พุทธธรรมพหุนิยมกับมโนทัศน์เรื่องพระเจ้า

ผู้แต่ง

  • เฉลิมวุฒิ วิจิตร คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

คำสำคัญ:

พุทธศาสนา, พหุนิยมทางศาสนา, พระเจ้า, ศาสนาพราหมณ์, วรรณะ, การบูชายัญ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาท่าทีของพุทธศาสนาภายใต้กรอบ แนวคิดแบบพหุนิยมทางศาสนาต่อมโนทัศน์เรื่องพระเจ้าที่ปรากฏในพระไตรปิฎก โดยมุ่งเน้นการวิเคราะห์เรื่องเล่าเกี่ยวกับการเผชิญหน้าระหว่างพุทธศาสนากับ มโนทัศน์เรื่องพระเจ้าของพราหมณ์ในพระไตรปิฎก จากการศึกษาพบว่ามโนทัศน์ เรื่องพระเจ้าของพราหมณ์ในพระไตรปิฎกเป็นแบบเอกเทวนิยม หลักคําสอน ของพุทธศาสนาไม่อาจยอมรับมโนทัศน์เรื่องพระเจ้าของพราหมณ์ได้ แต่ไม่ปรากฏ การปฏิเสธมโนทัศน์นี้อย่างตรงไปตรงมา พุทธพจน์ในพระไตรปิฎกชี้แต่เพียงว่า ไม่เคยมีบุคคลใดสามารถตรวจสอบมโนทัศน์เรื่องพระเจ้าได้โดยประสาทสัมผัส สําหรับกรณีหลักคําสอนเรื่องระบบวรรณะและการบูชายัญซึ่งเป็นหลักคําสอนของพราหมณ์ที่เชื่อมโยงกับมโนทัศน์เรื่องพระเจ้าโดยตรง พุทธศาสนาไม่ได้ล้มล้าง หลักคําสอนเรื่องระบบวรรณะและการบูชายัญ แต่ถอดรื้อหลักคําสอนดังกล่าว โดยการเปลี่ยนจากระบบชนชั้นและพิธีกรรมที่เชื่อมโยงกับพระเจ้าไปสู่การกระทํา ทางจริยธรรมและกระบวนการทางธรรมชาติและการเมือง อย่างไรก็ตาม จากท่าที ของพุทธศาสนาต่อมโนทัศน์เรื่องพระเจ้าของพราหมณ์ไม่ใช่หลักฐานที่เพียงพอ สําหรับการยืนยันว่าพุทธศาสนาไม่มีแนวคิดแบบพหุนิยมทางศาสนา เพราะ พุทธศาสนายังคงยืนยันว่าสัจธรรมมีลักษณะเป็นภววิสัยซึ่งเปิดโอกาส ความเป็นไปได้ที่ศาสนาอื่นอาจค้นพบสัจธรรม แต่ไม่ได้ยอมรับว่าคําสอนของ ทุกศาสนาเป็นจริงอย่างเท่าเทียมกันทั้งหมด

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

ชาญณรงค์ บุญหนุน. พุทธจริยาและภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงของพระพุทธเจ้า: ศึกษาจากเรื่องเล่าในพระไตรปิฎกและอรรถกถา. (เอกสารอัดสําเนา)

ชาญวิทย์ ทัดแก้ว. ทัศนะของพระพุทธเจ้าต่อระบบวรรณะ. วารสารอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 28, ฉ.พิเศษ (2542): 108-119.

โชศี, ลาลมณี. (2542). พราหมณ์ พุทธ ฮินดู. กรุณา กุศลาสัย แปล. กรุงเทพฯ: แม่คําผาง.

พุทธทาสภิกขุ. (2528). ใจความแห่งคริสตธรรมเท่าที่ชาวพุทธควรรู้, หนังสือชุด ธรรมโฆษหมวดที่ 5. กรุงเทพฯ: ธรรมทานมูลนิธิ.

พระพรหมคุณาภรณ์. (2552). พุทธธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณ์ ราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิจิตร เกิดวิสิษฐ์. (2528). รายงานผลการวิจัยเรื่อง ปรัชญานอกพระพุทธศาสนา ตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎก. คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุนทร ณ รังษี. (2545). ปรัชญาอินเดีย: ประวัติและลัทธิ. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์ แห่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2546). ฮินดู-พุทธ จุดยืนที่แตกต่าง. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.

สุวรรณา สถาอานันท์. (2550). ศรัทธากับปัญญา: บทสนทนาทางปรัชญาว่าด้วย ศาสนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สแวเรอร์, โดนัลด์ เค. (2547). ศาสนาไร้พรหมแดน. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.

Jayatilleke, K.N. (1991). The Buddhist attitude to other religions. Kandy: Buddhist Publication Society. Kiblinger,

Kristin Beise. (2004). Using Three-Vehicle Theory to Improve Buddhist Inclusivism. Buddhist-Christian Studies, 24(January), 159-169.

Robinson, Richard H. Johnson, Willard L. and Thanissaro Bhikkhu. (2005). The Buddhist religion: a historical introduction (5th Edition). U.S.A.: Wadsworth, a division of Thomson Learning.

Schmidt-Leukel, Perry. (2017). Religious pluralism & interreligious theology: the Grifford lectures-an extended edition. New York: Orbis Book.

Sharma, Arvind. (1997). The philosophy of religion: a Buddhist perspective (2nd Edition). New Delhi: Oxford University Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-11-29

รูปแบบการอ้างอิง

วิจิตร เ. (2021). พุทธธรรมพหุนิยมกับมโนทัศน์เรื่องพระเจ้า. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 28(2), 41–84. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jbscu/article/view/245268

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย