พระสงฆ์ฉันบุฟเฟ่ต์ได้หรือไม่: กรณีศึกษาโครงการธรรมยาตรา เส้นทางพระผู้ปราบมารครั้งที่ 7

A case study of the 7th Phra Dhammayatra Scheme retracing the significant route of the lifetime of the Great Master Phramongkolthepmuni (Sodh Candasaro)

บทคัดย่อ

บทความนี้มีจุดประสงค์ที่จะใช้กรณีศึกษาของประเด็นวิพากษ์วิจารณ์ ที่เกิดขึ้นกับโครงการธรรมยาตรา เส้นทางพระผู้ปราบมาร ครั้งที่ 7 เกี่ยวกับเรื่อง การขบฉันของคณะสงฆ์ธรรมยาตรา โดยนํามาศึกษาเปรียบเทียบกับธรรมเนียม ปฏิบัติเรื่องการขบฉันที่มีในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท ซึ่งได้รวบรวมประเด็น และข้อสงสัยต่างๆ จากหลายช่องทาง เช่น ข่าว, สังคมออนไลน์ เป็นต้น ได้เป็น คําถามใหญ่ ๆ 3 ข้อ คือ 1) พระต้องอาบัติจริงหรือไม่หากฉันภัตตาหารที่ญาติโยม ไม่ได้ประเคนถวาย 2) พระฉันภัตตาหารหรู มีราคาแพง ได้หรือไม่ 3) พระเลือก ตักภัตตาหารในลักษณะเดียวกับบุฟเฟ่ต์ ได้หรือไม่

จากการศึกษาพบว่า 1) หากพระภิกษุฉันภัตตาหารที่ญาติโยมไม่ได้ ประเคนถวายต้องอาบัติจริงดังที่มาในคัมภีร์มหาวิภังค์ โภชนวรรค 2) พระภิกษุ สามารถฉันภัตตาหารหรู ราคาแพงได้ เพราะมีการปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา เถรวาทว่า (ก) พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหมู่สงฆ์รับภัตตาหารอันประณีตจาก ผู้ถวายมาพิจารณาขบฉัน และ (ข) มีการยกย่องอุบาสกและอุบาสิกาในตําแหน่ง ผู้ถวายโภชนะอันประณีต 3) พระสามารถเลือกตักภัตตาหารในลักษณะเดียวกับ บุฟเฟ่ต์ได้ เพราะในคัมภีร์พระพุทธศาสนามีคําสําคัญคือคําว่า “บริโภคตาม ความชอบใจ” ซึ่งมีลักษณะเดียวกับการเลือกอาหารตามความพอใจในการ รับประทานอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ นอกจากนั้นการเลือกบริโภคตามความชอบใจของ พระภิกษุมีข้อดีคือ พระภิกษุจะได้ขบฉันภัตตาหารที่เป็นสัปปายะแก่ตน ไม่ก่อ ให้เกิดการแสลงโรคแก่ตน ซึ่งจะสามารถส่งผลให้บรรลุธรรมได้