Intertextuality of communication of art: A case study of intertextuality of Thawan Duchanee’s work

Main Article Content

Muanfun Kongsomsawaeng
‪Manoch Chummuangpak
Somsuk Hinviman

Abstract

This research aimed to study the intertextuality of the form and the content of Thawan Duchanee’s painting to the secondary texts including its reasons. This research used qualitative research methods. The researcher used document analysis, textual analysis, field research and in-depth interviews with key informants to collect the data. The research found that the secondary texts could be divided into 3 types, i.e. imitation, extension/reduction, and modification that had an ascending distance from the primary text respectively. The secondary texts have respected the primary text. There were the secondary texts that were a visual art, an aural art, and an aural visual art that reproduced endless harmony with the contemporary context so that the work of Thawan Duchanee is always breath. Causing the expansion of the number of spectators, although the aura of the secondary texts has changed.

Article Details

Section
บทความวิชาการ

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2554). สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

กาญจนา แก้วเทพ, และสมสุข หินวิมาน. (2553). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

กีรติ บุญเจือ. (2545). ปรัชญาหลังนวยุค แนวคิดเพื่อการศึกษาแผนใหม่. กรุงเทพมหานคร: ดวงกมล (2520).

คอบลีย์, พอล. (2558). สืบสัญศาสตร์ [Introducing semiotics] (อธิป จิตตฤกษ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: มิชชั่น อินเตอร์ พริ้นท์. (ต้นฉบับพิมพ์ปี 1997).

จันทนี เจริญศรี. (2545). โพสต์โมเดิร์นกับสังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2560). บทแนะนำสกุลความคิดหลังโครงสร้างนิยม (Introducing poststructuralism) (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: ภาพพิมพ์.

นพพร ประชากุล. (2552ก). ยอกอักษร ย้อนความคิด 1. กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.

นพพร ประชากุล. (2552ข). ยอกอักษร ย้อนความคิด 2. กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.

สุรพงษ์ โสธนะเสียร. (2552). การแสวงหาความรู้แบบนวสมัย. กรุงเทพมหานคร: ประสิทธิ์ภัณฑ์ แอนด์ พริ้นติ้ง.

สุรสม กฤษณะจูฑะ. (2549). “สัมพันธบท” และการเข้าถึงความจริงกรณีปัญหาเขื่อนปากมูล. ใน ความจริงในมนุษยศาสตร์ (น. 205-233). กรุงเทพมหานคร: สามลดา.

อรรถสิทธิ์ สิทธิดำรง และพิพัฒน์ พสุธารชาติ. (2558). กลิ่นไอ การเมือง และภาพยนตร์ อ่าน “งานศิลปะในยุคของการผลิตซ้ำแบบจักรกล” ของวอลเตอร์ เบนยามิน. กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.

แอพพายเนซิ, ริชาร์ด, และซาร์ดาร์, เซียอูดิน. (2548). สู่โลกหลังสมัยใหม่ [Introducing postmodernism]. (นพพร ประชากุล, และชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: สามลดา. (ต้นฉบับพิมพ์ปี ค.ศ. 2005).

กฤติยา โพธิ์ทอง. ผู้รับสารเป้าหมายที่มีความรู้เกี่ยวกับผลงานของถวัลย์ ดัชนี. สัมภาษณ์. 26 ตุลาคม 2563. ดอยธิเบศร์ ดัชนี. เจ้าของลิขสิทธิ์และเป็นผู้ผลิตตัวบทปลาย
ทางผลงานของถวัลย์ ดัชนีรายหลัก. สัมภาษณ์, 10 มิถุนายน 2563.

ปรีชา เถาทอง. ตัวแทนนักวิชาชีพ ผู้เคยเห็นทั้งตัวบทต้นทางและปลายทางของถวัลย์ ดัชนี. สัมภาษณ์, 12 สิงหาคม 2563.