Comparative Missing Person Recording System
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The Quantitative research on the Comparative Missing Person Recording System has purposedto study on the Missing Person Recording Systemof main organization who have been actively involving inrecording and following up of missing person in Thailand, the issues and challenging faced by those main organization in recording and searching of Missing Person and potential guideline in developing the National Missing Person
Recording System The research shows that 1.There are several governance organizations and also private organizationswho have been involved in recording ad following up of missing persons. Each of the organization has its own database and different standard of data recording. 2. Key major challenges in recording and searching of missing person were that there haves been no data integration or data exchanges among those related organization, no standard practices in which each organizationcan refer in order to avoiding repeated works and inefficient use of management resources.3. From the focus group meeting and in depth interview, it was consensus that the Governance should be a leader in setting up National Missing Person Recording System
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ใน วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ ถิอว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรั้บผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ ก่อนเท่านั้น
References
2. กองบัญชาการตํารวจภูธร ภาค 7 และโรงเรียนนายร้อยตํารวจ. (ม.ป.ป.)งานรวบรวมข้อมูลการลัดพาคนและคนหายที่จะต้องสืบสวนค้นหา.
3. พัชรา สินลอยมา, โสรัตน์ กลับวิลา, วรธัช วิชชุวาณิชย์ และชัชนันท์ ลีระเติมพงษ์.(2552).คู่มือการสืบสวนติดตามคนหาย.นครปฐม:โรงเรียนนายรอยตํารวจ.
4. ระเบียบสํานักนายกรัฐมนตรีวDาดวยการสนับสนุนการปฏิบัติงานของศูนยติดตามคนหายและระบบพิสูจน์ศพนิรนามพ.ศ.2558.(2558,เมษายน 29).ราชกิจจนานุเบกษาเล่ม 132ตอนพิเศษ 98(ง)
5. สํานักงานตํารวจแห่งชาติ. คําสั่งสํานักงานตํารวจแห่งชาติ ที่ 476/2554 เรื่องจัดตั้งศูนย์บริหารจัดการคนหายและศพนิรนาม.ลงวันที่ 3 สิงหาคม 2554.
-----------. คําสั่งศูนย์บริหารจัดการคนหายและศพนิรนาม ที่ 1/2554. ลงวันที่ 15 กันยายน 2554
6. สํานักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (2553).เอกสารสรุปสาระสําคัญมติคณะรัฐมนตรี. ฉบับตั้งแต่วันที่ 6 กรกฎาคมถึงวันที่ 28 กันยายน 2553.
7. สถาบันนิติวิทยาศาสตร์ กระทรวงยุติธรรม .ค้นหาข้อมูลบุคคลสูญหาย.(ม.ป.ป.)รายงานประจําปี 2554
8. Henderson, M & Henderson, P (1998).Missing People: issues for the AustralianCommunity.Commonwealth of Australia, Canberra.
9. Hickman, M.J., K.A. Hughes, K.J. Strom, and J.D. Ropero-Miller, Medical Examiners and Coroners’ Offices. (2004), Washington, DC: U.S. Department of Justice. Bureau of Justice Statistics, June 2007, retrieved on 3 March 2013 from http://www.ojp.usdoj.gov/bjs/pub/pdf/meco04.pdf.
10. LuizAntomio, F., Wilkon, V.,Dalmo, A., Geraldo, M. Lede, F.&Benisio, F.(2009). Missing and unidentified persons database. Forensic Science International: Genetics
Supplement Series 2(2009), pp 255-257
11. Ritter, N. (2007). Missing persons and unidentified remains: The nation’s silent mass disaster.NIJ Journal, 256, 2–7. January 2007, retrieved on 3 March 2013 from http://www.nij.gov.journals/256/missing-persons.html .
12. U.S. Department of Justice, Office of Justice Programme.NamUs National Missing and Unidentified Person System.retrieved on 3 March 2013 from
http://www.namus.gov/
