พุทธประวัติตอนประสูติจากนิทานกถาและลลิตวิสตระ: การศึกษาเปรียบเทียบด้านสารัตถะ
คำสำคัญ:
ประสูติ, พุทธประวัติ, นิทานกถา, ลลิตวิสตระ, กฎธรรมดาของพระโพธิสัตว์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มุ่งศึกษาเปรียบเทียบชีวประวัติของพระศากยมุนีตอน ประสูติช่วงที่พระโพธิสัตว์เสด็จอยู่บนสวรรค์ชั้นดุสิตจนถึงช่วงตรัสอาสภิวาจาจาก นิทานกถาแห่งชาตกัฏฐกถาอันเป็นวรรณกรรมพุทธประวัติในหลักฐานชั้นอรรถกถา ที่สําคัญของพุทธศาสนานิกายเถรวาทที่บันทึกด้วยภาษาบาลี และลลิตวิสตระอัน เป็นวรรณกรรมพุทธประวัติที่กล่าวถึงแต่เฉพาะชีวประวัติของพระศากยมุนีสํานวน ของนิกายสรวาสติวาทินที่บันทึกด้วยสันสกฤตผสม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาเปรียบเทียบพุทธประวัติด้านเนื้อหาตอนประสูติจากนิทานกถากับลลิตวิสตระ (2) ศึกษาแนวคิดสําคัญในการเรียบเรียงพุทธประวัติตอนประสูติ จากคัมภีร์ทั้งสอง เพื่อให้ทราบถึงลักษณะคล้าย ลักษณะต่างและลักษณะเฉพาะ ในด้านเนื้อหาของพุทธประวัติในแต่ละสํานวน การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัย เชิงพรรณนาโดยศึกษาค้นคว้าทางเอกสารชั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ การศึกษา เปรียบเทียบพุทธประวัติของวรรณกรรมพุทธประวัติของทั้งสองนิกาย พบว่า พุทธประวัติที่วรรณกรรมพุทธประวัติของทั้งสองนิกายมีเนื้อหาที่คล้ายกัน มีเนื้อหากล่าวถึงเหตุการณ์เดียวกันแต่มีความแตกต่างกัน และมีเนื้อหาที่ปรากฏ เฉพาะในนิทานกถาหรือลลิตวิสตระ เนื้อเรื่องที่ทั้งสองนิกายกล่าวตรงกัน โดยส่วนใหญ่เป็นพุทธประวัติที่เรียบเรียงขึ้นมาจากพื้นฐานแนวคิดสําคัญ เรื่องกฎธรรมดาของพระโพธิสัตว์ที่ปรากฏอยู่ในมหาปทานสูตรภาษาบาลี หรือ มหาวทานสูตรภาษาสันสกฤต และธรรมอันน่าอัศจรรย์ที่ปรากฏใน อัจฉริยัพภุตธัมมสูตร ซึ่งเปรียบเสมือนโครงเรื่องหลักของพุทธประวัติที่ครอบคลุม เนื้อหาตั้งแต่พระโพธิสัตว์จุติจากสวรรค์ชั้นดุสิต เสด็จอยู่ในพระครรภ์ของพระมารดา จนกระทั่งประสูติ นอกจากนี้ เหตุการณ์พุทธประวัติตอนประสูติยังได้เน้นยํ้าเรื่อง “บารมี” ของพระโพธิสัตว์ในฐานะของผู้ที่มีความเป็นเลิศในทางธรรมกว่า บุคคลธรรมดาทั้งปวงอันมีผลต่อการสร้างศรัทธาในพระพุทธองค์
Downloads
เอกสารอ้างอิง
คัมภีร์ลลิตวิสตระ: พระพุทธประวัติฝ่ายมหายาน (แสง มนวิทูร, ผู้แปล). (2512). พระนคร: กรมศิลปากร.
คอนซ์, เอดเวิร์ด. (2552). พุทธศาสนา: สาระและพัฒนาการ = Buddhism: its essence and development (นิธิ เอียวศรีวงศ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: มติชน.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2556). สังเวชนียสถาน และสถานที่สำคัญทางพุทธประวัติในอินเดีย-เนปาล. กรุงเทพมหานคร: มิวเซียมเพรส.
ณัชพล ศิริสวัสดิ์. (2555). โลกบาลในวรรณคดีพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ณัชพล ศิริสวัสดิ์. (2557). ทิศในวรรณคดีสันสกฤตและพุทธศาสนา. วารสารอักษรศาสตร์, 43(1), 1–66.
ธีร์ พุ่มทับทิม. (2543). การศึกษาเปรียบเทียบคัมภีร์ลลิตวิสตระและคัมภีร์ปฐมสมโพธิ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร)
บุญเลิศ วิวรรณ์ (2562). นันโทปนันทสูตรคำหลวง: ความพิเศษ ความหมาย ความเชื่อ แห่งคำเรียกชื่อพญานาค. ดำรงวิชาการ, 18(1), 151-172.
ปฐมพงษ์ โพธิ์ประสิทธินันท์. (2536). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ภาษาสันสกฤตในคัมภีร์ลลิตวิสตระ อัธยายที่ 1–4. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ปรมานุชิตชิโนรส, สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระ. (2551). พระปฐมสมโพธิ. กรุงเทพมหานคร: คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2551.
ประคอง นิมมานเหมินท์. (2536). ลลิตวิสตระ : วรรณคดีที่มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อการศึกษาประวัติศาสนา. ใน ประพจน์ อัศววิรุฬหการ, บรรณาธิการ. คือคู่มาลาสรรเสกคุณ : รฤกพระคุณครูในโอกาสเกษียณอายุราชการศาสตราจารย์ วัชรี รมยะนันท์ และ ฉลองอายุครบ 5 รอบ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. คมคาย นิลประภัสสร (หน้า 101–122). กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร. พระปัญญาสามี. (2540). ศาสนวงศ์หรือประวัติศาสนา (แสง มนวิทูร, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
พระพุทธโฆสเถระ. (2529). นิทานกถา พระพุทธประวัติตอนต้น : ฉบับพระพุทธโฆสเถระ (ธนิต อยู่โพธิ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
พระมหาสายชล เถรนิยม. (2544). การศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบข้อแตกต่างพุทธประวัติตามคัมภีร์พุทธจริตกับคัมภีร์ลลิตวิสตระ (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
ฟุกิตะ,ทากามิจิ. (2562). องค์ใดพระสัมพุทธ (2) (ชานป์วิชช์ ทัดแก้ว, ผู้แปล). วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 26(2), 164-182.
วรพล ไม้สน (2555). หลักสูตร “คัมภีร์สุริยยาตร์ 2555” (คู่มือประกอบการบรรยาย). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสมาคมโหรแห่งประเทศไทยในพระสังฆราชูปถัมภ์.
วิสุทธ์ บุษยกุล. (2536). เดือนและฤดูในวรรณคดีสันสกฤต. ใน ปฐมพงษ์ โพธิ์ประสิทธินันท์, บรรณาธิการ. บาลีสันสกฤตวิชาการ (หน้า 146–161). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิมหามกุฎราชวิทยาลัย.
ศศิวรรณ กำลังสินเสริม. (2543). การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์ลลิตวิสตระ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา. (2534). นาค. ใน วรรณวิทยา: รวมบทความทางวิชาการภาคภาษาและวรรณคดีไทย-บาลี-สันสกฤตบางเรื่อง (หน้า 43–52). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2515). อุปกรณ์วรรณคดีพุทธศาสนา คู่มือพระปฐมสมโพธิกถา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล. (2546). ปฐมสมโพธิกถาภาษาไทยฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : ความสัมพันธ์ด้านสารัตถะกับวรรณกรรมพุทธประวัติอื่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อัสนี พูลรักษ์. (2551). การพรรณนาฉากประกอบเหตุการณ์ประสูติ เสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ ตรัสรู้ และปรินิพพานในวรรณกรรมพุทธประวัติเรื่อง ปฐมสมโพธิกถา ลลิตวิสตระ และ ประทีปแห่งทวีปอาเซีย: การสื่อความหมายเชิงสัญลักษณ์ (ปริญญานิพนธ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
Aśvaghoṣa. (1995). Aśvaghoṣa's Buddhacarita: Sanskrit text = The life of the Buddha. (Irma Schotsman, Trans). Saranath, Varanasi: Central Institute of Higher Tibetan Studies. [=BC]
Aśvaghoṣa. (2007). Buddhacarita or Acts of the Buddha. (E.H. Johnston, Trans). Delhi: Motilal Banarsidass.
Banerjee, A. C. (1957). Sarvāstivāda Literature. Calcutta: The Calcutta Oriental Press.
Brown, Robrert L. (1984). The śrāvastī Miracles in the Art of India and Dvāravatī. Archives of Asian Art, 3, 79–95.
Burgess, J. (1900). The Gandhara Sculptures. The Journal of Indian Art and Industry 8, 23–40 (with pls. 3–27), 73–92.
Cowell, E.B. (1968). The Buddha-carita of Asvaghosha. Buddhist Mahayana Texts. Sacred Book of the East 49: 1–207.
Edgerton, Franklin. (1977). Buddhist Hybrid Sanskrit Grammar and Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass.
Gandhara Art of Pakistan. (1984). Tokyo: Nihon Hōsō Kyōkai [Exhibition Catalogue].
Grünwedel, A. (1900). Buddhistische Kunst in Indien. Berlin: Museum für Völkerkunde.
Grünwedel, A. and Jas. Burgess. (1901). Buddhist Art in India. Translated from the ‘Handbuch’ of Prof. Albert Grünwedel by Agnes C. Gibson. Revised and enlarged by Jas. Burgess. London: Bernard Quaritch.
Horner, I. B. (1946). Buddhavaṃsa aṭṭhakathā (Maduratthavilāsinī). London: Pali Text Society.
Kurita, I. (2003). Gandhāran Art. I: The Buddha's Life Story. II: The World of the Buddha. Tokyo: Nigensha (Revised and enlarged edition; first edition, Tokyo, 1988).
Lamotte, Étienne. (1988) History of Indian Buddhism: from the origins to the śaka era (Sara Webb-Boin, Trans). (Publications de l’Institut Orientaliste de Louvain, 36.) Paris: Peters Press.
Mevissen, Gerd J. R. (2011). The Great Renunciation: Astral Deities in Gandhāra. Pakistan Heritage 3, 89–112.
Monier-Williams, M. 2002 [1872]. A Sanskrit-English Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass.
Nariman, J. K. (1992 [1919]). Literary history of Sanskrit Buddhism [from Winternitz, Sylvain Levi, Huber]. Delhi: Motilal Banarsidass.
Pachow, W. (2007 [1955]). A Comparative Study of the Prātimokṣa: On the Basis of its Chinese, Tibetan, Sanskrit and Pāli Versions. Delhi: Motilal Banarsidass.
Pandit, Suraj A. (2015). Miracle of Shravasti Depicted in the Art of Kanheri and Kondivate. In Art, Icon and Architecture in South Asia: Essays in Honour of Dr. Devangana Desai (Edited by Dr. Anila Verghese and Dr. Anna L. Dallapiccola) (pp. 43–56). New Delhi: Aryan Books International.
Sirisawad, Natchapol. (2019). The Mahāprātihāryasūtra in the Gilgit Manuscripts: A Critical Edition, Translation and Textual Analysis (PhD. Dissertation, Ludwig Maximilians-Universität)
Fukita, Takamichi, ed. (2003). The Mahāvadānasūtra: A New Edition Based on Manuscripts Discovered in Northern Turkestan. Germany: Vandenhoeck & Ruprecht.
Fukita, Takamichi. (2018). The Original Meaning and Role of Avadāna*. In Oliver von Criegern, Gudrun Melzer und Johannes Schneider (eds.). Saddharmāmṛtam Festschrift für Jens-Uwe Hartmann zum 65. Geburtstag (Wiener Studien zur Tibetologie und Buddhismuskunde) (pp. 139–148). Wien: Arbeitskreis für Tibetische und Buddhistische Studien Universität Wien.
The Play in Full (Lalitavistara) ’phags pa rgya cher rol pa zhes bya ba theg pa chen po’i mdo. The Noble Great Vehicle Sūtra “The Play in Full” Āryalalitavistaranāmamahāyānasūtra (2013). (the Dharmachakra Translation Committee, Trans). 84000: Translating the Words of the Buddha.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว