Non-acceptance of Sūtra as the word of Buddha(Buddhavacana) by Vātśīputrīya: A case study in Abhidharmakośabhāṣya and Kathāvatthu
Keywords:
Kathāvatthu, Abhidharmakośabhāṣya, Vātśīputrīya, Vajjiputtaka, Vasubandhu, BuddhavacanaAbstract
This article exemplifi es a Sūtra that is claimed to not be ‘the word of the Buddha’ (Buddha- vacana) by Vātśīputrīya, a sect of Buddhism. This Sūtra is composed of verses presenting an argument between Śaila bhikṣuṇi and Māra. The VVātśīputrīya’s monks had denied any knowledge of this Sūtra for the reason that it is not the Buddhavacana. Hence, they did not recite it in their community. Consequently, this Sūtra had already disappeared from the canon of the Vātśīputrīya sect. However, Vasubandhu, an interlocutor with this sect and the author of the Abhidharmakośabhāṣya, argued that this same Sūtra is the Buddhavacana because it appears in the canon of two sects, the Saṃyuktāgāma of [Mūla] Sarvāstivādin and the Saṃyuttanikāya of the southern Theravāda.
Additionally, evidence from Moggallīputta’s Kathāvatthu that is compiled during the Era of King Asoka indicates that the Vātśīputrīya’s monks (Pāli: Vajjiputtaka) accepted that Sūtra as the Buddhavacana. It is generally known that Kathāvatthu (of Theravāda’s canon) had been compiled much earlier than Abhidharmakośabhāṣya. Considering the time when the disputed Sūtra disappeared from Vātśīputrīya’s canon, one may conclude that it was lost sometime between the period of Moggallīputta and the composition of Abhidharmakośabhāṣya.
Downloads
References
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์ (ภิกษุณีธัมมนันทา) (ผู้แปล). (2553). คัมภีร์ทีปวงศ์. นครปฐม: มูลนิธิพุทธสาวิกา. (แปลจาก ภาษาอังกฤษสํานวนของเฮอร์มานน์ โอลเดนเบิร์ก ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3, Oldenberg, Hermann. (2001). The Dipavamsa: An Ancient Buddhist Historical Record (3rd ed.). New Delhi: Asian Educational Services.)
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม. (2559ก). Samayabhedoparacanacakra: คําแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (1). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(1), 67-103.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม. (2559ข). Samayabhedoparacanacakra: คําแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (2). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา, 2(2): 57-106.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม (ผู้แปล). (2560). การกําเนิดนิกายสรวาสติวาท (2). ธรรมธารา วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา 3(2), 47-76. (แปลจากภาษาญี่ปุ่นของ มิโตะโมะ เคนโย, Mitomo Kenyō (三友健容). (1996). 説一切有部の成立. Journal of Indian and Buddhist Studies, 89, 1-11.)
อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสต์. (2551). พระพุทธศาสนามหายาน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Abhidharmakośabhāṣya. (1967). Abhidharmakośabhāṣya of Vasubandhu. Patna: K.P.Jayaswal Research Institute.
Abhidharmakośavyākhyā. (1932-1936).Sphuṭārthā Abhidharmakośavyākhyā by Yaśomitra. Tokyo: Association of Abhidharmakośavyākhyā.
Enomoto, Fumi’o (榎本文雄). (1980). 諸本と雑阿含経, 別訳雑阿含経, 中阿含経の部派帰. Journal of Indian and Buddhist Studies, 56, 55-57(L).
Hayashi, Takatsugu (林 隆嗣). (2013). Apocryphal Suttas Not Listed in the Buddhist Councils. Journal of Pali and Buddhist Studies, 27, 2146- (L).
Hayashi, Takatsugu (林 隆嗣). (2014). Nandopananda[-nāgarājadamana]. Journal of Pali and Buddhist Studies, 28, 4768- (L).
Hayashi, Takatsugu (林 隆嗣). (2017). Rājovādasutta. Journal of Indian and Buddhist Studies, 132, 209216- (L).
von Hinüber, Oskar. (1996). A Handbook of Pāli Literature, Indian Philology and South Asian Studies 2. Berlin, New York: Walter de Gruyter.
Hirakawa, Akira. (1999).インド仏教史 ・上. Tokyo: Shunjusha. Hiraoka, Satoshi (平岡 聡). (2003). The Zaahan-jing and the Vinayas of the Sarvāstivādins. Journal of Indian and Buddhist Studies, 102, 215220-(L).
Horiuchi, Toshi’o. (2009). Vasubandhu’s Proof of the Authenticity of the Mahāyāna as Found in the Fourth Chapter of his
Vyākhyāyukti. Tokyo: Sankibo Press.
Jayawickrama, N.A. (Ed.). (1979). Kathāvatthu-aṭṭhakathā. London: PTS.
Kusumoto, Nobumichi (楠本信道). (2007). 倶舎論における世親の縁起観 (Vasubandhu’s View of Dependent Origination in the Abhidharmakośabhāṣya). Kyoto: Heirakushoten.
La VallÉe Poussin, Louis de. (1925). La Controverse du Temps et du pudgala dans Ie Vijñānakāya. Études Asiatiques, 1, 343-376.
Lee, Jong Cheol (李鍾徹). (2001). 世親の思想の研究 『釈軌論』を中心として. Tokyo: Sankibōbusshorin.
Ma’eda, Egaku (前田恵学). (1964). 原始仏教聖典の成立史研究. Tokyo: Sankibōbusshorin.
Mizuno, Kōgen (水野弘元). (1955).パーリ語文法. Tokyo: Sankibōbusshorin.
Mizuno, Kōgen (水野弘元). (1970). 別訳雑阿含経について. Journal of Indian and Buddhist Studies, 36, 41-51.
Morris, Richard (Ed.). (1883). Puggalapaññatti. London: PTS.
Namikawa, Kiyoshi (並川孝儀). (2002). 正量部の成立年代. In桜部建博士喜寿記念論集刊行会 (Ed.),桜部 建博士喜寿念論
集―初期仏教からアビダルマへ― (pp. 85104 -). Kyoto: Heirakujishoten.
Norman, K.R. (1979). Māgadhisms in the Kathāvatthu. In A.K. Narin (Ed.), Studies in Pali and Buddhism: A Memorial Volume in Honor of Bhikkhu Jagadīśa Kāśyapa (279-287). Delhi: D. K. Publishers’ Distributors.
Okano, Kiyoshi (岡野潔). (2004). 犢子部と正量部の成立年代. 西日本宗教学雑誌, 26, 4161-.
Oldenberg, Hermann. (2001). The Dipavamsa: An Ancient Buddhist Historical Record (3rd ed.). New Delhi: Asian Educational Services.
Takakusu, J., & Nagai, M. (Eds.). (1967). Samantapāsātikā IV.Oxford: PTS.
Taylor, Arnold C. (Ed.). (1999). Kathāvatthu. Oxford: PTS.
Tsukamoto, Keishō (塚本啓祥). (1996). A Comprehensive Study The Indian Buddhist Inscriptions I. Kyoto: Heirakujishoten.
Willemen, Charles, Bart Dessein and Collett Cox. (1998). Sarvāstivāda Buddhist Scholasticism. Handbuch der Orientalistik, zweite Abteilung: Indien, elfter Band. Leiden: Brill.
Woods, J. H., & Kosambi, D. (Eds.). (1979). Papañcasūdanī, Majjhimanikāyaṭṭhakathā Part II. London: PTS
Woodward, F. L. (Ed.). (2013). Paramatthadīpanī, Udānaṭṭhakathā. Bristol: PTS
Yamaguchi, Eshō (山口恵照). (1976). サーンキャ哲学体系の展開. Kyoto: Aboronsha.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
