พระภิกษุดื่มเครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ผิดพระวินัยหรือไม่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่า เครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า “เบียร์ไร้แอลกอฮอล์” นั้น จัดเป็นสุราเมรัยหรือไม่ และเมื่อพระภิกษุดื่มจะผิดพระวินัยหรือไม่ สืบเนื่องจากเมื่อต้นปี พ.ศ. 2562 มีการโฆษณา การนำเสนอข่าวสาร และกิจกรรมเชิญชวนให้ทดลองดื่มเครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ ยี่ห้อหนึ่งโดยไม่เกิดความมึนเมาระหว่างการทำงาน การออกกำลังกาย หรือแม้กระทั่งการขับขี่ยานพาหนะ

การศึกษาแยกออกเป็น 3 ส่วน คือ 1) ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับเครื่องดื่มมึนเมาประเภทต่าง ๆ ในวัฒนธรรมอินเดียโบราณอันเป็นยุคคู่ขนานกับพระพุทธศาสนาที่มีการอธิบายเรื่องข้อห้ามการดื่มสุราของพระภิกษุในสุราปานวรรค 2) การวิเคราะห์ตัวบทพระวินัยเกี่ยวกับการดื่มน้ำเมา และ 3) ศึกษาตัวบทกฎหมายของประเทศไทยตามราชกิจจานุเบกษา พระราชบัญญัติภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2560

จากการศึกษาพบว่า ในด้านกรรมวิธีการผลิต เครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ มีลักษณะเดียวกันกับการผลิตสุราที่ทำจากข้าวตามวัฒนธรรมอินเดียโบราณ ในปัจจุบันเรียกสุราที่ทำจากข้าว/แช่จากข้าวว่า “เบียร์” ในพระราชบัญญัติภาษีสรรพสามิตไม่จัดเครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ เป็นเครื่องดื่มที่ให้โทษ เพราะไม่มีแรงแอลกอฮอล์หรือมีแรงแอลกอฮอล์ไม่ถึง 0.5 ดีกรี ที่ก่อให้เกิดโทษต่อร่างกาย และไม่ทำให้สูญเสียสติสัมปชัญญะ แต่ในพระวินัยไม่ได้ใช้เกณฑ์วินิจฉัยในการปรับอาบัติที่ความมึนเมา แต่ยึดที่วัตถุเป็นหลัก ดังนั้น หากพระภิกษุดื่มเครื่องดื่มมอลต์ไม่มีแอลกอฮอล์ล่วงลำคอไปแม้เพียงปลายหญ้าคาโดยคิดหรือสงสัยว่าเป็นน้ำเมาก็ถือว่าละเมิดสิกขาบทและต้องถูกปรับอาบัติทุกกฎ