การพัฒนาสุขภาวะในพระพุทธศาสนา
คำสำคัญ:
การปฏิบัติธรรม, ทุกข์กาย, ทุกข์ใจ, สุขภาวะบทคัดย่อ
บทความนี้นําเสนอประเด็นเกี่ยวกับการพัฒนาสุขภาวะด้วยการปฏิบัติ ธรรม เนื่องจากมนุษย์เกิดมาล้วนปรารถนาสิ่งสําคัญที่สุดในชีวิต คือความสุขหรือ การพ้นทุกข์ทั้งปวง พระพุทธศาสนาได้กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมในฐานะเป็นวิธีการ แก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยมุ่งเน้นให้มนุษย์ได้ใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาศักยภาพ ของตน อันจะนําไปสู่การหมดปัญหาหรือดับทุกข์ในทุกระดับเป้าหมายแล้วเข้าสู่ ความสุข ซึ่งพระพุทธศาสนามีวิธีการปฏิบัติธรรมด้วยวิธีการกระทําทางกาย การกระทําทางวาจา การกระทําทางใจ อย่างถูกต้อง และเป็นระบบ เมื่อได้ปฏิบัติ ตาม จึงจะได้รับผลประโยชน์ที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม คือ ทําให้ได้รับความบริสุทธิ์ จากกิเลส ได้ระงับความโศกเศร้า และพัฒนาปัญญาให้ยิ่งขึ้นไป จนกระทั่งสามารถ บรรลุมรรคผลนิพพาน สามารถดับความทุกข์ทั้งปวงได้ในที่สุด
Downloads
เอกสารอ้างอิง
คมกริช นันทะโรจพงศ์ และประสพชัย พานันท์. (2561). “การเชื่อมโยงวิธีวิทยาการสร้างฐานรากสู่การวิจัยเชิงปริมาณเพื่อการศึกษาวิจัยพฤติกรรมองค์การในยุคหลังนวสมัย” วารสารวิชาการ Veridian E-Journal บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม – สิงหาคม 2561) : หน้า 319
ธรรมศักดิ์ กาญจนบูรณ์. (2560). “โลกุตตรจิต” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีที่ 24 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม – สิงหาคม 2560): หน้า 39.
พระคันธสาราภิวงศ์. โพธิปักขิยธรรม. กรุงเทพมหานคร : บุญศิริ, 2549.
พระครูปลัดสัมพิพัฒนธรรมาจารย์ (นิรันดร์). (2559). แนวทางการปฏิบัติธรรม.ประยูรสาสน์การพิมพ์.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2539). การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2542). พระพุทธศาสนาพัฒนาคนและสังคม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2535). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง. พิมพ์ครั้งที่ 86. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จํากัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2558). พจนานุกรมพุทธศาสตน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 24. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระมหาพุทธโฆสเถระ. (2525). วิสุทธิ ญาณ นิเทส ตําราคู่มือวิปัสสนากัมมัฏฐานจากพระบาลีคัมภีร์ วิสุทธิมัคค ปริจเฉจที่ 18 – 23. แปลและเรียบเรียง โดย ธนิต อยู่โพธิ์. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจํากัด ศิวพร 74.
พระสุวรรณ สุวณฺโณ. (2553). ศึกษาผลการเจริญสติปัฏฐานตามแนวทางปฏิบัติของหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ : กรณีศึกษาสํานักปฏิบัติธรรมมหาสติปัฏฐาน 4 บ้านเหล่าโพนทอง. วิทยานิพนธิ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2549). มหาสติปัฏฐานสูตร ทางสู่พระนิพพาน. แปลโดย พระคันธสาราภิวงศ์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจํากัด ไทยรายวันการพิมพ์.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2553). ปฏิจจสมุปบาท เหตุผลแห่งวัฏฏสงสาร. แปลและเรียบเรียง โดย พระคันธสาราภิวงศ์ (2553). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจํากัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2534). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถาแปล. ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วิมลมาลย์ ศรีรุ่งเรือง, หาญศึก บุญเชิด, และสุภิญญา ธนาพงษ์ภิชาติ, “ผลของการเจริญสติต่อการพัฒนาตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์” วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ ปีที่ 31 ฉบับที่ 3 (พฤษภาคม – ตุลาคม 2561) : หน้า 39.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2501). ธรรมวิจารณ์, พิมพ์ครั้งที่ 20. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สุรพล สุยะพรหมและคณะ. (2555). พื้นฐานการจัดการ, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุรางค์ โค้วตะกูล. (2544). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว