The Birth Story of Buddha from Nidānakathā and Lalitavistara: A Comparative Study of the Content
Keywords:
Buddha’s birth episode, Buddha’s biography, Nidānakathā, Lalitavistara, the rule of the BodhisattvaAbstract
This research article is a comparative study of the birth episode of the Bodhisattva residing in the Tuṣita Heaven to the utterance of the Āsabhivācā in the biography of the Śākyamunī Buddha between the Nidānakathā in the Jātakaṭṭhakathā of the Theravādins, an introductory chapter of the Jātaka commentary which narrates the story of the Buddha in Pāli, and the Lalitavistara of the Sarvāstivādins, a Buddhist Sanskrit Buddha’s biography. The purposes of this research article are to (1) comparatively study the Buddha’s biography in the birth episode from the Nidānakathā and the Lalitavistara; and (2) examine significant concepts in the compilation of the Buddha’s birth narrative from both schools in order to understand similarities, differences, and specific features of the Buddha’s biography in each version. This research is of a descriptive nature; it investigates documents from both primary and secondary sources. The comparative study of both scriptures reveals that the Buddha’s birth episode of both schools narrates similar stories revolving around the same events but with different details, and stories that appear only in either the Nidānakathā or the Lalitavistara. Most of the coinciding stories of the two schools are the Buddha’s biography compiled on the basis of the rule of a Bodhisattva, which appears in the Pāli Mahāpadānasutta or the Sanskrit Mahāvadānasūtra, and the marvelous qualities of the Buddha in the Pāli Acchariyabbhutadhammasutta, which can be likened to the main plot of the Buddha’s birth episode, covering the descent of the Bodhisattva from the Tuṣita heaven, the time in his mother’s womb, and his birth. In addition, the events surrounding the birth story in the Buddha’s biography emphasize the “virtues” of the Bodhisattva as a person excelling in the dharma over all ordinary people, which serves to create faith in the Buddha.
Downloads
References
คัมภีร์ลลิตวิสตระ: พระพุทธประวัติฝ่ายมหายาน (แสง มนวิทูร, ผู้แปล). (2512). พระนคร: กรมศิลปากร.
คอนซ์, เอดเวิร์ด. (2552). พุทธศาสนา: สาระและพัฒนาการ = Buddhism: its essence and development (นิธิ เอียวศรีวงศ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: มติชน.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2556). สังเวชนียสถาน และสถานที่สำคัญทางพุทธประวัติในอินเดีย-เนปาล. กรุงเทพมหานคร: มิวเซียมเพรส.
ณัชพล ศิริสวัสดิ์. (2555). โลกบาลในวรรณคดีพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ณัชพล ศิริสวัสดิ์. (2557). ทิศในวรรณคดีสันสกฤตและพุทธศาสนา. วารสารอักษรศาสตร์, 43(1), 1–66.
ธีร์ พุ่มทับทิม. (2543). การศึกษาเปรียบเทียบคัมภีร์ลลิตวิสตระและคัมภีร์ปฐมสมโพธิ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร)
บุญเลิศ วิวรรณ์ (2562). นันโทปนันทสูตรคำหลวง: ความพิเศษ ความหมาย ความเชื่อ แห่งคำเรียกชื่อพญานาค. ดำรงวิชาการ, 18(1), 151-172.
ปฐมพงษ์ โพธิ์ประสิทธินันท์. (2536). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ภาษาสันสกฤตในคัมภีร์ลลิตวิสตระ อัธยายที่ 1–4. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ปรมานุชิตชิโนรส, สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระ. (2551). พระปฐมสมโพธิ. กรุงเทพมหานคร: คณะสงฆ์วัดพระเชตุพน, 2551.
ประคอง นิมมานเหมินท์. (2536). ลลิตวิสตระ : วรรณคดีที่มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อการศึกษาประวัติศาสนา. ใน ประพจน์ อัศววิรุฬหการ, บรรณาธิการ. คือคู่มาลาสรรเสกคุณ : รฤกพระคุณครูในโอกาสเกษียณอายุราชการศาสตราจารย์ วัชรี รมยะนันท์ และ ฉลองอายุครบ 5 รอบ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. คมคาย นิลประภัสสร (หน้า 101–122). กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร. พระปัญญาสามี. (2540). ศาสนวงศ์หรือประวัติศาสนา (แสง มนวิทูร, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
พระพุทธโฆสเถระ. (2529). นิทานกถา พระพุทธประวัติตอนต้น : ฉบับพระพุทธโฆสเถระ (ธนิต อยู่โพธิ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
พระมหาสายชล เถรนิยม. (2544). การศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบข้อแตกต่างพุทธประวัติตามคัมภีร์พุทธจริตกับคัมภีร์ลลิตวิสตระ (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
ฟุกิตะ,ทากามิจิ. (2562). องค์ใดพระสัมพุทธ (2) (ชานป์วิชช์ ทัดแก้ว, ผู้แปล). วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 26(2), 164-182.
วรพล ไม้สน (2555). หลักสูตร “คัมภีร์สุริยยาตร์ 2555” (คู่มือประกอบการบรรยาย). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสมาคมโหรแห่งประเทศไทยในพระสังฆราชูปถัมภ์.
วิสุทธ์ บุษยกุล. (2536). เดือนและฤดูในวรรณคดีสันสกฤต. ใน ปฐมพงษ์ โพธิ์ประสิทธินันท์, บรรณาธิการ. บาลีสันสกฤตวิชาการ (หน้า 146–161). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิมหามกุฎราชวิทยาลัย.
ศศิวรรณ กำลังสินเสริม. (2543). การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์ลลิตวิสตระ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา. (2534). นาค. ใน วรรณวิทยา: รวมบทความทางวิชาการภาคภาษาและวรรณคดีไทย-บาลี-สันสกฤตบางเรื่อง (หน้า 43–52). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2515). อุปกรณ์วรรณคดีพุทธศาสนา คู่มือพระปฐมสมโพธิกถา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล. (2546). ปฐมสมโพธิกถาภาษาไทยฉบับสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : ความสัมพันธ์ด้านสารัตถะกับวรรณกรรมพุทธประวัติอื่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อัสนี พูลรักษ์. (2551). การพรรณนาฉากประกอบเหตุการณ์ประสูติ เสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ ตรัสรู้ และปรินิพพานในวรรณกรรมพุทธประวัติเรื่อง ปฐมสมโพธิกถา ลลิตวิสตระ และ ประทีปแห่งทวีปอาเซีย: การสื่อความหมายเชิงสัญลักษณ์ (ปริญญานิพนธ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
Aśvaghoṣa. (1995). Aśvaghoṣa's Buddhacarita: Sanskrit text = The life of the Buddha. (Irma Schotsman, Trans). Saranath, Varanasi: Central Institute of Higher Tibetan Studies. [=BC]
Aśvaghoṣa. (2007). Buddhacarita or Acts of the Buddha. (E.H. Johnston, Trans). Delhi: Motilal Banarsidass.
Banerjee, A. C. (1957). Sarvāstivāda Literature. Calcutta: The Calcutta Oriental Press.
Brown, Robrert L. (1984). The śrāvastī Miracles in the Art of India and Dvāravatī. Archives of Asian Art, 3, 79–95.
Burgess, J. (1900). The Gandhara Sculptures. The Journal of Indian Art and Industry 8, 23–40 (with pls. 3–27), 73–92.
Cowell, E.B. (1968). The Buddha-carita of Asvaghosha. Buddhist Mahayana Texts. Sacred Book of the East 49: 1–207.
Edgerton, Franklin. (1977). Buddhist Hybrid Sanskrit Grammar and Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass.
Gandhara Art of Pakistan. (1984). Tokyo: Nihon Hōsō Kyōkai [Exhibition Catalogue].
Grünwedel, A. (1900). Buddhistische Kunst in Indien. Berlin: Museum für Völkerkunde.
Grünwedel, A. and Jas. Burgess. (1901). Buddhist Art in India. Translated from the ‘Handbuch’ of Prof. Albert Grünwedel by Agnes C. Gibson. Revised and enlarged by Jas. Burgess. London: Bernard Quaritch.
Horner, I. B. (1946). Buddhavaṃsa aṭṭhakathā (Maduratthavilāsinī). London: Pali Text Society.
Kurita, I. (2003). Gandhāran Art. I: The Buddha's Life Story. II: The World of the Buddha. Tokyo: Nigensha (Revised and enlarged edition; first edition, Tokyo, 1988).
Lamotte, Étienne. (1988) History of Indian Buddhism: from the origins to the śaka era (Sara Webb-Boin, Trans). (Publications de l’Institut Orientaliste de Louvain, 36.) Paris: Peters Press.
Mevissen, Gerd J. R. (2011). The Great Renunciation: Astral Deities in Gandhāra. Pakistan Heritage 3, 89–112.
Monier-Williams, M. 2002 [1872]. A Sanskrit-English Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass.
Nariman, J. K. (1992 [1919]). Literary history of Sanskrit Buddhism [from Winternitz, Sylvain Levi, Huber]. Delhi: Motilal Banarsidass.
Pachow, W. (2007 [1955]). A Comparative Study of the Prātimokṣa: On the Basis of its Chinese, Tibetan, Sanskrit and Pāli Versions. Delhi: Motilal Banarsidass.
Pandit, Suraj A. (2015). Miracle of Shravasti Depicted in the Art of Kanheri and Kondivate. In Art, Icon and Architecture in South Asia: Essays in Honour of Dr. Devangana Desai (Edited by Dr. Anila Verghese and Dr. Anna L. Dallapiccola) (pp. 43–56). New Delhi: Aryan Books International.
Sirisawad, Natchapol. (2019). The Mahāprātihāryasūtra in the Gilgit Manuscripts: A Critical Edition, Translation and Textual Analysis (PhD. Dissertation, Ludwig Maximilians-Universität)
Fukita, Takamichi, ed. (2003). The Mahāvadānasūtra: A New Edition Based on Manuscripts Discovered in Northern Turkestan. Germany: Vandenhoeck & Ruprecht.
Fukita, Takamichi. (2018). The Original Meaning and Role of Avadāna*. In Oliver von Criegern, Gudrun Melzer und Johannes Schneider (eds.). Saddharmāmṛtam Festschrift für Jens-Uwe Hartmann zum 65. Geburtstag (Wiener Studien zur Tibetologie und Buddhismuskunde) (pp. 139–148). Wien: Arbeitskreis für Tibetische und Buddhistische Studien Universität Wien.
The Play in Full (Lalitavistara) ’phags pa rgya cher rol pa zhes bya ba theg pa chen po’i mdo. The Noble Great Vehicle Sūtra “The Play in Full” Āryalalitavistaranāmamahāyānasūtra (2013). (the Dharmachakra Translation Committee, Trans). 84000: Translating the Words of the Buddha.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
