Knowledge Border in the Digital Age
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In this article, the researcher studies the knowledge border in the digital age and how the patterns of knowledge acquisition behaviors have changed using the method of documentary research.
Findings show that in the digital age, knowledge acquisition is conducted in an online pattern which is an endless search for knowledge. The influence of globalization has changed the behaviors of people in the digital age. Knowledge is easily accessed through the Internet network with connections to all corners of the world.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
References
จัตุรงค์ บุณยรัตนสุนทร. (2546). Michael Foucault กับ Postmodernism. วารสารสหวิทยาการ, 1(2), 191-206.
ไชยันต์ ไชยพร. (2536). ประวัติศาสตร์: วิถีแห่งความพยายามของมนุษย์ต่อความรู้ของเทพเจ้า. วารสารธรรมศาสตร์, 19(2), 53-74.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2543). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ทิศนา แขมณี. (2550). การสอนจิตวิทยาการเรียนรู้เรื่องศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรทัต ชูดำ. (2551). ก้าวข้ามพรมแดนแห่งความรู้: การเมือง ศาสนา วัฒนธรรมและพลังแห่งท้องถิ่นภาคใต้. วารสารหาดใหญ่, 6(1), 186-192.
ธีรยุทธ บุญมี. (2557). มิเชล ฟูโกต์ (Michel Foucault) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ธิติพงศ์ มีทอง . (2558). การปฏิวัติวิทยาศาสตร์: รูปแบบการปฏิวัติความรู้ใหม่ของปัญญาชนยุโรป. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 11(2), 141-165.
นนทศร ชัยยิ่งยงค์. (2560). แพลตฟอร์มดิจิทัลเชื่อมโยงความสัมพันธ์ “แบรนด์-สังคม”. สืบค้นเมื่อ 4 ตุลาคม 2562, จาก https://www.bangkokbiznews.com/new/detail/742372
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2532). “จดหมายตอบ”. รัฐศาสตร์สาร, 14(1), 3-15.
ไมเคิล ไรท. (2547). ฝรั่งหลังตะวันตก. กรุงเทพฯ: มติชน.
สเตร๊าส์, แอล., และคร๊อปซีย์, เอ็ม. (2558). ประวัติปรัชญาการเมือง (เล่ม 1) (สมบัติ จันทรวงศ์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: คบไฟ.
ศิโรตม์ คล้ามไพบูลย์. (2544). โลกาภิวัตน์: ทฤษฎีและความรู้ในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พลับลิชชิ่ง.
สมัคร บุราวาศ. (2549). ปัญญาวิวัฒน์ ภาค 1. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบัน (ปรัชญา) เอสเอ็ม.
สเตเกอร์, เอ็ม. (2553). โลกาภิวัตน์ ความรู้ฉบับพกพา (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: Open World.
โสรัจจ์ หงศ์ลดารมภ์. (2545). วิทยาศาสตร์ในสังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนคุณภาพวิชาการ.
สำนักงานอุทยานการเรียนรู้. (2558). คิดทันโลก: ท้าทายกระบวนทัศน์ว่าด้วยอนาคตห้องสมุดและห้องสมุดในอนาคต. กรุงเทพฯ: สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน).
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2559). รูปแบบการเรียนรู้สำหรับคนรุ่นใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน).
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2544). กรอบวาทกรรมวิเคราะห์กรณีศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Allan, D. J. (1970). The philosophy of Aristotle. Oxford: Oxford University Press.
Rushkoff, D. (2017). How to be “Team Human” in the digital future. Retrieved October 2, 2019, from http://www.bit.iy/2UuzHmo
Kant, E. (1784). What is Enlightenment? Retrieved October 2, 2019, from http://www2.idehist.uu. se/distans/ilmh/Ren/idehist-enlighten-kant02.html