ชีวประวัติพระคังเซิงฮุ่ยในคัมภีร์เกาเซิงจ้วนแปล (๑)
การอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุของพระคังเซิงฮุ่ย ในรัชสมัยพระเจ้าซุนกวนยุคสามก๊ก
คำสำคัญ:
คังเซิงฮุ่ย, เกาเซิงจ้วน, ซุนกวนบทคัดย่อ
คัมภีร์ เกาเซิงจ้วน หรือเรียกว่า บันทึกชีวประวัติพระผู้มีคุณูปการอันสูงส่งต่อพระพุทธศาสนาจีน รจนาโดยพระสมณะฮุ่ยเจี่ยว (慧皎, Huìjiǎo) ในราวปีคริสต์ศักราชที่ 530 ถือเป็นคัมภีร์สำคัญในการศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาจีนในช่วงปีคริสต์ศักราชที่ 67-519 ในคัมภีร์ได้รวบรวมชีวประวัติพระสมณะที่เป็นหลักนับได้ 257 รูป และยังแทรกชีวประวัติพระและอุบาสกเสริมเข้ามากว่า 200 รูป/ท่าน ทั้งหมดจัดแบ่งไว้เป็น 10 หมวด หมวดที่พระสมณะฮุ่ยเจี่ยวให้ความสำคัญเป็นอย่างมากคือหมวดแรก เป็นหมวดที่เกี่ยวกับพระสมณะผู้มีคุณูปการในการแปลพระสูตร โดยรวบรวมชีวประวัติพระสมณะทั้งหมด 35 รูป ผู้เขียนได้ทำการศึกษาพระรูปหนึ่งในหมวดนี้คือ พระคังเซิงฮุ่ย ซึ่งมีชีวิตอยู่ในยุคสามก๊ก ชีวประวัติของท่านคังเซิงฮุ่ยนั้น มีบันทึกไว้อยู่ 2 ช่วงคือ ช่วงชีวิตในสมัยพระเจ้าซุนกวน และช่วงชีวิตในสมัยพระเจ้าซุนโฮ
บทความนี้ ผู้เขียนจะมุ่งเน้นไปในช่วงชีวิตในสมัยพระเจ้าซุนกวน โดยแปลและศึกษาชีวประวัติพระคังเซิงฮุ่ยในรัชสมัยของพระเจ้าซุนกวน จากการแปลและศึกษาชีวประวัติของท่านพบว่า ก่อนที่จะเริ่มงานแปลพระคัมภีร์และเผยแผ่พระพุทธธรรมนั้น พระคังเซิงฮุ่ยเป็นพระสมณะที่มีความมุ่งมั่นอย่างมากที่ต้องการปักหลักสร้างวัดในพระพุทธศาสนาวัดแรก ณ เมืองเจี้ยนเย่ (建鄴, Jiànyè) โดยทุ่มเทชีวิตไปกับการอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุให้ปรากฏ เพื่อให้ได้รับอนุมัติในการสร้างวัด สถูป และการเผยแผ่พระพุทธธรรมจากพระเจ้าซุนกวนอย่างเป็นทางการ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์. (8 กุมภาพันธ์ 2562). เยือนวัดม้าขาว. มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นจาก https://www.matichonweekly.com/column/article_169100
ซิว ซูหลุน. (2549). ถังซำจั๋ง จดหมายเหตุการเดินทางสู่ดินแดนตะวันตกของมหาราชวงศ์ถัง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ผาสุข อินทราวุธ. (2543). พุทธปฏิมาฝ่ายมหายาน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระคลัง (หน), เจ้าพระยา. (ผู้แปล). (2559). สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.
เพ็ชรี สุมิตร. (2545). เส้นทางสายไหม. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 27(2), 467-476. สืบค้นจาก http://www.royin.go.th/wp-content/uploads/royin-ebook/94/FileUpload/94_1309.PDF
ยง อิงคเวทย์. (2532). วิวัฒนาการกวีนิพนธ์จีน (ซือจิง: ฉู่ฉือ). กรุงเทพฯ: มูลนิธิเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป.
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (4 กันยายน 2558). จีนยุคบุราณรัฐ ร้อยสำนักเปล่งภูมิ (3). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้น จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_1670
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (18 กันยายน 2558 ก). จีนยุคบุราณรัฐ ร้อยสำนักเปล่งภูมิ (4). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นจาก https://www.matichonweekly.com/column/article_1667
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (18 กันยายน 2558 ข). จีนยุคบุราณรัฐ ร้อยสำนักเปล่งภูมิ (5). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นจาก https://www.matichonweekly.com/column/article_1665
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (25 กันยายน 2558). จีนยุคบุราณรัฐ ร้อยสำนักเปล่งภูมิ (6). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นจาก https://www.matichonweekly.com/column/article_2825
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (2 ตุลาคม 2558). จีนยุคบุราณรัฐ ร้อยสำนักเปล่งภูมิ (7). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นจาก https://www.matichonweekly.com/column/article_1662
วัดโพธิ์แมนคุณาราม. (ม.ป.ป.). พระพุทธศาสนาในจีน. สืบค้นจาก http://www.pumenbaoensi.com/main/budhainchina.html
สุวรรณา สถาอานันท์. (2555). หลุนอี่ว์: ขงจื่อสนทนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ openbooks.
Mizuno, Kogen. (1981). 法句経の研究. 東京: 春秋社.
Mizutani, Shinjo. (2006).大唐西域記I. 東京: 東洋文庫.
Nagasawa, Kazutoshi. (2009). 法顕伝. 東京: 東洋文庫.
Robert, Shih. (1968). Biographies des moines éminents (Kao seng tchouan) de Houei-kiao, Traduites et annotées. Louvain: Institut Orientaliste, Université de Louvain.
Tsuchiya, Hiroshi. (2011). 当官所蔵漢箱の宋版及び元版の解題1. Kitanomaru Kokuritsu Kobunshokanpo 43, 53-71.
Tsuchiya, Hiroshi. (2012). 当官所蔵漢箱の宋版及び元版の解題2. Kitanomaru Kokuritsu Kobunshokanpo 44, 65-86.
Yoshikawa, Tadao., and Toru, Funayama. (2009). 高僧伝I. 東京: 岩波文庫
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว