ชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์ ฉบับภาษาบาลีของวัดบวรนิเวศวิหาร: การศึกษาต้นฉบับ การปริวรรต และการแปล

ผู้แต่ง

  • พระมหากวีศักดิ์ วาปีกุลเศรษฐ์ นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์, เวสสันดรชาดก, เทศน์มหาชาติ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์ฉบับใบลานของวัดบวรนิเวศวิหารฉบับเดียว เพื่อปริวรรตอักษรขอมเป็นอักษรไทย และแปลภาษาบาลีเป็นภาษาไทย จากการศึกษาพบว่าวรรณกรรมเรื่องนี้แต่งขึ้นในประเทศไทย ไม่ระบุชื่อผู้แต่ง และสมัยที่สร้าง เนื้อหาว่าด้วยชาวเมืองเทวลังกาเชิญพระชาลีและพระกัณหาชินาให้ร่วมอภิเษกแล้วเชิญเสด็จไปครองเมืองเทวลังกา โดยแต่งเพิ่มเติมจากเวสสันดรชาดกกัณฑ์ที่ 13 และมีเนื้อหาว่าด้วยอานิสงส์การฟังเทศน์มหาชาติทั้ง 13 กัณฑ์แทรกเข้ามาด้วย ในส่วนของต้นฉบับมีร่องรอยการเกษียนข้อความแทรกเข้ามา การใช้สัญลักษณ์เน้นข้อความและการแก้ไขคำ ภาษาบาลีมีข้อบกพร่องทางไวยากรณ์ทั้งคัดลอกผิดพลาดและตกหล่น แต่กระนั้น วรรณกรรมเรื่องนี้ก็นับว่ามีคุณค่าอย่างยิ่ง เพราะเป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงให้เห็นภูมิปัญญาและศรัทธาในพุทธศาสนาของคนในอดีตที่เกี่ยวเนื่องกับประเพณีการฟังเทศน์มหาชาติ จนถึงขนาดแต่งวรรณกรรมภาษาบาลีที่มีเนื้อหาเชื่อมต่อจากเวสสันดรชาดกขึ้นมาเองในท้องถิ่นของตน

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กรรณิการ์ วิมลเกษม. (2558). ตำราเรียนอักษรไทยโบราณ อักษรขอมไทย อักษรธรรมล้านนา อักษรธรรมอีสาน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กรรมการหอพระสมุดฯ. (2464). บาญชีคัมภีร์ภาษาบาลีแลภาษาสันสกฤตอันมีฉบับในหอพระสมุดวชิรญาณสำหรับพระนคร เมื่อปีวอก พ.ศ. 2463. ม.ป.ท.: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.

ชาลีกณฺหาอภิเสกกณฺทํ. (ม.ป.ป.). [ใบลาน] เอกสารโบราณ (เลขทะเบียน 2157/1). วัดบวรนิเวศวิหาร, กรุงเทพมหานคร.

ม้วน เปรียญ. (2479). เทศนาปุจฉาวิสัชชนาเรื่อง ชาลีกัณหาราชาภิเษก. พระนคร: โรงพิมพ์วัฒนาพานิช.

ปีเตอร์ สกีลลิ่ง และศานติ ภักดีคำ. (2545). สยามบาลีวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: Fragile Palm Leaves Foundation.

พฺรชาลีอภิเสก. (2563). สืบค้นจาก http://164.115.27.97/digital/items/show/17567?collection=32&page=13

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2541). หลักการแปลไทยเป็นมคธ สำหรับชั้นประโยค ป.ธ. 4-5. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง

หนังสือเทศน์ ที่ 20 ชาลีกัณหาราชาภิเศก สำนวนใหม่. (ม.ป.ป.). พระนคร: โรงพิมพ์พระจันทร์.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

หอสมุดดิจิทัลคัมภีร์ใบลานล้านนา. (2564). ทัสสพอร หิมวัณณา ชูชก จุลพล มทรี สักกะบัน มหาราช สักคติ นคร ปฐมมาลัยยะวัตถุ ทุติยมาลัยยะ อานิสงมหาเวสสันตระ ฉบับเมืองหางส้อยพล้าวอ่อน. สืบค้นจาก http://lannamanuscripts.net/en/manuscripts/5013?p=65#

อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล. (2546). ปฐมสมโพธิกถาภาษาไทยฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : ความสัมพันธ์ด้านสารัตถะกับวรรณกรรมพุทธประวัติอื่น (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรอักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

de Bernon, Olivier, Sopheap, Kun & Kok-An, Leng. (2004). Inventaire provisoire des manuscrits du Cambodge Première partie. Paris: École française d'Extrême-Orient.

Finot, Louis. (1971). Recherches sur la littérature laotienne. Bulletin de l'Ecole française d'Extrême-Orient, 17, pp. 1 – 218.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-09-21

รูปแบบการอ้างอิง

วาปีกุลเศรษฐ์ ก. (2021). ชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์ ฉบับภาษาบาลีของวัดบวรนิเวศวิหาร: การศึกษาต้นฉบับ การปริวรรต และการแปล. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 28(1), 57–108. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jbscu/article/view/244988

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ