ชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์ ฉบับภาษาบาลีของวัดบวรนิเวศวิหาร: การศึกษาต้นฉบับ การปริวรรต และการแปล
คำสำคัญ:
ชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์, เวสสันดรชาดก, เทศน์มหาชาติบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชาลีกัณหาอภิเสกกัณฑ์ฉบับใบลานของวัดบวรนิเวศวิหารฉบับเดียว เพื่อปริวรรตอักษรขอมเป็นอักษรไทย และแปลภาษาบาลีเป็นภาษาไทย จากการศึกษาพบว่าวรรณกรรมเรื่องนี้แต่งขึ้นในประเทศไทย ไม่ระบุชื่อผู้แต่ง และสมัยที่สร้าง เนื้อหาว่าด้วยชาวเมืองเทวลังกาเชิญพระชาลีและพระกัณหาชินาให้ร่วมอภิเษกแล้วเชิญเสด็จไปครองเมืองเทวลังกา โดยแต่งเพิ่มเติมจากเวสสันดรชาดกกัณฑ์ที่ 13 และมีเนื้อหาว่าด้วยอานิสงส์การฟังเทศน์มหาชาติทั้ง 13 กัณฑ์แทรกเข้ามาด้วย ในส่วนของต้นฉบับมีร่องรอยการเกษียนข้อความแทรกเข้ามา การใช้สัญลักษณ์เน้นข้อความและการแก้ไขคำ ภาษาบาลีมีข้อบกพร่องทางไวยากรณ์ทั้งคัดลอกผิดพลาดและตกหล่น แต่กระนั้น วรรณกรรมเรื่องนี้ก็นับว่ามีคุณค่าอย่างยิ่ง เพราะเป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงให้เห็นภูมิปัญญาและศรัทธาในพุทธศาสนาของคนในอดีตที่เกี่ยวเนื่องกับประเพณีการฟังเทศน์มหาชาติ จนถึงขนาดแต่งวรรณกรรมภาษาบาลีที่มีเนื้อหาเชื่อมต่อจากเวสสันดรชาดกขึ้นมาเองในท้องถิ่นของตน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ วิมลเกษม. (2558). ตำราเรียนอักษรไทยโบราณ อักษรขอมไทย อักษรธรรมล้านนา อักษรธรรมอีสาน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กรรมการหอพระสมุดฯ. (2464). บาญชีคัมภีร์ภาษาบาลีแลภาษาสันสกฤตอันมีฉบับในหอพระสมุดวชิรญาณสำหรับพระนคร เมื่อปีวอก พ.ศ. 2463. ม.ป.ท.: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.
ชาลีกณฺหาอภิเสกกณฺทํ. (ม.ป.ป.). [ใบลาน] เอกสารโบราณ (เลขทะเบียน 2157/1). วัดบวรนิเวศวิหาร, กรุงเทพมหานคร.
ม้วน เปรียญ. (2479). เทศนาปุจฉาวิสัชชนาเรื่อง ชาลีกัณหาราชาภิเษก. พระนคร: โรงพิมพ์วัฒนาพานิช.
ปีเตอร์ สกีลลิ่ง และศานติ ภักดีคำ. (2545). สยามบาลีวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: Fragile Palm Leaves Foundation.
พฺรชาลีอภิเสก. (2563). สืบค้นจาก http://164.115.27.97/digital/items/show/17567?collection=32&page=13
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2541). หลักการแปลไทยเป็นมคธ สำหรับชั้นประโยค ป.ธ. 4-5. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง
หนังสือเทศน์ ที่ 20 ชาลีกัณหาราชาภิเศก สำนวนใหม่. (ม.ป.ป.). พระนคร: โรงพิมพ์พระจันทร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
หอสมุดดิจิทัลคัมภีร์ใบลานล้านนา. (2564). ทัสสพอร หิมวัณณา ชูชก จุลพล มทรี สักกะบัน มหาราช สักคติ นคร ปฐมมาลัยยะวัตถุ ทุติยมาลัยยะ อานิสงมหาเวสสันตระ ฉบับเมืองหางส้อยพล้าวอ่อน. สืบค้นจาก http://lannamanuscripts.net/en/manuscripts/5013?p=65#
อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล. (2546). ปฐมสมโพธิกถาภาษาไทยฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : ความสัมพันธ์ด้านสารัตถะกับวรรณกรรมพุทธประวัติอื่น (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรอักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
de Bernon, Olivier, Sopheap, Kun & Kok-An, Leng. (2004). Inventaire provisoire des manuscrits du Cambodge Première partie. Paris: École française d'Extrême-Orient.
Finot, Louis. (1971). Recherches sur la littérature laotienne. Bulletin de l'Ecole française d'Extrême-Orient, 17, pp. 1 – 218.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว