METAPHORICAL BELIEFS IN EMBLEMS OF THAI UNIVERSITIES: A CASE STUDY OF SYMBOL
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This paper aims to 1) analyze how Thai university emblems are presented through metaphors and 2) study the beliefs conveyed through the emblems. Nine emblems of Thai universities were chosen from the database of the Office of the Higher Education Commission (OHEC). The theory of folklore was used to analyze the data because it was believed that the relationship of ideas with the corporate community influenced the presentation of what was needed to be conveyed. The findings showed that the emblems of the chosen Thai universities presented through the use of symbols with metaphors were a comparison between the beliefs and the individuals. The ideas came from humans and humans aspired for success for themselves, reputation, and greatness for their institutions. These beliefs were transmitted through the emblems. Although symbols characterize the identity of an institution in various ways, there is no denying that they have a pervasive effect on beliefs in building solidarity, strengthening faith in the organization, taking pride in the institution’s dignity, and establishing social identity to be accepted in conformity with the concepts of lifelong education ethics and applied folklore concepts and the building of organizational image.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
References
คณะกรรมการอุดมศึกษา, สำนักงานกระทรวงศึกษาธิการ. (2561). สถาบันอุดมศึกษาในสังกัด. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.mua.go.th/university.html.
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.ku.ac.th/web2012/index.php?.
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.tu.ac.th/history_tu.
มหาวิทยาลัยบูรพา. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยบูรพา. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.buu.ac.th/aboutus/frontend/buusymbol.
มหาวิทยาลัยพะเยา. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยพะเยา. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.up.ac.th/About_Logo.aspx.
มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.mfu.ac.th/about-mfu/introduction-mfu/about-mfu-symbol.html.
มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก https://www.wu.ac.th/th/about/69/สัญลักษณ์.
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2560). คู่มือนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปีการศึกษา 2560. สืบค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2561, จาก http://sa.oop.swu.ac.th/Portals/57/ student% 20guide2017_1.pdf.
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://unity.swu.ac.th/.
มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2559). ประกาศมหาวิทยาลัยศิลปากรเรื่อง ตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ. 2559, ราชกิจจานุเบกษาเล่ม 133 ตอนพิเศษ 182 ง19 สิงหาคม 2559. สืบค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2561, จาก 202.44.135.26/autonomy /images/ ตราสัญลักษณ์.PDF.
มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยศิลปากร. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.su.ac.th/th/about-about.php.
มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. (2561). ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.dusit.ac.th/university-logo-and-colors.
ศิริพร ณ ถลาง. (2559). “คติชนสร้างสรรค์” บทสังเคราะห์และทฤษฎี. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (2552). ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง กำหนดภาพเครื่องหมายราชการตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายราชการ พุทธศักราช 2482 (ฉบับที่ 247), ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 126 ตอนพิเศษ 98 ง13 กรกฎาคม 2552.
Anttonen, P. J. (2016). Tradition Through Modernity Postmodernism and the Nation-State in Folklore Scholarship. Helsinki: StudiaFennicaFolkloristica.
Bidder, C., Anabelle, K., & Saien, S. (2014). Mount Kinabalu: The sacred emblem of the first UNESCO world heritage site on Borneo. In Tourism, Leisure and Global Change, volume 1 (2014), p.TOC-1 from https://www2.nau.edu/nabejp/ojs /index.php /igutourism/article/view/331/189.
Faulds, S. S. (1994). Designing public spaces for people’s symbolic uses. In M. O. Jones (Ed.), Putting Folklore to Use. Lexington, KT: University Press of Kentucky.
Hornby, A. S. (1994). Oxford Advanced Learner’s Dictionary of current English. Bangkok: D.K. Book House.
Oring, E. E. (1986). Folk Groups and Folklore Genres: An Introduction. Logan, Utah: Utah State University Press.
Spritzer, N. R. (2008). Cultural conversation: Metaphors and methods. In R. Baron & N. Spitze (Eds.), Public Folklore. Mississippi: University Press of Mississippi.
Ungerer, F., & Schmid, H. (1996). An Introduction to Cognitive Linguistics. London and New York: Longman.