Adinnādāna in Pārājikasikkhāpada : The Problem and Ways out for the Problem in Thai Society

Authors

  • อำนาจ ยอดทอง คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

Keywords:

Adinnādāna, Pārājikasikkhāpada, Bhikkhus’ Discipline

Abstract

In the Bhikkhus’ Discipline, the second Pārājikasikkhāpada (stealing is forbidden) is the gravest of the four offences, that is, stealing is regarded as one of the gravest of the four offences. Adinnādāna (to abstain from stealing) is one of the four gravest offences. Any monk who violates this rule receives the heaviest punishment, expulsion from the monkhood. In practice, Sikkhāpada is used to indicate that the monetary unit of one Pāda is equal to fi ve māsakas, according to the currency in the Buddha’s time. When this criterion is applied to Thai society, a problem arises of how to convert the monetary units into the present Thai Baht currency. Scholars’ and researchers’ efforts to tackle this question lead to vastly different answers. In addition, the Sangha and the organizations do not have a clear rule for this issue. The study shows that this problem is serious and related to the gravest offence. Therefore, the Sangha should provide a clear exchange rate to convert monetary units to Thai Baht currency. More importantly, a working group should be set up to study this problem and determine an exchange rate or a formula for calculating the appropriate value to provide a standard for judging the Adinnādāna offence. The standard may be announced as a directive or rule of practice for present Thai society.

References

กรมพระจันทบุรีนฤนาถ, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ. ๒๕๒๐. ปทานุกรมบาลี ไทย อังกฤษ สันสกฤต ฉบับพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระจันทบุรีนฤนาถ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.

กรมพระยาวชิรญาณวโรรส, สมเด็จพระมหาสมณเจ้า. ๒๕๓๓. วินัยมุข เล่ม ๑ : หลักสูตรนักธรรมชั้นตรี. พิมพ์ครั้งที่ ๓๖. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

คณะวิชาการ The Justice Group. ๒๕๕๑. ประมวลกฎหมาย : ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บรรพ ๑-๖ และ ประมวลกฎหมายอาญา. กรุงเทพฯ: พิมพ์อักษร.

ญาณวิลาศเถระ, พระ. ๒๕๔๖. สงฺขยปกาสกรณฎีกา. ไทย-รฏฐวา-สีหิเถรานุเถเรหิมุทฺทา ปิตา. (คณะสงฆ์ภาค ๓ พิมพ์โดยเสด็จพระราชกุศล ในงานออกเมรุพระราชทานเพลิงศพ พระธรรมราชานุวัตร (กมล โกวิโท ป.ธ. ๖) ณ เมรุหน้าพลับพลาอิศรียาภรณ์ วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร. วันอาทิตย์ที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๔๖.)

ธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช), พระ. ๒๕๕๐. ศัพท์วิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเซียง.

ป. หลงสมบุญ (ประยุทธ์ หลงสมบุญ), พันตรี. ๒๕๔๐. พจนานุกรม มคธ-ไทย. กรุงเทพฯ: อาทรการพิมพ์.

พรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต), พระ. ๒๕๕๑. พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ ๑๑ (ชำระ-เพิ่ม เติมช่วงที่ ๑). กรุงเทพฯ: เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.

พรหมมาศ ฉลอง. ๒๕๔๙. อทินนาทานวิภาค : การจำแนกเรื่องการลักทรัพย์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพระอภิธรรมวัดพระเชตุพนฯ.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๙. ก. ฎีกาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาฎีกา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๙ ข. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๕. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. ๒๕๓๖. พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

. ๒๕๓๕. อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับสยามรฏฐเตปิฏกอฏฐกถา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

ภิกษุปาสาทิโก (พระธรรมโสภณ), พระ. ๒๕๑๘. แนวบรรยายอนาคาริยวินัย เล่มที่ ๑. พิมพ์ครั้งที่ ๒ กรุงเทพฯ: แพร่ การพิมพ์.

“ราคาทองคำประจำวันที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๖.” ๒๕๕๖. ไทยรัฐ. (๒๑ พฤษภาคม): ๘.

ราชบัณฑิตสถาน. ๒๕๔๖. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

สังฆรักษ์อำนาจ เขมปญฺโญ (ยอดทอง), พระครู. ๒๕๕๔. พระพุทธศาสนากับปัญหาจริยธรรมเรื่องการละเมิดสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สารีบุตรมหาเถระ, พระ. ๒๕๔๒. พระคัมภีร์สารัตถทีปนี (แปล) ภาค ๒. แปลโดย สิริ เพ็ชรไชย. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.

อิสระ สิงห์เปี้ย, พระมหา. ๒๕๔๕. การวิเคราะห์ปัญหาอทินนาทานตามพุทธจริยศาสตร์เถรวาทในบริบทสังคมไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจริยศาสตร์ศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

อุดรคณาธิการ (ชวินทร์ สระคำ), พระ และจำลอง สารพัดนึก. ๒๕๓๐. พจนานุกรมบาลี-ไทยฉบับนักศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

กรมวิชาการเกษตร. ๒๕๕๒. “มาตรฐานคุณภาพเมล็ดถั่วเหลือง.” (ออนไลน์) เมื่อ ๘ มกราคม ๒๕๕๒.

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ ๒๕๕๖ ก. “แร่โลหะมีค่า -แร่เงิน.” (ออนไลน์) เมื่อ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๖.

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. ๒๕๕๖ ข. “แร่โลหะมีค่า-แร่ทองคำ.” (ออนไลน์) เมื่อ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๖.

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. ๒๕๕๖ ค. “แร่โลหะ-แร่ทองแดง.” (ออนไลน์) เมื่อ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๖.

บ้านจอมยุทธ. ๒๕๔๓. “ถั่วเหลือง (Soybean).” (ออนไลน์) เมื่อ สิงหาคม ๒๕๔๓.

ประมวล เพ็งจันทร์ และชัชวาล ปุญปัน. ๒๕๔๔. “สังขยาปกาสกฎีกา : อุปกรณ์แห่งการหยั่งถึงความจริงจากโลก
วิทยาศาสตร์พุทธศาสนา” (ออนไลน์) เมื่อ ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๔๔.

Downloads

Published

2015-04-28

How to Cite

ยอดทอง อ. (2015). Adinnādāna in Pārājikasikkhāpada : The Problem and Ways out for the Problem in Thai Society. Journal of Buddhist Studies Chulalongkorn University, 22(1), 37–59. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jbscu/article/view/156888

Issue

Section

Research Articles