Imam and Dispute Compromise by Islamic Law: Muslimgroup Klongtakean Samphaolom Phranakhon Si Ayutthaya
Main Article Content
Abstract
This research article purposes to study role, pattern and method of Imam to conflict resolution through the imam’s islamic law compromise in muslim community. Important information providers were 14 Imams of the mosques in Klongtakean Samphaolom Phranakhon Si Ayutthaya. Research instrument are interviewed forms. Using phenomenology data analysis to find essence from Imam experienced.
The result revealed that,
1. Imams role to dispute compromise by Islamic law were did as the leader in Muslim community by supervise, admonish, dissuade and recommend the followers to trust Islam principle. Protect the prohibited items to enter in communities, educated and Islam essentially practiced lead.
2. Role and method of Imam to dispute compromise by Islamic law were negotiated directly to conflicting couple (Shari’ah), doctrine and trust to Allah and fear of the Judgment Day (Qiya’mah). Imam used pattern to dispute compromise procedure were prepare and plan, create common ground, solve problem negotiated and finding determination to put into practice.
Article Details
References
กรกฎ ทองขะโชค, กฤษฏา อภินวถาวรกุล และธีรพร ทองขะโชค. (2562). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชุมชน. วารสารสำนักหอสมุดมหาวิทยาลัยทักษิณ, 8(2), 85 - 101.
เจ๊ะมูหามัดสัน เจ๊ะอูมา. (2545). ภาวะผู้นำและการจัดการความขัดแย้งในการพัฒนาชุมชน กรณีศึกษา อำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลา. การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขา การบริหารและพัฒนาสังคม, กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ซูเรียนนา บางปู. (2557). ภาวะผู้นำและการจัดการความขัดแย้งในการพัฒนาชุมชน กรณีศึกษาอำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลา. (การค้นคว้าอิสระ). ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขา การบริหารและพัฒนาสังคม, กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ประยุทธ์ การสมกล้า. (2550). การระงับข้อพิพาทโดยการประนีประนอมยอมความในคดีปกครอง. วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
พระมหาจรูญ อภิธม.จิตโต, พระครูปลัด อุดร ปริปุณโนและปิยวรรณ หอมจันทร์. (2561). การจัดการวัดยุค 4.0: ความเชื่อ ความศรัทธา และพุทธพาณิชย์. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม. (5)3, 68-78.
ภานุ รังสีสหัส. (2560). “การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท” ใน การจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม.
มานี ชูไทย, พิสมัย ฮาซาไนน์ และสิริยา ยูซูพี. (2542). การรับรู้บทบาทตนเองของอิหม่ามต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของมุสลิมในประเทศไทย. (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มุฮัมหมัด ซากี เจ๊ะหะ. (2557). บทลงโทษในกฎหมายอิสลาม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อิสลามิคอะเคเดมี.
มูนีร มะหะหมัด. (2551). กฎหมายอิสลามเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสืออิสลามกรุงเทพฯ.
มูฮัมหมัดรอฟีอี มูซอ. (2549). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์และการจัดการความขัดแย้ง ในชุมชนมุสลิม. กรุงเทพฯ: โครงการพัฒนาระบบกฎหมายไทย สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว).
ระพีพรรณ มูหะหมัด. (2556). อิสลามกับการพัฒนาที่ยั่งยืน:กรณีศึกษาชุมชนมัสยิด กมากุลอิสลาม คลองแสนแสบ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการจัดการสิ่งแวดล้อม, กรุงเทพฯ: สถาบัณบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ลัญจกร นิลกาญจน์. (2561). วัฒนธรรม ความเชื่อ กับการจัดการศรัทธาของชุมชน. วารสารนาคบุตรปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. (10)2, 11 - 20.
วิเชียร วิทยอุดม. (2555). การบริหารความขัดแย้งในองค์กร. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
สถาบันเผยแพร่ข้อมูล อาลุลบัยต. (2562). ศาสนาอิสลาม. ค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2562, จาก www.quran.al-shia.org
สมศักดิ์ (มูนีร) มูหะหมัด. (2554). หลักสูตรอิสลามศึกษา 1. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สมาคมนักเรียนเก่าศาสนวิทยา.
สุวิมล พิชญไพบูลย์. (2561). วิถีมุสลิมกับความผูกพันต่อหลักศาสนาอิสลามและการบังคับใช้กฎหมายอิสลาม : ชุมชนสวนหลวง. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์. (13)2, 233-243.
อบู อารีฟ. (2562). หลักศรัทธา 6 ประการ เสาหลักแห่งศาสนาอิสลาม. ค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2562, จาก www.halalttnailand.com
อรุณ ศิริพันธ์. (2553). บทบาทอิหม่ามในการพัฒนาชุมชน : ศึกษาเฉพาะจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยคดีศึกษา, มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อัจฉรา ลิ้มวงษ์ทอง. (2557). การบริหารความขัดแย้งในองค์การ. กรุงเทพฯ: บุ๊คส์ ทู ยู.
อับดุลฮาดี สะบูดิง. (2547). แนวความคิดเกี่ยวกับอิมามะฮ. ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างอะฮลิซซุนนะฮ. และชีอะฮ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาอิสลามศึกษา, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
อาลี เสือสมิง. (2010). กฎหมายอิสลามเบื้องต้น. ค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2562, จาก www.alisuasming.org
อิบรอฮิม ตาเยะ. (2555). บทบาทด้านศาสนา การศึกษาและการบริหารของอิหม่ามในจังหวัดนราธิวาส. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาศึกษาศาสตร์เพื่อการพัฒนาชุมชน, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.