การจัดการการท่องเที่ยวเพื่อไหว้พระขอพรของนักท่องเที่ยวชาวจีนในลักษณะการท่องเที่ยวอิสระ บนถนนสายมังกร

Main Article Content

ฐานิภา ภาณุสุวรรณ
ธิตินันธุ์ ชาญโกศล

บทคัดย่อ

       งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อไหว้พระขอพรของนักท่องเที่ยวชาวจีนในลักษณะการท่องเที่ยวอิสระ และ 2) เพื่อนำเสนอและยืนยันรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อไหว้พระขอพรของนักท่องเที่ยวชาวจีนในลักษณะการท่องเที่ยวอิสระ บนถนนสายมังกร การศึกษานี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวนักท่องเที่ยวชาวจีน จำนวน 400 คน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ เพื่อประเมินและยืนยันผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ และรูปแบบการจัดกลุ่ม


       ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อไหว้พระขอพรของนักท่องเที่ยวชาวจีนในลักษณะการท่องเที่ยวอิสระ บนถนนสายมังกร ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ คือ 1) ด้านน่าเชื่อถือ 2) ด้านความพร้อม 3) ด้านความมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ การวิเคราะห์ความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวฯ ได้รับการประเมินและยืนยันผลถึงความเหมาะสมในการนำไปใช้ปฏิบัติได้จริง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรวรรณ สังขกร อาชว์บารมี มณีตระกูลทอง และกาญจนา จี้รัตน์. (2559). ความคาดหวังและความพึงพอใจ

ของนักท่องเที่ยวจีนในประเทศไทย หลังกระแสภาพยนตร์ The Lost in Thailand (รายงานผลการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2556). การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEM) ด้วย AMOS. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วน

จำกัดสามลดา.

ชนัญ วงษ์วิภาค. (2545). ประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. เอกสารการสอนชุดวิชาประสบการณ์

วิชาชีพการจัดการการท่องเที่ยว.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 17).

กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนสามัญบิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.

ประเมศฐ์ พิชญ์พันธ์เดชา. (2561). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงศาสนาของเกาะฮ่องกงที่มีอิทธิพลต่อ

นักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.

พยอม ธรรมบุตร.(2549). เอกสารประกอบการเรียนการสอนเรื่องหลักการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ: สถาบันท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ไพรัตน์ สุระศิรานนท์. (2556). การศึกษาพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวจีนแบบแบ็คแพ็คเกอร์ต่อการเลือกร้าน

อาหาร ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.

วิกิพีเดีย. (2562). ถนนเยาวราช. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2562, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/ถนนเยาวราช

วีรศักดิ์ เกิดผลเจริญยิ่ง. (2556). นักท่องเที่ยวจีนยุคใหม่กับกระแสกำรท่องเที่ยวด้วยตนเอง. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม, จาก

http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/articles/detail.php?

ศศิธร เจตานนท์. (2558). แนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวชาวจีน ในเขต

กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

ศุภลักษณ์ อัครางกูร. (2551). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.

ศูนย์วิจัยกสิกร. (2561). แนวโน้มเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวปี 2561. สืบค้นเมื่อ 9 พฤษภาคม

, จาก http://ttaa.or.th/wp-content/uploads/2017/09/เศรษฐกิจและการท่องเที่ยว.

Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination of the future. Tourism

management, 21(1), 97-116.

Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons. Inc.

College of Management Mahidol University. (2017). “หนีห่าว มาร์เก็ตติ้ง” เคล็ดลับมัดใจนักท่องเที่ยว

จีนสไตล์ FIT, สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2563, จาก

https://www.cm.mahidol.ac.th/cmmu/images/news/articles/2017-05-17-v1.pdf

Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.