เวสสันดรกับข้อโต้แย้งเรื่องการค้ามนุษย์
คำสำคัญ:
เวสสันดรชาดก, พระเวสสันดร, เจตจำนงเสรี, การค้ามนุษย์, สิทธิมนุษยชนบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะสำรวจการกระทำของพระเวสสันดรที่บริจาคลูกสองคนว่าเข้าข่ายเป็นการค้ามนุษย์หรือไม่ ผลลัพธ์ที่ได้จากการพิจารณาข้อมูลในเชิงลึกประกอบกับการตีความตัวบทกฎหมายที่เกี่ยวข้องพบว่า ไม่สามารถสรุปเจตนาและการกระทำของพระเวสสันดรในเรื่องนี้ว่าเกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์ เมื่อวิเคราะห์บริบทของวัฒนธรรมอินเดียโบราณเพิ่มเติม พบว่าพระชายาและพระโอรสของพระเวสสันดรอาจมีเจตจำนงเสรีในการตัดสินใจกระทำการได้เช่นเดียวกับพระเวสสันดร พระเวสสันดรไม่ได้มีเจตจำนงเสรีในการตัดสินใจมากกว่าผู้อื่น พระองค์ได้ตัดสินพระทัยกระทำการภายใต้เงื่อนไขทางวัฒนธรรมชุดหนึ่งอันแตกต่างจากเงื่อนไขทางวัฒนธรรมชุดอื่นที่ส่งอิทธิพลต่อบุคคลใกล้ชิดของพระองค์
Downloads
เอกสารอ้างอิง
แบชัม, เอ. แอล. (2559). อินเดียมหัศจรรย์. กาญจนี ละอองศรี (บรรณาธิการแปล). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการตําราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ร่วมกับมูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2541). พระปัญญาบารมีของพระเวสสันดร. วารสารอักษร ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 27(2), 11-21.
พุทธทาสภิกขุ. (2537). ภาษาคน ภาษาธรรม/ เรามา “กิน” เวลากันเถิด. กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬา ลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๒, ๒๘. กรุงเทพมหานคร:
มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2540). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย ฉบับ ราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
วิสุทธ์ บุษยกุล. (2520). วิสุทธ์นิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สมัคร บุราวาศ. (2516). ปรัชญาพราหมณ์ในสมัยพุทธกาล. กรุงเทพมหานคร: แพร่พิทยา.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2559). พุทธยานกับความรัก. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2549). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการเมตตาธรรม – ความเป็นธรรมในเวสสันดรชาดก. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานกองทุน สนับสนุนการวิจัย.
Federman, Asaf. (2010). What Kind of Free Will Did the Buddha Teach? Philosophy East and West, 60(1), 1-19.
Olivelle, Patrick. (2009). The Law Code of Manu. Oxford: Oxford University Press.
Thapar, Romila. (2012). Reporting History: Early India. Social Scientist, 40(7/8), 31-42.
กระทรวงแรงงาน. (มปป.). ปัญหาการค้ามนุษย์. สืบค้นจาก https://www.mol.go.th/content/human_trafficking.
ประวิทย์ ร้อยแก้ว. (2560). พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๖๐. สืบค้นจาก http://tpso4.msociety.go.th/images/DatabaseTPSO4/Research/2560/Human_Trafficking/4.-Act-of-Trafficking.pdf.
มูลนิธิศุภนิมิตสากล. (2014). ชุดเรื่องเล่าจากผู้นําทาง: ปูทางสู่วิธีที่สร้างสรรค์ ในการจัดการกับการค้ามนุษย์และการอพยพที่ไม่ปลอดภัย. สืบค้นจาก https://www.wvi.org/sites/default/files/booklet%20Thai%20version%20rev.pdf.
สํานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2551). พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปราม การค้ามนุษย์ พ.ศ. ๒๕๕๑. สืบค้นจาก http://web.krisdika.go.th/data/law/law2/%BB47/%BB47-20-9999-update.pdf.
สํานักงานคดีค้ามนุษย์. สํานักงานอัยการสูงสุด. (มปป.). ประวัติความเป็นมาและนิยามของการค้ามนุษย์. สืบค้นจาก https://www.caht.ago.go.th/index.php/traffick-history.
สํานักงานว่าด้วยยาเสพติดและอาชญากรรมแห่งสหประชาชาติ. (2020). ปัญหาเกี่ยวกับพยานหลักฐานในคดีค้ามนุษย์. เอกสารสรุปประเด็นสําคัญของคดี. สืบค้นจาก https://www.unodc.org/documents/southeastasiaandpacific/Publications/2020/Case_Digest_Evidential_Issues_in_Trafficking_Thai.pdf.
Kosambi, D. D. (1964). The Culture and Civilisation of Ancient India in Historical Outline.
Mark, Joshua J. (2020). Indus Valley Civilization. Ancient History Encyclopedia. Retrieved from https://www.ancient.eu/Indus_Valley_Civilization/.
Swaminathan. (2014). Who is a Rishi? How many types of Rishis? Retrieved From https://tamilandvedas.com/tag/rsi/.
The Editors of Encyclopaedia Britannica. (1998). Manu-smriti. Retrieved from https://www.britannica.com/topic/Manu-smriti.
Wisdom Library. (2018). Rishi, aka: Ṛṣi, Rsi; 8 Definition(s). Retrieved from https://www.wisdomlib.org/definition/rishi.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
