Research in Buddhist Studies in Japan
Keywords:
Buddhism, Buddhist Studies, Japan, Document ResearchAbstract
There are two main types of research in Buddhist Studies: document research and field research. The document research focuses on primary sources, for instance the canon (P: Tipiṭaka; Skt: Tripiṭaka), commentaries (P: Aṭṭhakathā), and Buddhist scriptures of numerous Buddhist sects written in various languages, such as Sanskrit, Classical Chinese, and Tibetan. This category of research is considered as “basic research” or “pure research” based on existing evidence. On the other hand, the field research is a study on a relationship between Buddhist teachings and shaping attitudes, behaviors, and society. This type of research is “applied research.”
The majority of research in Buddhist Studies in Thailand tends to be the field research, and even there are few research papers applying a method of the document research, but most of their sources are only from Pali scriptures. Papers based on a comparative study with other Buddhist scriptures are rare, whereas it is common for Buddhist Studies in other countries, for example Europe and Japan, to focus more on the document research.
This paper has discussed the research in Buddhist Studies beginning from Ancient Indian Philosophy to Early Buddhism, Abhidharma Buddhism, and Early Mahayana by providing cases of the research in Buddhist Studies in Japan. The research in Japan emphasizes “horizontal method of text-critical research” which compares parallel texts from different sects in the same eras. Also, “vertical method of text-critical research” is used to study the development of various perspectives by working in extensive scriptures with several ancient languages.
References
จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2528). ภาษาไทยไขขาน. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
ชาคริต แหลมม่วง. (2562). คาถาชาดกพากย์จีนที่มีความสอดคล้องกับชาดกบาลี: ศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบ. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 5(2), 101-173.
ชาคริต แหลมม่วง. (2563). เอรกปัตตนาคราช (1): ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างฉบับบาลีและคัมภีร์อื่น ๆ. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 6(2), 105-171.
ชาคริต แหลมม่วง. (2564). เอรกปัตตนาคราช (2): ศึกษาคาถาที่สอดคล้องกันในคัมภีร์ต่างฉบับและวิเคราะห์ภาพสลักหินที่ภารหุต. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 7(1), 3-63.
ซาซากิ, ชิซูกะ. (2562ก). แนวโน้มและพัฒนาการทฤษฎีการกำเนิดของพระพุทธศาสนามหายาน (1) (พระมหาพงศ์ศักดิ์ ฐานิโย, ผู้แปล). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 5(1), 1-35.
ซาซากิ, ชิซูกะ. (2562ข). แนวโน้มและพัฒนาการทฤษฎีการกำเนิดของพระพุทธศาสนามหายาน (2) (พระมหาพงศ์ศักดิ์ ฐานิโย, ผู้แปล). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 5(2), 1-35.
พระมหาพงศ์ศักดิ์ ฐานิโย. (2559). การวิจัยเชิงคัมภีร์: กรณีศึกษา “ธัมมจักกัปปวัตนสูตร”. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(1), 1-33.
พระมหาพงศ์ศักดิ์ ฐานิโย. (2560). สมถวิปัสสนาในคัมภีร์อภิธรรมนิกายสรวาสติวาท. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 3(1), 193-230.
พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ. (2558). สิกขาบทในพระปาฏิโมกข์เกิดขึ้นเมื่อใด. ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 1(1), 13-54.
ภัทรา นิคมานนท์. (2544). ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับการวิจัย. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม. (2559ก). Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (1). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(1), 67-103.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม. (2559ข). Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (2). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(2), 57-104.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม. (2561). Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (3). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 4(1), 95-139.
วิไลพร สุจริตธรรมกุล. (2558). ครุธรรม 8 เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติหรือไม่ (1). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 1(1), 117-155.
วิไลพร สุจริตธรรมกุล. (2559). ครุธรรม 8 เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติหรือไม่ (2). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(1), 105-187.
Bareau, A. (1955). Les sectes bouddhiques du Petit Véhicule. Saigon: Ecole française d'Extrême-Orient.
Hirakawa, Akira (1968). 初期大乗仏教の研究 (Shoki Daijō Bukkyō no kenkyū). Tokyo: Shunjusha.
Jain, C. R. (1929). Risabha Deva - The Founder of Jainism. Allahabad: The Indian Press, Ltd.
Mayeda, Sengaku. (2001). 阿含経 (Agonkyō). 仏典解題事典 (Butten kaidai jiten) (60-62). Tokyo: Shunjusha.
Mitomo, Kenyo. (2005). アビダルマ仏教 (Abidaruma Bukkyō). 菅沼晃博士古稀記念論文集: インド哲学仏教学への誘い (Suganuma Akira hakushi koki kinen ronbunshū: Indo tetsugaku Bukkyōgaku e no izanai) (118-128). Tokyo: Daito shuppansha.
Mori, Shoji. (1999). 原始仏教聖典資料による釈尊伝の研究の目的と方法論 (Genshi Bukkyō seiten shiryō ni yoru Shakusonden no kenkyū no mokuteki to hōhōron). 原始仏教聖典資料による釈尊伝の研究 (Genshi Bukkyō seiten shiryō ni yoru Shakusonden no kenkyū) 1 (1-83). Tokyo: Chuo gakujutsu kenkyujo.
Numata, Ichiro. (2005). ヴェーダ・ウパニシャッド (Veda Upanishaddo). 菅沼晃博士古稀記念論文集: インド哲学仏教学への誘い (Suganuma Akira hakushi koki kinen ronbunshū: Indo tetsugaku Bukkyōgaku e no izanai) (2-12). Tokyo: Daito shuppansha.
Sasaki, Shizuka. (2009). A Basic Approach for Research on the Origins of Mahayana Buddhism. Acta Asiatica, 96, 25-46.
Sasaki, Shizuka. (2011). 大乗仏教起源論の展望 (Daijō Bukkyō kigenron no tenbō). シリーズ大乗仏教 1: 大乗仏教とは何か (Shirīzu Daijō Bukkyō 1: Daijō Bukkyō to wa nani ka) (73-112). Tokyo: Shunjusha.
Suganuma, Akira. (2005). インド哲学・仏教学を学ぶ心構え (Indo tetsugaku Bukkyōgaku o manabu kokorogamae). 菅沼晃博士古稀記念論文集: インド哲学仏教学への誘い (Suganuma Akira hakushi koki kinen ronbunshū: Indo tetsugaku Bukkyōgaku e no izanai) (ii-v). Tokyo: Daito shuppansha.
Tanikawa, Taikyo. (2005). インドの古代宗教 (Indo no kodai shūkyō). 菅沼晃博士古稀記念論文集: インド哲学仏教学への誘い (Suganuma Akira hakushi koki kinen ronbunshū: Indo tetsugaku Bukkyōgaku e no izanai) (13-23). Tokyo: Daito shuppansha.
Warder, A. K. (2004). Indian Buddhism. Delhi: Motilal Banarsidass Publishers.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
