การจัดเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำในพื้นที่ตำบลศีรษะจรเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ และเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ ในพื้นที่ตำบลศีรษะจรเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ ผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเครื่องมือวิจัยที่ใช้ได้แก่ การสังเกตการณ์ การสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม (Focus Group) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนาข้อมูล
และวิเคราะห์แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์เชิงเนื้อหา โดยมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญจากภาครัฐ ภาคเอกชน ประชาชน และนักท่องเที่ยว รวม 33 คน
ผลการวิจัยพบว่า เส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ ในพื้นที่ตำบลศีรษะจรเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ เป็นเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำเส้นทางใหม่ ซึ่งแต่เดิมยังเป็นเพียงคลองที่ใช้ระบายน้ำ ทำเกษตรกรรม และยังมีวัชพืชสะสมทำให้เกิดปัญหาในการระบายน้ำ และยากต่อการดูแลรักษาทั้งจากทางภาครัฐและชุมชนท้องถิ่น จึงนำไปสู่การพัฒนาเป็นเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำใหม่ด้วยความร่วมมือกันทุกภาคส่วน ประกอบด้วย 3 เส้นทาง และปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ ในพื้นที่ตำบลศีรษะจรเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ โดยจัดลำดับตามความสำคัญมากที่สุด ได้แก่ ปัจจัยด้านพื้นที่ ปัจจัยด้านการมีส่วนร่วม ปัจจัยด้านกิจกรรมและกระบวนการ และปัจจัยด้านองค์ประกอบด้านการจัดการในตำบลศีรษะจรเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2562). สถิตินักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/more_news.php?cid=502&filename=index
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). จำนวนและรายได้ของ
นักท่องเที่ยว ตั้งแต่ มกราคม ถึง ธันวาคม 2561. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/more_news.php?cid=502&filename=index
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2557). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 2).นนทบุรี: สำนักพิมพ์ธรรมสาร จำกัด.
วิมล จิโรจพันธุ์ ประชิด สกุณะพัฒน์ และอุดม เชยกีวงศ์. (2548). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์แสงดาว.
วันทิกา หิรัญเทศ. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่ง
ท่องเที่ยวจังหวัดนนทบุรี (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยราชพฤกษ์.
วิภาวรรณ ปิ่นแก้ว. (2551). การศึกษาเพื่อเสนอเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอำเภอเมือง จังหวัด เพชรบุรี. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ :
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.
วิภาวี พลรัตน์. (2551). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ:กรณีศึกษา ย้อนรอยเส้นทาง ประวัติศาสตร์อดีตราชธานีกรุงธนบุรี. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรี
นครินทรวิโรฒ กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.
สำนักงานจังหวัดสมุทรปราการ กลุ่มงานยุทธศาสตร์จังหวัด. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดสมุทรปราการ 4
ปี (พ.ศ.2561-2564). สมุทรปราการ: สำนักงานจังหวัดสมุทรปราการ.
องค์การบริหารส่วนตำบลศีรษะจรเข้น้อย. (2561).ข้อมูลทั่วไปและข้อมูลแหล่งท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2561,จาก http://srisajorrakhenoi.go.th/public/
องค์การบริหารส่วนตำบลศีรษะจรเข้น้อย. (2558). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาห้าปี องค์การบริหารส่วน ตําบลศีรษะจรเข้น้อย (พ.ศ.2558-2562). สมุทรปราการ: องค์การบริหารส่วนตําบลศีรษะจรเข้ น้อย.
