พุทธจิตสังคมบําบัดสําหรับผู้ป่วยที่มีปัญหา สุขภาพจิต: กรณีศึกษาผู้ป่วยที่มีปัญหา สุขภาพจิต โรงพยาบาลแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน
คำสำคัญ:
พระพุทธศาสนา, จิตสังคมบำบัด, ผู้ป่วยที่มีปัญหาสุขภาพจิตบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาปัญหาสุขภาพจิตของผู้ป่วยก่อน และหลังการเข้าร่วมโปรแกรมพุทธจิตสังคมบําบัดแบบมีโครงสร้าง 4 ขั้นตอน ระยะเวลารักษา 45 วัน ซึ่งเป็นการบูรณาการรวมหน่วยของพุทธบําบัดรวมกับ จิตสังคมบําบัดว่าจะมีผลเป็นอย่างไร
การศึกษานี้เป็นการศึกษาแบบผสมผสานเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณโดยการสํารวจ ปัญหาสุขภาพจิตของกลุ่มเป้าหมาย ก่อนและหลังการทดลองทําการวิจัยกึ่งทดลอง ชนิดหนึ่งกลุ่ม โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงผู้ป่วยที่มีปัญหาสุขภาพ จิต 10 คนที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลแม่สะเรียง มีผู้ดูแลในครอบครัวเข้าร่วม โปรแกรมอีก 10 คน ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2560 ถึง กุมภาพันธ์ 2561
ผลการศึกษาพบว่า ก่อนการทดลอง กลุ่มตัวอย่างร้อยละ100 มีปัญหา สุขภาพจิตที่ไม่สามารถปรับตัวทั้ง 4 ด้านคือ มีความรู้สึกทุกข์ใจ ไม่เป็นสุข มีความ วิตกกังวล มีความบกพร่องเชิงสังคม และคิดว่ามีโรคทางกายโรคใดโรคหนึ่งหรือ หลายโรค และคิดอยากตาย และพบว่าร้อยละ 100 ไม่สามารถทําหน้าที่ครอบครัว ได้ดีทั้ง 6 ด้าน คือ การแก้ปัญหา การสื่อสาร บทบาท การตอบสนองทางอารมณ์ ความผูกพันทางอารมณ์ และการควบคุมพฤติกรรม หลังการทดลองพบว่า กลุ่ม ตัวอย่างมีค่าคะแนนเฉลี่ยของปัญหาสุขภาพจิตหลังได้รับการบําบัดด้านจิตใจ น้อยกว่าก่อนได้รับการช่วยเหลือทางจิตสังคมแนวพุทธ อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ผู้ป่วยและญาติมีการทําหน้าที่ครอบครัวดีขึ้นทั้ง 6 ด้าน สามารถ ดําเนินชีวิตได้อย่างปกติมีความสุข และความพึงพอใจในชีวิตสามารถมีกิจกรรมและ อยู่ร่วมในสังคมได้ดี มีความพึงพอใจสูงจากการได้รับการบําบัดในโปรแกรมครั้งนี้
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ธัมมปทัฏฐกถาอัตถกถา. (2514). กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
จำลอง ดิษยวณิช และพริ้มเพรา ดิษยวณิช. (2547). โรคจิตที่เกิดจากการฝึกสมาธิ. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 29,1-12.
ดาวชมพู นาคะวิโร, พลภัทร์ โล่เสถียรกิจ, และ ศรีจิต สุทธจิตต์. (2556). จิตบำบัดด้วยสติ. เชียงใหม่: ภาควิชาจิตเวชศาสตร์, คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทินกร วงศ์ปการันย์. (2555). จิตบำบัด: ทฤษฏีและเทคนิค (พิมพ์ครั้งที่ 3). เชียงใหม่ : ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ เชียงใหม่.
นิดา ลิ้มสุวรรณ และมาโนช หล่อตะกูล. (2548). จิตเวชศาสตร์ : รามาธิบดี (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหมิตร พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิสซิ่ง จำกัด.
พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตฺโต), และแม่ชีสันสนีย์ เสถียรสุต. (2548). ก้าวย่างแห่งปัญญา. กรุงเทพมหานคร: บริษัท แปลนพริ้นท์ติ้ง จำกัด.
พุทธทาสภิกขุ. (2549). สมถวิปัสสนา แห่งยุคปรมาณู. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
พินิจ ลาภธนานันท์. (2556). ประเด็นสุขภาวะในพระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมเกียรติ มีธรรม. (2547). วิถีพุทธในพระไตรปิฎก 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
อรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2549). การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
อุทุมพร ตรังคสมบัติ. (2544). จิตบำบัดและการให้คำปรึกษาครอบครัว. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชา จิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Goldberg, D. P., (1972). The detection of Psychiatric Illness by Questionnaire. Muadsley
Monographs. London, England: Oxford University Press.
Goldberg, D. P., & Hillier, V. F. (1979). Scaled version of the General Health Questionnaire.
Psychological Medic, 9(1): 139-145.
Minuchin, S. 1974. Families and Family Therapy. Cambridge, England: Harvard University Press.
Crane, C., Bamhofer, T. Duggan, DS. Hepbum, S. Fennell, MV., & Williams, JM.(2008). Mindfulness-based cognitive therapy and self-discrepacy in recovered depressed patients with a history of depression and suicidality. Cognitive Therapy & Research. 32(1), 775-787.
Kabat-Zinn, Jon, Massion, AO., Kristeller, Jean, Peterson, Linda Gay, Flethcher, Kenneth E., Pbert, Lori, Lenderking, William R., & Santorelli, Saki. (1992). Effectiveness of a meditation-based stress reduction program in the treatment of anxiety disorders. American Journal of Psychiatry, 149(7), 936-943.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว