การวิเคราะห์สหสัมพันธ์คาโนนิคอลระหว่างการยอมรับเทคโนโลยีกับการรับรู้ความเสี่ยงของผู้ใช้บริการสังคมไร้เงินสดกลุ่มผู้บริโภคเจนเนอเรชันวายในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้การสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามคัดเลือกจากผู้ที่เคยใช้บริการสังคมไร้เงินสดเท่านั้น จำนวน 400 คน ใช้เครื่องมือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์คาโนนิคอล ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยด้านการยอมรับเทคโนโลยี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก การรับรู้ประโยชน์ในการใช้งาน ทัศนคติ การรับรู้ความง่ายต่อการใช้งาน และด้านความตั้งใจในการใช้งาน ส่วนปัจจัยด้านการรับรู้ความเสี่ยง ด้านเวลาในการใช้งาน ด้านความเป็นส่วนตัว ด้านการเงิน และด้านความปลอดภัย สหสัมพันธ์คาโนนิคอลระหว่างชุดตัวแปรข้อมูลการยอมรับเทคโนโลยีกับชุดตัวแปรการรับรู้ความเสี่ยงมีฟังก์ชันที่ 1 มีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 โดยมีค่า Rc เท่ากับ 0.767 และมีค่า Rc2 เท่ากับ 0.589 โดยภาพรวมของชุดข้อมูลการยอมรับเทคโนโลยีสามารถอธิบายร่วมกับชุดข้อมูลการรับรู้ความเสี่ยงได้ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 58.95)
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรณษา แสนละเอียด, พรีภาว์ ทวีสุข, และศรีไพร ศักดิ์รุ่งพงศากุล. (2560). การยอมรับเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อแนวโน้มความตั้งใจในการใช้บริการซื้อสินค้าผ่านช่องทางออนไลน์ของกลุ่มเบบี้บูมเมอร์ในกรุงเทพมหานคร. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 3-15.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2564). ETDA เปิดพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตปี 63 คนไทยใช้เน็ตเพิ่ม 11 ชั่วโมง 25 นาทีต่อวัน. จากhttps://mgronline.com/cyberbiz/detail/9640000034830
จริภา รุ่งเรืองศักดิ์. (2557). การศึกษาการยอมรับเทคโนโลยีและการรับรู้ความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความไว้วางใจในการใช้บริการระบุตำแหน่ง ของผู้ใช้บริการในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ชลิตพันธ์ บุญมีสุวรรณ. (2561). สังคมไร้เงินสด (Cashless Society). วารสารธุรกิจปริทัศน์, 10(2), 235-248.
ถวิล ธาราโภชน์. (2526). จิตวิทยาสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
นนทกร เทิดทูลทวีเดช. (2559). Cashless Society: เตรียมพร้อมเข้าสู่สังคมไร้เงินสดอย่างเต็มรูปแบบ. จาก https://www.scbeic.com/th/detail/.
นันท์ธิดา ทองดี. (2561). อิทธิพลภาพลักษณ์องค์กร การยอมรับเทคโนโลยี และการรับรู้ความเสี่ยงที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกใช้กระเป๋าเงินอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ใช้บริการในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
นราทิพย์ ณ ระนอง. (2557). การเปิดรับข่าวสาร การรับรู้ความเสี่ยง และความตั้งใจใช้บริการธนาคารผ่าน
แอพพลิเคชั่นบนโทรศัพท์มือถือของผู้บริโภค.วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสพชัย พสุนนท์. (2553). การวิจัยการตลาด (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ ปริ้นท็อป.
ปาลี คล้ายเพชร. (2559). การเปรียบเทียบการยอมรับเทคโนโลยีโมบาย แบงก์กิง กรณีศึกษา MYMO กับ K-PLUS ในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
พสชนันท์ บุญช่วย และธีรวัฒน์ จันทึก. (2562). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุด้านความสนใจที่มีส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าออนไลน์ของเจนเนอเรชันวาย. วารสารหอการค้าไทย, 39(1), 22-36.
ฤทธิชัย วานิชย์หานนท์. (2559). Cashless Society กับประเทศไทย.จากhttp://www.sasinconsulting. com/wp-content/uploads/2016/09/Cashless-society.pdf.
วราพร วรเนตร และไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2554). การรับรู้ความเสี่ยงความไว้วางใจและความตั้งใจซื้อประกันภัยผ่าน อินเทอร์เน็ต. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สารานุกรมเสรี. (2561). สังคมไร้เงินสด, จาก The fletcher school tufts university p.9 : https://th.wikipedia.org/ wiki
สำนักงานธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์มหาชน). (2561). ETDA เปิดพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตปี 61 คนไทยใช้เน็ตเพิ่ม 10 ชั่วโมง 5 นาทีต่อวัน. จาก https://www.etda.or.th/content/etda-reveals-thailand-internet-user-profile-2018.html.
สุทธิพงศ์ ตันติยานนท์ และ ธิดา บุญยเลขา. (2561). กรุงเทพมหานคร กำลังก้าวเข้าสู่ระบบดิจิทัล. จาก http://www.bltbangkok.com/CoverStory/
สุพัตรา วังเย็น. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีที่ใช้สำหรับประมวลผลทางบัญชี กรณีศึกษา เจ้าหน้าที่สภาอุตสาหกรรมของประเทศไทย. สารนิพนธ์บัญชีมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
อณิยา ฉิมน้อย, ภูริวัฒน์ ตราเกียรติกุล, อัจจนา ล่ำซำ, จารีย์ ปิ่นทอง, และชนกานต์ ฤทธินนท์. (2561). เส้นทางสู่สังคม (กึ่ง) ไร้เงินสด. เข้าถึงได้จาก ธนาคารแห่งประเทศไทย และสถาบันวิจัยเศรษฐกิจ
ป๋วย อึ้งภากรณ์:.จากwww.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/DocLib_/Article_28Aug 2018.
อรรถพงศ์ งานขยัน,และรสิตา สังข์บุญนาค. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างการยอมรับเทคโนโลยี การรับรู้ความเสี่ยง และแนวโน้มพฤติกรรมในการใช้บริการออนไลน์แอปพลิเคชัน ทรูมันนี วอลเล็ตของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีสุวรรณภูมิ, 4(พิเศษ), 55-70.
Bauer, R.A. (1960). Consumer Behavior as Risk Taking : In Dynamic Marketing for a Changing World. Chicago: American Marketing Association.
Best, J. W. (1981). Research in Education. (3 rd ed.). Englewood cliffs, New Jersey.
Crawford, M. & Di Benedetto, A. (2014). New Products Management (11th ed.). New York, NY.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing (5th ed.). New York : Harper Collins.
Davis, F (1989). A technology acceptance model for empirically testing new end-user information systems: theory and results. Unpublished Ph.D. dissertation,MIT Sloan School of Management, Cambridge, MA.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (2010). Predicting and changing behavior : The reasoned action approach. New York: Psychology Press.
Forsythe, S. M. & Shi, B. (2003). Consumer patronage and risk perceptions in internet shopping. Journal of Business Research, 56, 867-875.
Green, I. F.R. (2005). The emancipatory potential of a new information system and its effect on technology acceptance. Ph.D. dissertation, Pretoria: University of Pretoria.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Kim, E., Sung, Y., & Kang, H. (2014). Brand followers’ retweeting behavior on Twitter: How brand relationships influence brand electronic word-of-mouth. Computers in Human Behavior, 37, 18-25.
Kuo, H. M., Chen, C. W., & Hsu, C. H. (2012). A study of a B2C supporting interface desing system for the elderly. Human Facors and Ergonomics in Manufacturing & Service Industries, 22(6), 528-540.
Lignell, A. (2014). Older Consumers'Adoption for Online Shopping. Master’s Thesis, Lappeenranta University of Technology.
Luran, P. & Lin, H. (2005). Toward an understanding of the behavioral intenion to use mobile banking. Computers in Human Behavior, 21, 873-891.
Mannheim, K. (1970). The problem of generations. Psychoanalytic review, 57(3), 378-404.
McKechnie, S., Winklhofer, H., & Ennew,C. (2006). Applying the Technology Acceptance Model to Online Retailing of Financial Service: International Journal of Retail and Distribution Management, 34(4/5), 388-410.
Pakwan, S. (2561). อนาคตโลกกับ "สังคมไร้เงินสด" สู่การปรับตัวครั้งใหญ่ของเหล่าธนาคารพาณิชย์. จาก Next Business: https://nextempire.co/stories/next-business
Parveen, F., & Sulaiman, A., (2008). Technology complexity, personal innovativeness and intention to use wireless internet using mobile devices in Malaysia. International Review of Business Research Papers, 4(5), 1-10.
Piktialis, D. & Greenes, K. (2008). Bridging the Gaps: How to Transfer Knowledge in Today’s Multigenerational Workplace. The Conference Board. Research Report R-1428-08-RR.
