พรมแดนความรู้ในโลกยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาถึงพรมแดนความรู้ในโลกยุคดิจิทัล รวมทั้งพฤติกรรมในการแสวงหาความรู้ในโลกยุคดิจิทัลว่ามีรูปแบบที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างไรโดยใช้วิธีศึกษาจากเอกสาร (documentary research) ผลการศึกษาพบว่า โลกในยุคดิจิทัลเป็นการแสวงหาความรู้ในรูปแบบออนไลน์ซึ่งเป็นการแสวงหาความรู้แบบไม่มีที่สิ้นสุด โดยได้รับอิทธิพลของกระแสโลกาภิวัตน์ที่ทำให้พฤติกรรมของผู้คนในยุคของโลกดิจิทัลเปลี่ยนไปรวมทั้งการเข้าถึงข้อมูลความรู้ได้อย่างง่ายดายโดยผ่านโครงข่ายข้อมูลอินเทอร์เนตที่เชื่อมต่อกันทั่วทุกมุมโลก
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
จัตุรงค์ บุณยรัตนสุนทร. (2546). Michael Foucault กับ Postmodernism. วารสารสหวิทยาการ, 1(2), 191-206.
ไชยันต์ ไชยพร. (2536). ประวัติศาสตร์: วิถีแห่งความพยายามของมนุษย์ต่อความรู้ของเทพเจ้า. วารสารธรรมศาสตร์, 19(2), 53-74.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2543). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ทิศนา แขมณี. (2550). การสอนจิตวิทยาการเรียนรู้เรื่องศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรทัต ชูดำ. (2551). ก้าวข้ามพรมแดนแห่งความรู้: การเมือง ศาสนา วัฒนธรรมและพลังแห่งท้องถิ่นภาคใต้. วารสารหาดใหญ่, 6(1), 186-192.
ธีรยุทธ บุญมี. (2557). มิเชล ฟูโกต์ (Michel Foucault) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ธิติพงศ์ มีทอง . (2558). การปฏิวัติวิทยาศาสตร์: รูปแบบการปฏิวัติความรู้ใหม่ของปัญญาชนยุโรป. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 11(2), 141-165.
นนทศร ชัยยิ่งยงค์. (2560). แพลตฟอร์มดิจิทัลเชื่อมโยงความสัมพันธ์ “แบรนด์-สังคม”. สืบค้นเมื่อ 4 ตุลาคม 2562, จาก https://www.bangkokbiznews.com/new/detail/742372
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2532). “จดหมายตอบ”. รัฐศาสตร์สาร, 14(1), 3-15.
ไมเคิล ไรท. (2547). ฝรั่งหลังตะวันตก. กรุงเทพฯ: มติชน.
สเตร๊าส์, แอล., และคร๊อปซีย์, เอ็ม. (2558). ประวัติปรัชญาการเมือง (เล่ม 1) (สมบัติ จันทรวงศ์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: คบไฟ.
ศิโรตม์ คล้ามไพบูลย์. (2544). โลกาภิวัตน์: ทฤษฎีและความรู้ในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พลับลิชชิ่ง.
สมัคร บุราวาศ. (2549). ปัญญาวิวัฒน์ ภาค 1. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบัน (ปรัชญา) เอสเอ็ม.
สเตเกอร์, เอ็ม. (2553). โลกาภิวัตน์ ความรู้ฉบับพกพา (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: Open World.
โสรัจจ์ หงศ์ลดารมภ์. (2545). วิทยาศาสตร์ในสังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนคุณภาพวิชาการ.
สำนักงานอุทยานการเรียนรู้. (2558). คิดทันโลก: ท้าทายกระบวนทัศน์ว่าด้วยอนาคตห้องสมุดและห้องสมุดในอนาคต. กรุงเทพฯ: สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน).
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2559). รูปแบบการเรียนรู้สำหรับคนรุ่นใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน).
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2544). กรอบวาทกรรมวิเคราะห์กรณีศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Allan, D. J. (1970). The philosophy of Aristotle. Oxford: Oxford University Press.
Rushkoff, D. (2017). How to be “Team Human” in the digital future. Retrieved October 2, 2019, from http://www.bit.iy/2UuzHmo
Kant, E. (1784). What is Enlightenment? Retrieved October 2, 2019, from http://www2.idehist.uu. se/distans/ilmh/Ren/idehist-enlighten-kant02.html
