวลฉวี ประเสริฐสุข. (2558). สื่อสารอย่างสร้างสรรค์เพื่อสร้างสุขในครอบครัว. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 8(2), 737-747. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/38603

นัยนา บูรณชาติ. (2558). การเดินชีวิตด้านในของผู้ดูแล. บทความการประชุมวิชาการประจำปีจิตตปัญญาศึกษา (ครั้งที่ 7). บ.วี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

เนตรนิยมาศ วรรณพยันต์. (2563). จิตตปัญญาศึกษากับการปรับตัวของผู้เรียนในยุค Disruptive Innovation Contemplative Education and Adaptation of Learners in Disruptive Innovation Era. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 27(1), 18-31. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jemmsu/article/view/241549/168262

ปราณี ศรีวรรณ, นุจรี ไชยมงคล และยุนี พงศ์จตุรวิทย์. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัวกับทักษะชีวิตของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพ. วารสารแพทย์นาวี, 44(2), 37-53. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/nmdjournal/article/view/114598? articlesBySameAuthorPage=3

พระมหาโยธิน โยธิโก. (2562). การจัดการขันธ์ 5 เพื่อแก้ปัญหาและพัฒนามนุษย์ในพระพุทธศาสนา. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย]. e-Thesis Central Library Mahachulalongkornrajavidyalaya University. https://e-thesis.mcu.ac.th/thesis/150

ภฤศดี สุขพ่วง, นวรัฐ จันทร์สุข, เสถียร อำพันโรจนานันท์, สงพงษ์ เผือกเอี่ยม, อภิชัย เทิดเทียนวงษ์ และสุภาภรณ์ เทิดเทียนวงษ์. (2558). การเกื้อหนุนผู้เรียนตามบุคลิกภาพในการเรียนรู้ผ่านการแก้ไขปัญหา: บุคลิกภาพแบบคนธาตุน้ำ. รวมบทความการประชุมวิชาการประจำปีจิตตปัญญาศึกษา (ครั้งที่ 7). บ.วี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

ภาสกร คุ้มศิริ และอุ่นเรือน เล็กน้อย. (2560). บทความฟื้นฟูวิชาการ: โรคสมาธิสั้นและการตีตราบาปทางสังคม. วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย, 7(3), 302-311. http://www.ayhosp .go.th/ayh/images/Knowledge/JOMAT/jomat-y07v03s06.pdf

ภัทรพงษ์ ธำมรงค์ปรีชาชัย. (2565). การประยุกต์ใช้ความเมตตากรุณาต่อตนเองเพื่อส่งเสริมการมีชีวิตอยู่ด้วยปัญญา. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 42(6), 1-13. https://doi1.nrct.go.th/ListDoi/ listDetail?Resolve_DOI=10.14456/sujthai.2022.42

มุกดา ศรียงค์. (2550). จิตวิทยาเพื่อการติดต่อสื่อสารและเข้าใจผู้อื่น. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 8(2), 11-17. https://ejournals.swu.ac.th/index.php/jedu/article/view/550/542

มนัสวี ศรีนนท์. (2561). ทฤษฎีเจเนอเรชันกับกรอบวิธีคิด. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 6(1), 364-373. https://yri.mbu.ac.th/2022/01/14/%E0%B8%97%E0%B8%A4%E0%B8%A9%E0%B8%8E%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%8A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%9A/

มธุวดี อิงศิโรรัตน์. (2561). ความรู้และทัศนคติของผู้ปกครองเด็กกลุ่มอาการออทิซึมในโรงพยาบาลอุดรธานี. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลอุดรธานี. 26(2), 108-118. https://he02-old.tci-thaijo.org/index.php/udhhosmj/article/view/159182/115147

เมย์ลภัส บุญสิทธิ์วิจิตร. (2558). จาการเขียนสู่วิถีปฏิบัติแห่งการใคร่ครวญด้านใน. บทความการประชุมวิชาการประจำปีจิตตปัญญาศึกษา (ครั้งที่ 7). บ.วี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

ยุกติ มุกดาวิจิตร. (2560). ประชาสังคมไซเบอร์: กิจกรรมสังคม-การเมืองและการก่อตัวของขบวนการประชาชนในเวียดนามปัจจุบัน. วารสารสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา, 36(2), 95-96. https://socanth.tu.ac.th/wp-content/uploads/2018/03/JSA-36-2-yukti.pdf

รัตนะ บัวสนธ์. (2560). ปรัชญาวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สตางค์ ศุภผล. (2560). การประยุกต์ใช้จิตตปัญญาศึกษาในบริบทแพทยศาสตรศึกษา: บทบรรณาธิการ. บทความวิชาการ. ธรรมศาสตร์เวชสาร, 12(3), 280-286. https://r.search.yahoo.com/_ylt=AwrjeczNFyRlSPE477NXNyoA;_ylu=Y29sbwNncTEEcG9zAzEEdnRpZAMEc2VjA3Ny/RV=2/RE=1696893005/RO=10/RU=https%3a%2f%2fhe02-old.tci-thaijo.org%2findex.php%2ftmj%2farticle%2fdownload%2f994 04%2f77251%2f/RK=2/RS=4gu.On_s0SHxRPV_3U3jKVMIFzI-

สุทธานันท์ กัลกะ. (2561). การช่วยเหลือเด็กออทิสติก : กรณีศึกษา. Rama Nurse Journal, 24(2), 227-238. https://nursing.iserl.org/bcn/index.php/researcher/Profile/acd_popup/985

สุริชัย หวันแก้ว. (2550). คนชายขอบ: จากความคิดสู่ความจริง. บ.แอคทีฟ พริ้นท์.

ธเนตร ตัญญวงษ์, (2554). ผลของกิจกรรมนันทนาการเพื่อเสริมสร้างการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กกำพร้าที่ได้รับผลกระทบจากเอดส์ บ้านแกร์ด้า จังหวัดลพบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ]. http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Rec_Man/Tanet_T.pdf

ธนา นิลชัยโกวิทย์, อดิศร จันทรสุข. (2559). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง คู่มือกระบวนการจิตตปัญญาศึกษา. ภูสายแดด.

ธัญญชล บุญยิ้ม. (2555). ปัจจัยที่มีผลต่อกระบวนการยอมรับระบบแลกเปลี่ยนข้อมูลของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี]. http://www.repository.rmutt.ac.th/handle/123456789/1160

อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2554). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2560). นโยบายและยุทธศาสตร์การพัฒนาสถาบันครอบครัว พ.ศ. 2560-2564. กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. https://fliphtml5.com/ vmpw/odip/basic/

Becker, G. & Arnold, R. (1986). The dilemma of difference: A multicultural view of stigma. Plenum Pess.

Bolton, G. (2014). Reflective practice: writing and professional development. (4th ed.). Sage.

Bommelje, R. (2012). The listening circle: Using the SBI model to enhance peer feedback. International Journal of Listening, 26(2), 67-70. https://doi.org/10.1080/10904 018.2012.677667

Glenn, R.S. (2016). The self-esteem workbook. New Haribinger Publications, Inc.

LaRossa, R. & Reitzes, D.C. (1993). Symbolic interactionism and family studies. In P.B. Boss, W.J. Doherty, R. LaRossa, W.R. Schumm & S.K. Steinmetz (Eds.), Sourcebook of family theories and methods: A contextual approach. Plenum Press. https://doi.org/10.1007/978-0-387-85764-0_6

Nathaniel, B. (1987). How to raise your self-Esteem. Oh My God Publishing.

Scharmer, C.O. (2016). Theory U: Leading from the future as it emerges: The social technology of presencing. Berrett-Koehler.

Vickery, A.J., Keaton, S.A. & Bodie G.D. (2015). Intrapersonal communication and listening goals: An examination of attributes and functions of imagined interactions and active-empathic listening behaviors. Southern Communication Journal, 80(1), 20-38. https://doi.org/10.1080/1041794X.2014.939295.

Weitzel, S.R. (2003). Feedback that works: How to build and deliver your message. Center for Creative Leadership, Inc.